De waarheid over René en A.J.K.

Jarenlang hebben mensen mij voor de gek gehouden. Geschiedenisboekjes vertrouw ik nu niet meer. Natuurlijk, Sinterklaas is een bedenksel om kinderen een angstcomplex aan te praten, de kerstman bestaat evenmin als dat Pasen en Pinksteren ooit eens op één dag zullen vallen en Aken en Keulen zijn beslist niet op een dag gebouwd. En ik maar denken dat René en Alfred echt bestonden! ‘René’
De Britse comedyserie ‘Allo Allo’, u weet wel die serie die zich afspeelt in het Franse Nouvion en waar René Artois (de caféhouder) zijn levensverhaal vertelt, kent als comedy een bijzonder (grappige) historische verantwoording. Nouvion, een dorpje gebouwd op een heuvel in de Franse Ardennen, heeft echt bestaan. Echter, tot het moment van de verwoesting in… de 1e wereldoorlog.
Nouvion was het strijdtoneel van de strijdende partijen, of beter gezegd, de grond onder het dorpje. De strijd werd met springladingen uitgevochten in de gangen onder het dorpje. Het dorpje is daarbij jammerlijk vernietigd. De plaatsnaam Nouvion was dus echt een uitkomst als locatie voor een denkbeeldige oorlogscomedy. Zo zie je maar hoe een historische plaatsnaam perfect past en een en ander geloofwaardig maakt. Maar door gedurig doorspitten heb ik de waarheid achterhaald. Ik geloof niet meer in René, Mimi, oma en de rest.

Alfred Jodokus Kwak (A.J.K.)
Het was ook te mooi om waar te zijn. Toch heeft Alfred heel menselijke trekjes. Soms dacht ik in Alfred Superman te herkennen “Hij vliegt, hij babbelt (met Lois?) en hij zwemt (tussen de sterren?)”, dan weer meen ik mijn buurvrouw hierin te herkennen “hij kwekt voor jou en hij kwakt voor haar. Hij snatert heel wat bij elkaar”. Andere keren meen ik mijn veel te vroeg overleden buurman te herkennen die ik regelmatig tegenkwam in ons favoriete cafe “… ga maar naar huis (zei dan de barman), hij komt een druppel (jenever?) later”.

Ik werd pas echt wakker bij het lezen van de volgende strofe “spetter, Pieter, pater lekker in het water” hetgeen in mijn optiek betekent: een spetter (i.c. mooie vrouw) die Pieter heet (zoals er ook dames zijn die Kees heten, dus eigenlijk niets bijzonders) en die het leven leidt van een pater (en dat is wel vreemd, want een pater is een man en geen vrouw en zeker geen vrouw die Pieter heet) en “lekker in het water” (wat was nou eigenlijk lekker in het water? Een vrouwelijke pater die Pieter heet en bovendien kwekt, kwakt, babbelt en zwemt en (ter afwisseling hiervan) duikt, plonst, snatert en bovendien een druppel later komt, wekt genoeg argwaan om te gaan twijfelen aan het hardnekkige kindergeloof.

Neen, ík geloof er niet meer in. Het is voorbij die schone schijn. Voor mij geen René of Alfred meer. Ook niet meer de andere René’s en Alfreds. Van nu af aan alleen nog maar eerlijke realiteit.
JAB