(De) Vliegen naar Londen

De eerste column van een nieuw talent! Dat klinkt altijd veel belovend natuurlijk. Een beetje slimme jongen prijst zichzelf eens goed aan. Gelukkig ben ik dan ook een beetje slim. Om mensen naar je hand te zetten, moeten mensen je sympathiek vinden, mensen moeten zich kunnen identificeren met de ‘artiest’. Dan maar eens vertellen wat voor soort persoon ik ben. Allereerst ben ik vorig jaar afgestudeerd als maatschappelijk werker. Altijd handig als ik in mijn column hatelijk over mensen spreek. Ik kan alles dan afdoen als: ik hou van mensen! Ik ben creatief, lui (soms best lastig als een pen pakken al te veel moeite is om de nieuwste ingevingen te noteren). Een vermogen om alles te onthouden zou dus een welkome gave zijn. Helaas, die staat niet op mijn lijstje. Ik ben wel grappig (zeggen ze) en druk (puffen ze). Ik ben lief en zachtaardig (ja, dames) en ik houd van dichten, schrijven en dansen (ook daar ben ik goed in, wauw!). Dit lijkt wel één hele grote advertentie, maar…..dames wakker worden! Deze heer heeft al een relatie. Ik weet dat jullie al weg zaten te dromen, sorry dat ik jullie weer keihard op de grond heb gegooid. Oké genoeg over mij, laten we het over leuke dingen hebben!
Het waren drukke dagen in Londen. De eerste dag werd bekend dat de 5 olympische ringen naar Londen zouden komen. Een dag later wordt het gevierd met evenveel explosies. Ikzelf had het ergens anders gevierd. Doe lekker een knalfeestje in het Wembley-stadion met wat special effects. Was blijkbaar te veel moeite en teveel geregel met vergunningen. Ik hoorde ook nog dat ze mensen niet eens gewaarschuwd dat er een knalfeest zou komen. Surprise party zeker? Beetje jammer. Ik begon al meteen heel diep na te denken: 7-7-2005…klinkt niet als een alarmnummer. Zou het dan de pincode zijn van Osama? Is het het framenummer van de fiets van een extremist. Of een getal op de rug van een gevangenispakje van een verdachte van de WTC-ramp? Ik ga er nog even over nadenken, u hoort het als eerst als ik er uit ben!
Londen is dus in diepe rouw. Nederland ook, omdat iedereen nu bang is dat ‘wij’ de volgende zijn. Gelukkig hebben wij de metropolen Urk en het gebied De Veluwe. Daar mag best wel een bommetje geplaatst worden. Waar is de poema trouwens? En die TBS’er was toch wél opgepakt, of is er weer een ander op proefverlof ..in Londen. Wat een theorieen weer van mij, al zeg ik het zelf. Deze gedachten kwamen er toch op een rustige zondag uitrollen.
Het was overigens weer genieten geblazen op de sportschool vannochtend. Stoere jongens, die hun uiterste best doen om op te vallen bij ….hun vriendjes. Een zielig hoopje spier traint zondagochtend, na voor de zoveelste keer afgewezen te zijn op zaterdagavond. Hij snapte er niks van. Die openingszin “Je bent het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien” moet toch een keer lukken? In zijn eentje houdt ie zich stevig vast aan zijn enige liefde ‘de halter’, hij ziet een kameraad en deze ziet hem niet..das balen. Dan maar even aan tikken en stoer doen. “Hey gast, alles goed?” “Met slechte mensen gaat het altijd goed”. Pfff, het is me duidelijk. Spierbundels zijn, én niet stoer, én niet slim, én niet origineel! Gelukkig ben ik niet afgetraind….Heerlijk om stoer, slim en origineel te zijn. Gelukkig hoef je je nergens druk om te maken als je van niets weet.
Geen spierbundel ben ik dus en dat is gevaarlijk want, ik heb namelijk één grote vijand. Ja, het is zomer. Ogen dicht op de fiets, want de vliegen en andere vliegende beestjes zijn er weer. Eigenlijk vind ik een vlieg nog steeds een heel raar woord. Net alsof je een lopend insect een loop noemt, of een zwem voor een zwemmend beest. Eigenlijk maakte het voor mij afgelopen week niet uit want ik noemde het gewoon reflexmatig een “Godver”. Jawel, hij moest (of zij) zich zo nodig in mijn oog verstoppen. Waarom? Waarom beland een vlieg met meer lucht om zich heen, dan dat mensen land hebben, waarom beland hij ALTIJD in mijn oog. Waarom kunnen niet gewoon alle vliegen een dagje naar Londen….