Ze zijn verkracht, misbruikt, vernederd. Jarenlang hebben ze hun mond gehouden.
Waarom?
Omdat ze bang waren dat ze niet geloofd zouden worden? Omdat ze bang waren gestraft te worden. Gestraft voor iets waar ze zelf niets aan konden doen. Wie weet hoe vaak ze in gedachten aangifte hebben gedaan, hoe vaak ze op het punt hebben gestaan de media in te schakelen. Kansloos waren ze. Kansloos en weerloos. Kleine jongens. Jonge mannen. Getekend voor het leven. Sommigen konden er nog mee leven. Enkelen van hen konden dit niet. Hebben zichzelf het leven ontnomen.
Waarom?
Omdat ze niet geloofd werden. Niet door hun ouders en niet door de hulpverleners. Door niemand niet.
Triest is het. In en in triest.
Jaren geleden vertelde mijn zwager dat hij regelmatig op schoot moest zitten bij een van de paters op de kostschool waar hij heen gestuurd was omdat hij thuis niet te handhaven was.
Wij deden er lacherig over. Wisten niet wat we hiermee aan moesten. Was het waar? Wat het echt zo erg als hij zei?
Nu heb ik spijt. Spijt dat ik zijn verhalen niet serieuzer heb genomen.
Hoeveel van zijn klasgenoten zijn er misbruikt? Wat is er mee gedaan. Waarschijnlijk niets. Ze waren bang, doodsbang.
Dat is triest, heel erg triest.
Heel soms schaam ik me er voor dat ik katholiek ben. Dit is zo’n keer.
5 reacties
klapdoos · 9 maart 2010 op 13:07
Deze zaken lopen al jaren, niet voor niets lopen de katholieke kerken leeg en betaald het Vaticaan zich blauw aan de slachtoffers van deze pedofielen, waar ook de nonnen onder gerekend kunnen worden. Maar er is nooit genoeg geld om het leed van deze slachtoffers te verzachten,
groet van leny
Trukie · 9 maart 2010 op 15:48
[code]Nu heb ik spijt. Spijt dat ik zijn verhalen niet serieuzer heb genomen. [/code]
Dit is een prima column omdat je kern van de zaak weet en durft te raken. We hebben allemaal meegewerkt aan het isolement van deze jongens.
Emiliever · 9 maart 2010 op 19:15
Je hebt dit drama heel mooi beschreven, mijn complimenten. Ik denk ook dat je gelijk hebt, we maken ons allemaal schuldig aan wegkijken en zwijgen. Overigens ook in andere situaties waarbij kinderen het slachtoffer zijn…Ik ben vrijwilliger bij NoKidding, die juist dat tracht te doorbreken.
Maar je hoeft je niet te schamen dat je katholiek bent, deze misdaden zijn niet gepleegd ‘omdat’ iemand katholiek was. Deze misdaden zijn (en worden nog steeds) gepleegd door mensen zonder moraal, zonder mededogen en mét een verziekte geest.
Prlwytskovsky · 10 maart 2010 op 15:10
Zodra er geluisterd wordt naar die kinderen dan zie je dat de beerput open gaat. Je stelt de juiste vraag: waarom kon dat niet eerder?
Schaam je niet om katholiek te zijn Ingrid, maar de ‘voorgangers’ die goede zeden preken moeten zich schamen.
Dees · 11 maart 2010 op 12:15
Het mooie aan dit stukje is dat ik kan zien dat het je raakt, het jammere aan dit stukje dat je er niet meer mee gedaan hebt. Dit doet me meer denken aan een gesprekje bij de slager, oid. En van schrijven verwacht ik stiekem net iets meer…
Je laatste zin is eigenlijk het beste. Die had de insteek kunnen bieden voor de rest.