Trots en afwachtend. Een nieuw schooljaar. Geen kleuters meer, nee, nu zijn ze groot. Ze zitten in groep drie! Een tikje afwachtend komen de kinderen hun nieuwe lokaal binnen. Gelukkig, nog wel dezelfde juffen! Vakantieverhalen. Rustig beginnen. Maar dan is het zover: de kinderen gaan hun eerste woordje leren. Een eigen tafel, een eigen la. Nieuwe spulletjes. Een eigen kleurdoos met naam erop, een gummetje, een potlood, werkboeken, een klikklakboekje en een letterdoos. Steeds gaat er weer een laatje open en kijkt een kind blij verrast naar al die mooie spulletjes. Het bekijkt wat, rangschikt wat en het laatje gaat weer dicht. Moeders worden de klas in getrokken: “Mam, kom eens kijken naar mijn laatje en wat er allemaal in zit!”

Gespannen gezichten. Blosjes op wangen. Punt van de tong uit de mond. Bovenaan beginnen. Bij het bovenste lijntje. Dan ga je naar beneden tot het onderste lijntje en dezelfde weg weer terug naar boven. Poortje maken, naar benenden tot het lijntje, dezelfde weg weer terug naar boven, nog een poortje maken en naar beneden tot het lijntje. Opperste concentratie. Dan een zucht van verlichting. Kramp in de vingers. Stiekem kijken bij buurman of buurvrouw. Heb ik het wel goed gedaan? Iedereen is klaar. Evaluatie vindt plaats. De juf loopt langs en prijst de kinderen. Wat een prestatie! Groep drie heeft een ‘m’ geschreven! Wat een inspanning, wat een triomf!

Tranen. “Ik vind het zo moeilijk juf, in groep drie”. Troosten: “Het is voor iedereen moeilijk en we zijn hier om te leren. Het hoeft niet allemaal goed te gaan. Je mag fouten maken”.
Iedere handeling uitleggen. Wat een ‘regel overslaan’ betekent. Wat een goede pengreep en schrijfhouding is. Aan de linkerkant beginnen. Wat is links? Herhalen, herhalen, herhalen. Niet alleen de kinderen zijn moe aan het eind van de middag.

Ouders zijn enthousiast. De kinderen vinden het geweldig in groep drie. Ze komen trots thuis en vertellen wat ze allemaal hebben geleerd. De kleuters zijn écht klein en zij zijn groot.

Fruitpauze. Daarna naar buiten. Spelen op het grote plein! Na een kwartier gaat de onbarmhartige bel. De kinderen kijken verschrikt. Nu al naar binnen? In groep twee gingen ze een uur buiten spelen! De juf kijkt op haar horloge en de kinderen mogen nog een kwartier extra spelen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Na een kwartier klapt ze dan toch in haar handen. De kinderen rennen naar haar toe.
Voordat ze naar binnen gaan kijken ze allemaal, inclusief juf, naar het kleuterplein waar de onbezorgde jeugd aan het spelen is. Toch wel een tikje melancholisch.

De juf kijkt de klas rond. Zorgelijke gezichtjes. Wat moet je toch hard werken in groep drie! Zelf heeft ze ook een zorgelijke denkrimpel boven haar ogen. Er wordt echt veel geëist van de kinderen en dus ook van haar. Er gaat zoveel tijd zitten in de details en ze heeft het gevoel dat ze constant de kinderen opzweept tot een hoog tempo om de target te kunnen halen.
Ze staat al klaar om de werkboeken voor verkeer uit de kast te halen. Dan bedenkt ze zich. “Maak maar een kring,” zegt ze tegen de kinderen. Verbaasde blikken. De juf lacht. “Doe het maar,” zegt ze. “Dan ga ik lekker voorlezen.”

Categorieën: Liefde

DreamOn

DreamOn publiceert sinds 2006 columns op het internet. Zij schrijft over alles wat haar bezighoudt. Vaak (te) breedsprakig, maar dat is een leerpunt! In het dagelijks leven is DreamOn pedagogisch coach en heeft ze haar man, kinderen, familie en vrienden lief.

12 reacties

Ma3anne · 29 augustus 2006 op 08:44

[quote]“Ik vind het zo moeilijk juf, in groep drie”. [/quote]
Ik ook. Doe mij maar de bovenbouw.
Ik heb bewondering voor het engelengeduld van collega’s die zo’n groep 3 opstarten en begeleiden.
Op dit moment zit ik niet in het onderwijs en ik krijg even heimwee naar zo’n eerste schooldag als ik dit lees. 😉

Veel succes en plezier met je kluppie dit schooljaar!

Mosje · 29 augustus 2006 op 10:45

Dat jij begonnen bent met het aanleren van de m van mosje doet mij natuurlijk erg deugd.

😉

pally · 29 augustus 2006 op 11:56

Geweldig, dat je je zo met hart en ziel in het schooljaar gooit.
Je verwoordt het ook leuk.
Net gestopt met onderwijs, doet het me met een tikkeltje weemoed denken aan ‘mijn’ nieuwe brugklassers aan het begin van elk schooljaar.
Dat was ook zo’n mijlpaal voor ze.
En dus veel ‘peptalk’ , en geruststelling nodig. 🙂 🙁 😮

KawaSutra · 29 augustus 2006 op 12:40

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Toen nog 1e klas lagere school. Mijn eerste podlood en gum, een echte kroontjespen en dan de inkthouder in het tafelblad verzonken. En die prachtige wandplaat van Aap, noot, Mies die ik nog net op de valreep heb meegemaakt. Ik was ook zo trots als een pauw op mijn eigen spulletjes in het open vak onder het tafelblad. Maar het voorlezen door de juf was af en toe een verademing.
Leuk beschreven die eerste schooldag. 🙂

klapdoos · 29 augustus 2006 op 16:27

Heerlijk verhaal, brings me back to memorylane, en net wat kawa schreef, de inkt in het tafeltje, de kroontjespen, het aap noot mies–kan ik zelfs nog uit mijn hoofd…
Soms verlang ik weer naar dat kleine kind zijn met die eerste spannende nieuwe kids en misschien wel een nieuwe juf of zo,…Maar spannend….Een heerlijk verhaal 😀 😀 😀

Chantal · 29 augustus 2006 op 17:55

He Trudy, echt leuk en ontroerend om jouw columns over je werk als juf te lezen!

Dees · 29 augustus 2006 op 19:26

Lief hoor… 🙂

Li · 29 augustus 2006 op 21:57

Had ik vroeger maar een Trudyjuf gehad. Ik was kippig en niemand had het door en ik dacht dat het zo hoorde. Omdat ik buiten de lijntjes schreef, sloeg de juf me met de lineaal op mijn vingertje. De kersjes die ik moest overtrekken, leken op twee prille borstjes. Voor straf moest ik in de hoek staan…
En vervolgens vonden ze het merkwaardig dat ik faalangst kreeg

Li

WritersBlocq · 29 augustus 2006 op 22:51

Hoe heb jij jouw 1e klas ervaren Trudy? Wel geinig, je eigen ervaring in de klas t/o die voor de klas.
De mijne komt ook weer bovenborrelen. Ik houd hem maar voor mijzelf, want het is een héél verhaal 🙂

DreamOn · 29 augustus 2006 op 22:56

@WB Ik heb de hele lagere school als afschuwelijk ervaren. Het is voor mij één groot zwart gat. Ik draag al 20 jaar contactlenzen, maar ik ben heel erg gepest met mijn bril. Nee, ik denk daar liever niet aan terug.
Ik wil voor de leerlingen waar ik mee te maken krijg ook vooral dit: dat ze zich veilig voelen op school, succes-ervaringen opdoen en dat ze voelen dat er van hen gehouden wordt en dat iedereen erbij hoort. Daarom heb ik deze column geplaatst onder het kopje liefde.
O ja, en het leren is ook heel belangrijk, maar kinderen kunnen pas leren als er aan de basisvoorwaarden voldaan wordt.

Saskia · 29 augustus 2006 op 23:38

Ontroerende column. Je beschrijft treffend hoe onzekerheid kinderen parten kan spelen, jammer is dat toch, he? Veel succes bij het geven van véél zelfvertrouwen!!
Saskia

DriekOplopers · 31 augustus 2006 op 09:08

Om te beginnen: Dat jij begonnen bent met het aanleren van de m van “meneer Oplopers” doet mij natuurlijk erg deugd.
:laugh: :laugh: :laugh:

En als ik jouw column lees, zie ik mijzelf weer zitten in wat toen “de eerste klas van de Grote School” heette. Een schriel onhandig jongetje dat de ene na de andere kroontjespen sloopte.

En dat schrijft nu steevast met een vulpen…

Hulde voor je column. Mag ik eindigen met een welgemeend compliment, recht uit mijn hart? Als ik kinderen had, deed ik ze bij jou in de klas.

Liefs,

Driek

Geef een reactie

Avatar plaatshouder