De waarheid over P. de B. en P.L.

De lijdensweg van sprookjes en mythes kent geen eind. Het lijkt wel of deze steeds breder wordt. Wat blijkt nu? Ook Paulus de Boskabouter en Pippi Langkous schijnen gebruiker te zijn van deze weg. Het wordt tijd voor een gemeentelijke veegwagen met pekel en een grote schep om deze randverschijnselen te verwijderen. Alsof het nog niet genoeg is, blijken ook Paulus de Boskabouter en Pippi Langkous een verzinsel te zijn. U wist dat natuurlijk al, maar ik dus niet. Ik geloof nog in onbedorven geluk en onschuldig vermaak en meer van dat soort dingen. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat mensen, onderverdeeld in mannen en vrouwen, pas volwassen worden en daarmee hun kinderlijkheid afleggen zo rond hun 54ste levensjaar. Ik heb dus nog even te gaan. Tot zolang mag ik dus nog geloven in sprookjes en fantasie. Paulus de Boskabouter en Pippi dus.

Paulus de Boskabouter
Paulus is erg oud en woont al jaren in het woud. Die kleine boskabouter. Elke dag, vast als een huis, dan komt Paulus op de buis. Let maar op, daar is hij weer. Precies op tijd op het juiste uur, met een heel nieuw avontuur.
Zo op het eerste gezicht lijkt dit epistel heel gewoontjes. Een boskabouter die erg oud is en al jaren in het woud woont. Normaal gesproken woon je dan in een bejaardentehuis, maar heeft iemand wel eens een boskabouter gezien in een bejaardentehuis? Precies, niet dus!

Boskabouters wonen niet in een bejaardentehuis maar in een bos of woud. Dat betekent dus dat een bejaardentehuis niet in het bos of woud staat. Elke dag, vast als een huis, dan komt Paulus op de buis. Welke buis? En vast als een huis? Oude boskaboutertjes beven en bibberen en lopen zeker niet zo vast als een huis, ook niet met stok of rollator. Precies op tijd op het juiste uur, met een heel nieuw avontuur. Dat kan dus eigenlijk niet. Dat precies op tijd zijn. In het woud hangen geen klokken en als je zo oud bent als Paulus heb je meer last van Parkinson en dementie dan menig andere (jongere) kabouter. En dat heel nieuwe avontuur moet je ook maar met een flinke korrel zout nemen. Wat kan een demente boskabouter nog voor iets nieuws beleven? Precies, niets dus.

De aftakeling van een boskabouter zal waarschijnlijk niet afwijken van dat van een gewone sterveling. Het begint met dingen te vergeten die nog vers in het geheugen lagen, gevolgd door aangeleerde gewoonten en normvervaging en het eindigt vervolgens in het vervreemden van de meest basale menselijke herkenningspunten (eten, drinken, poepen etc.). Voor Paulus zullen al die ontwikkelingen iedere dag weer beslist nieuw zijn; voor ons, gewone stervelingen, is het een herhaling van zetten in omgekeerde volgorde.

Ten slotte iets waarvoor ik me eigenlijk een beetje schaam. Maar vooruit met de geit, ik gooi het er gewoon uit en we zien wel waar het schip strandt: Pippi Langkous.

Pippi Langkous
Een meisje dat rijdt op een paard, zelfstandig woont in een huis, samen met een aapje en divers pluimage, mannenkleren draagt, met piraten vecht, met een mes in hout snijdt om er vorm in te krijgen, in haar contact met de gewone mensenwereld mannelijke overdrijving aan de dag legt en… zeer lange kousen draagt. Zo lang zelfs dat het verdacht wordt. Die kousen die zij draagt, werden ooit gedragen door zeelieden die ter bescherming tegen de kou niet genoeg hadden aan lange broek en de lange kous (ook wel langkous) aandeden en zich daarmee aanmerkelijk comfortabeler en gerieflijker door het leven bewogen aan boord van hun schepen bij het voorzien in het dagelijkse streven, het verdienen van een eerlijke boterham.

Een meisje dat niet met poppen speelt, zich niet mooi wil opmaken, haar nagels niet lakt, ruwe spelletjes speelt en niet kan rekenen… daar moeten wel mannelijke hormonen in zitten. Was Pippi wel een meisje? Was het niet een verklede vent? Per slot van rekening was ze sterker dan menig piraat en zelfs sterker dan haar vader, die toch ook geen klein kereltje was.
Pippi huilde niet, ook al weer een kenmerk van die zwakke kerels. Pippi kon altijd lekker overdrijven, alweer een echt kenmerk van mannenpraat. Pippi kwam, zag en… overwon. Waar heb ik dat vaker gehoord? Of was Pippi gewoon een lesbo? In de tijd dat Pippi populair was, mijn kindertijd, sprak je niet over lesbo’s en wat dies meer zij. Zoiets was min of meer een taboe. Lesbo en homo zijn was toen nog een ziekte, waartegen niet echt een eenduidige remedie/behandeling bestond.

Inmiddels zijn we wat wijzer geworden. In arren moede vraag ik me af waar ik nu nog in mag en kan geloven zonder later in de tijd wederom voor verrassingen te komen staan. Zou Balkenende echt zijn of Woutertje Bos? Bestaat Rita Verdonk wel? Of zijn het marionetten? Zou Donald Duck (ook?) een nepfiguur zijn? Wat is waar en wat is niet waar, wat is echt en wat is nep, wanneer mag ik weer geloven wat ik wil? Wanneer maakt het niet meer uit wat je gelooft? Zou Pipo (the clown?) bestaan? En was Pommetje Horlepiep wel de opvolger van Swiebertje (de Swiep) alias de eerste echte koffieverslaafde werkloze? Het wordt tijd de geschiedenis(boekjes) tegen het licht te houden. Kortom, dit vraagt om een gedegen onderzoek. Ik houd u, geachte lezer(es), op de hoogte.

De moraal
Die geef ik u niet. Per slot van rekening zijn dit soort verhalen gratis. Dan mag u de moraal er zelf bij bedenken. Misschien heeft het wel geen moraal, maar is het een poging van mij, iets van mij af te zetten. U, als lezer(es), bent daarbij mijn getuige. Het was me weer een genoegen. Niet in het minst om te ervaren dat u, geachte lezer(es), deze (on)zin tot u hebt genomen en u er mogelijk over geërgerd hebt, en het dus serieus hebt gelezen. Het geeft eens te meer aan waartoe mensen in staat moeten worden geacht en misschien is dat wel de moraal die bij dit verhaal past.
Maar toch is het prachtig dat je pas op je 54ste een beetje volwassen wordt. Tot die tijd is de wereld nog mooi en onschuldig. Daarna zit je even te balen en voordat je het goed en wel beseft, zie je enge mannen in witte uniformen rondlopen en lig je vastgebonden in een met urine doordrenkt bed. Iedereen zou zijn eigen René, Pippi, Paulus of Alfred moeten hebben.
JAB