De Trouw

Ik stond te wachten aan de kerk. De pastoor vloekte alle schuttingstaal ooit geproduceerd bij elkaar.

‘Henri, godverdomme, hebt ge weer niet van de miswijn kunnen blijven?’

‘Sorry, meneel pastool, t moe ma zo lekkel nie zijn.’ wauwelde de koster

‘Ze zijn al tien minuten te laat,’ sakkerde ik.

Ik moest niet weten van mensen die te laat komen. Een uur is een uur. Er hebben baanbrekende wetenschappers gestreefd naar steeds betere horloges, zoals de polshorloge, die nadat Heinrich Kempler er nog eens over had nagedacht toch maar niet moest bestaan uit een lederen bandje en een staande klok maar liever iets kleiner. De maker van het zakhorloge kwam ook bedrogen uit met zijn visie, want er waren nog geen zakken uitgevonden. Dat was een idee van vingervlugge Lorre, de eerste zakkenroller die Piccadilly Circus zou onveilig maken. Dan kon je je geldbuidel maar beter rond je nek dragen.

Uiteindelijk kwam een limousine gevolgd door alledaagse wagens tot stilstand voor de kerk. De bruid stapte uit, ze had een lange sleep, volle boezem en een strak kontje. Ik voelde iets groeien in mijn broek en nam als een bezetene foto’s. In een besmeurde Volkswagen, die hun aandelen zagen kelderen nadat het geknoei met de registratie van de emissie van kwalijke gassen aan het licht kwam, kwam de bruidegom aan. Je zal het altijd zien, die Duitsers verbergen altijd wel iets stinkends, in de wereldoorlog moffelden de moffen ook wat concentratiekampen weg en daar bij was er ook de uitstoot van kwalijke gassen gemoeid.

De bruidegom had zijn haar in de gel, een fijn snorretje en was duidelijk een flikker van het zuiverste water. Ik nam één foto van hem, omdat het moest. Daarna nam ik een paar random shots van de verzamelde familie.

‘Pff, is dat Debra’s aanwinst? Een pauper in een Volkswagen?’ zei oom Gerrit.

‘We kunnen niet allemaal een autosalon en een villa aan zee erven, hé Gerrit,’ zei zijn zus ijskoud.

‘Jij bent nochtans letterlijk al slapend rijk geworden. Bij een trits oude bokken die zo geil waren dat ze nog rap hun testament veranderden.’

‘Ik stopte er tenminste nog werk in.’

‘Ik denk eerder dat zij iets in jouw stopten, toch als ze hun viagra genomen hadden.

Het kwam tot een vechtpartij waarbij de pastoor geveld werd. De koster deed diens habijt aan en brulde: ‘orde, heidense honden, ge betreedt het huis van God.’

Dat kalmeerde de familie wel een beetje. En de huwelijksceremonie kon beginnen. Patrick, de bruidegom werd weggeschonken door zijn vriend Evert, diens getuige. Het had een tweeling kunnen zijn met hun smoking en snor. Ik nam een foto. De bruid die een onuitstaanbaar kreng was werd door haar moeder weggeschonken. De koster lulde maar wat aan. Hij was analfabeet dus een welgeplaatst Bijbelcitaat zat er niet aan te komen. Leila ging op de achterste rij zitten terwijl ik de lichtmeter checkte en mijn flits kalibreerde.

‘We zijn hier tezamen om deze vrouw en deze man in het echt te verbinden. Moge hij of zij die bezwaren heeft zijn bakkes houden want ik moet straks ook nog een dooie gaan begraven en het is warm dus wil ik geen kwalijke geurtjes,’ zei de koster plechtig ‘Johan, neem jij Debbie tot je wettelijke vrouw in goeie en kwade tijden, in vreugde en jolijt maar ook in kommer en kwel, zweert ge dat in aanschijn van god met als straffe als ge faalt een trip naar de hel.’

‘Euh, ik noem Patrick.’

‘Zweert gij dat,’ schuimbekte de koster die duidelijk niet alleen zat maar ook zot was. Gilles de La Tourette in de hoogste graad

‘Ik zweer het., zei Patrick plechtstatig.

‘En gij, Debbie…’

‘Debra.’ bitste ze

‘Zwijg slonse, en zweert gij dat?’

‘Ja,’ siste ze.

‘Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw,’ zei de koster.

‘En de ringen?’

‘Ja, juist ja, zijn er hier ringen in de zaal?’

Evert kwam met twee zilveren ringen op een kussen aandraven. Oom William kon het niet laten om hem voetje te lichten. William was een gezellige dikkerd, met pretoogjes met een ondeugende twinkeling er in. Hij was een wandelend hartinfarct maar liet dat hem er niet van weerhouden schelmstreken uit te halen en een doos chocoladetruffels met een Duvel weg te spoelen. Uiteindelijk kon het koppel nadat de helft van de verzamelde familie op de grond de ringen aan het zoeken was dan toch deze aan elkanders poten schuiven. Ik had al flink wat foto’s.

De volgende stop was het Groot Park voor de bruidsfoto’s. Ik nam wat foto’s van Debra die haar man liefelijk aankijkt en op zijn schoot zat terwijl de bruidegom het neefje van Debra schouwde. Toen hij zich rechtzette bleek hij in een hondendrol getrapt te hebben. Waarom moeten die homo’s er nu altijd stront bijhalen. Debra werd haast hysterisch. Patrick veegde zijn lakschoen af aan een eik die daar al langer stond dan wij, alhoewel het in mijn perspectief gezien nog niet zoveel langer kon zijn. Na wat heen en weer geschuifel en een gemaakte lach hier en ginder zat de sessie erop.

‘Hopelijk is het eten te vreten, ‘ zei ik tegen ma ‘want ik heb honger als een paard.’

We betraden de afgehuurde zaal in de Carlton, een zaak met standing. Debra’s moeder keek triomfantelijk naar Gerrit. Dat is wat anders dan je aftandse limousine, hé?’

‘Hoeveel mannen heb je daarvoor moeten afwerken, stoephoer?’ siste hij.

Er was weer een handgemeen. William perste zich aan een tafeltje en riep: ‘ober, een Duvel.’

‘William, hou je in, hé.’ zei Bolle Bessie, zijn al even dikke vrouw. Die had de kilootjes vergaard met meringue gebakjes met crème au beurre. Ik nam foto’s van de zaal. En daarna ging ik met ma ook aan een tafeltje zitten. Debra’s moeder kwam op ons af.

‘Het was wel niet de bedoeling dat je je moeder meebracht,’ zei ze scherp.

‘Oké, dan verlaten we het pand en probeer jij dan maar een fotograaf te scoren die niet enkel op het laatste moment beschikbaar is maar ook nog eens alle foto’s kan nemen die ik tot nu toe genomen heb.’

‘Goed, ze mag blijven,’ gromde de teringteef.

Waw als neologisme kan dat tellen. Zo kwaad dat ik was, jong.

De Duvel’s werden aangedragen met de vleet. William stak twee servetten in zijn neus en oren en zei: ‘ik ben Ambiorix.’

‘Dat had je nooit tegengekomen met linnen gevouwen servetten,’ zei Gerrit minachtend.

‘Ach, hou je bek,’ zei Lea, Debra’s moeder.

Ik begreep niet waarom ze die aan Gerrit’s tafel had geplaatst. Debra wist toch dat dit vonken moest geven. Oom Ric riep: ’iedereen goed opletten, ik spring over tafel.’

Hij lag even later flink te bloeden op de vloer. Toen besloot Debra dat iedereen zat genoeg was en nadat Ric met de ambulance was afgevoerd kwam de kreeft Américain op tafel.

‘Pff, koude kreeft.’ snoof Gerrit ‘toch triestig hoe bas klasse probeert klasse te hebben.’

Lea gaf Gerrit een veeg met haar handtas waar ze in deze multiculturele tijden voor het zekerste een oud strijkijzer in had gestoken. Gerrit ging tegen de vlakte en verloor een gouden tand. Oom Nico, een halve gare die zijn onderbroek over zijn pitteleer had aangetrokken gilde enthousiast toen hij die tand zag liggen blinken en nam hem snel van de grond op.

Opa Geert zat te zagen:’ Ik heb gans mijn leven gewerkt, zeven dagen op zeven in de bouw. Mijn rug is versleten, de uwe zal niet verslijten, achter een toetsenbord zitten en wat onnozel doen.’

‘Opa, ik zit wel in de tuinbouw.’ zei Daniel

‘Dat is maar wat spelen.’

‘Ik kreeg een boom op me, was klinisch dood en kan mijn arm niet meer gebruiken, noemt ge dat spelen?’ brulde Daniel.

Ik nam foto’s.

De openingsdans kwam er aan. Patrick deed die met Remco, de neef van Debra die in alle staten was.

‘Vuile homo.’ schreeuwde ze

‘Ach, ga je kut soppen, stoephoer.’ riep Patrick en hij tongde met Remco. Ik nam foto’s. Ik besloot dan maar eens met Debra te gaan dansen. Ik bood haar een arm en zei beleefd:’ mag ik het genoegen, mevrouw.’ Ik had ook al een tiental Duvels uit moet je weten.

Op het toepasselijke ‘love hurts’ grabbelde ik haar kont beet en kwijlde in haar boezem. Ma keek me vernietigend aan. Ik maakte een foute pas en stapte op de sleep van Debra, die scheurde er af en ze stond daar in haar ondergoed. Hysterisch wenend rende ze weg de nacht in. Dat was het teken voor de twee takken van de familie om elkaar te lijf te gaan. Bolle Bessie viel pardoes in de bruidstaart. Ik nam een laatste foto hoe ze met haar handen die verorberde en zei tegen ma: ‘ik heb een paar prachtige actiefoto’s van de vechtpartij. Ik denk dat we hier wel klaar zijn.’

Ik ging naar het wc. Patrick en Remco waren daar anaal kennis aan het maken.

Lea deelde klappen uit met haar handtas. Oom Gilbert velde haar met een tafelpoot. Ik gaf hem de rekening.

‘Moet ik dat betalen?’

‘Vecht het onder elkaar uit. Maar weet dat ik een incassobureau heb die niet mals is voor wanbetalers.’

‘Wie wil nu foto’s van zo’n mislukte trouw?’

‘Ik weet niet, cynische misantropen en ramptoeristen,’ giste ik.