Zacht was de wind die over mijn haren streek. De wateren ploeterde om de rotsen te vernielen. De rotsen op hun buurt om het water weg te krijgen. Mijn voeten werde bevochten door het dappere zand. De lucht was bezwangerd van moeras geuren en bloemen in bloei. Ik was nog jong. Ik liep met blote voeten naar de tempelplaats. De steen tekende grijs af in de morgen lucht. Het was nog net het laatste uur van de nacht. De priesteressen zouden weldra stoppen omdat de nacht weldra voorbij was. Naast mij hoorde ik voet stappen. Had ik het lef om, om te kijken. Een zachte hand raakte mijn katoenen hemd aan. Ik keek om.
Zilveren sieraden versierde de hand. Tekens van oeroude moeders.
Ik spreek in de stilte, tussen dag en nacht. Op dit uur wanneer de eeuwige landen en de wereld verbonden zijn. Luister. Ik ken geen gelijke want ik ben alleen. Ik ben de zon die jou bestraalt wanneer dat jij de aarde beweegt. Ik ben de maan die jou op het nachtelijk uur vergezelt, nu weet jij wie ik ben.
Vrouwe uit de eeuwige landen. Ik kende u al voordat u hier was. Het was u die mij bij name riep en het begin der tijd. Weefster van het tapijt der tijden. Kenster van de oer oude riten. U bent hier gekomen voor mij. Spreek en ik zal luisteren. Want het was u die mij beschermde toen ik hierstond in de kou en het was uw kracht die mij warm hield. Het was u bij het hoogste uur die mij de schaduw verschafte om te ruste. Spreek.
Luister goed naar wat ik zeg. Ik ben de moeder van het al. De brengster van de zielen rust geefster van dag. Ik vraag je om hier te komen naar zoveel jaren en een dag. Wanneer die tijd zal aanbreken wordt je wakker in de nacht. In het westen zul je kijken en ik zal daar laag staan. Maar in het oosten zul je bregrijpen dat je snel verder moet gaan. Naar het noorden zal ik je lijden. Maar het zuiden is je huis. Later zul je dit begrijpen rust verlopig nog maar uit.
Vrouwe van de nacht en moeder van de dag. Ik zal dit volbrengen als het moet in een dag. Maar vertel en ik zal luisteren. Naar alles wat u zegt. Kunt mij alstublieft vertellen waarom ik dat moet doen.
Zeven dagen zeven nachten. Heb ik gewacht. Ik weefster der tijden had dit nooit verwacht. Vuur van het zuiden ijs uit het noorden smolten samen tot de aard. Maar de tijden zijn gaan keren en de wereld loopt gevaar. Uit het oosten trekken legers uit het westen klinkt gevaar.
Jij en nog vele andere trekken naar al daar. Waar ooit de wereld en mijn beschavingjarenlang regeerde zal een nieuwe dynastie de aarde beheersen.
13 reacties
Raindog · 4 juni 2005 op 12:13
Raar stukje. Voor mijn gevoel met geleende delen uit de Odyssee en anderzijds die opmerkelijke zelfcentraalstelling in het heelal, het verleden en de toekomst maar waar dat toe leidt is volstrekt onduidelijk. (Alsof het er niet eens toe doet wanneer en zolang men zelf maar centraal staat?)
Te ver bezijden het genre voor een column, te krampachtig voor een verhaal. In het geval het slechts om iets als esthetiek zou gaan, dan zijn de spelfouten m.i. onvergeeflijk. Van alles net niets met andere woorden.
Mosje · 4 juni 2005 op 12:47
zeven keren heb ik gelezen.
zeven keren heb ik gewacht
zeven keren vond ik geen plot
en dacht: is this story made by god?
Louise · 4 juni 2005 op 12:53
Dan zeg ik:
Amen.
Troy · 4 juni 2005 op 13:23
Je verhaal komt nogal pretentieus over, maar ik kan hier helemaal niets van maken. Een tekst moet ook nog een inhoud hebben, maar ik ben de inhoud volledig kwijt, en ik heb geen zin om zoals Mosje, je verhaal zeven keer opnieuw te lezen. Ok vooruit…nog een keer dan maar 🙁
Wright · 4 juni 2005 op 13:44
[quote]Spreek en ik zal luisteren[/quote]
Ok dan.
Ik snap er geen helemaal niks van.
😕
Dees · 4 juni 2005 op 17:57
Eeen spirituele ervaring? Drugs? Beide? Als idee voor een sprookje kan ik er misschien nog een koekje van bakken. Hoewel een sprookje is moraliserend.
Een nieuwe Dorothy, maar dan met een literair sausje? MBG, de moderne Nostradamus der Lage Landen?
Hoe dan ook, ik word er erg nieuwsgierig van 😀
KawaSutra · 4 juni 2005 op 18:41
Volgens mij gaat dit verhaal over een ik-persoon in gesprek met het gecombineerde personage zon en maan. Zodra de zon/maan antwoordt is hij de ik-persoon. Dan zouden die antwoorden m.i. tussen aanhalingstekens moeten staan. Twee ik-personen in één verhaal: daar kan niemand wat van bakken. 😕
Enkele malen heb ik je al gewezen op je spellingsfouten. Ik ben bang dat je er niet veel mee gedaan hebt. Als je je verhaal in Word schrijft voordat je hem instuurt dan kun je de spellingscontrole inschakelen: Extra – Spelling- en grammaticacontrole – Opties. Vink alle mogelijkheden aan. Vervolgens zie je in je tekst groene en rode onderstrepingen bij die zinsdelen die niet goed zijn geschreven. Kom je er niet uit; pak dan een woordenboek erbij. Je kunt Word ook suggesties laten geven voor de juiste spelling.
💡
Als je dit leest hoop ik dat je even wilt reageren. Ik ben wel benieuwd waarom je met onze reacties uit het verleden niets gedaan hebt. :warn:
Overigens vond ik de sfeertekening helemaal niet slecht. 🙂
champagne · 4 juni 2005 op 19:09
In de eerste instantie denk ik altijd; het ligt vast aan mij dat ik het niet volg.
Deze keer echter was ik op een vreemde manier opgelucht:het ligt niet aan mij, maar aan jou.
Jammer, want de sfeer op zich zet je inderdaad aardig neer.
Ma3anne · 4 juni 2005 op 23:19
Wie weet is Tolkien ook ooit zo begonnen… 😕
melady · 4 juni 2005 op 23:41
Je vraagt in je profiel om een enthousiaste schumager om je taal te renoveren.
Kijk dat vind ik een briljante zin. En eerlijk ook.
Je kan best wel een sfeertje neerpennen, maar het is voor vele lezers van deze site onbegrijpelijk.
Probeer in ieder geval om even te reageren op het commentaar van de lezers.
Er zijn twee boekjes verschenen van Pieter Overduin de met de titels:
‘Ik houd van mezelf en dat is wederzijds’
en:
‘God is in de war, Hij denkt dat Hij Pieter is’.
Ik herken iets hiervan in je profiel.
Ik hoop dat je niet gekwetst bent.
sally · 5 juni 2005 op 14:15
Geweldig geschreven!
Dat jullie dát niet begrijpen! 😀
liefs
Sally
made-by-god-TM · 6 juni 2005 op 09:54
best wel vreemd want wanneer de eerste spreker voor de tweede keer praat zegt hij vrouwe en de derde keer moeder terwijl de 1ste keer de eerste spreker ik was nog jong dacht. Het is een gesprek in het land van mist als je de jongen kijkt naar de rittens terwijl de godin tot hem komt. fuck the world cause she will live
KawaSutra · 6 juni 2005 op 22:02
Ik denk dat ik dan wel aardig in de buurt kwam met mijn aanname betreffende meerdere ik=personages. Overigens, de toelichting die je nu geeft is ook best wel lastig te lezen. Ik had graag nog een reactie gezien op de opmerkingen over je schrijf- en taalfouten. Zie je ze eigenlijk zelf wel en zou je ze willen verbeteren? Zo niet, dan is commentaar op het taalgebruik overbodig.
In ieder geval bedankt voor je reactie. 🙂