De Wandeling

Toen ik gisteren, genietend van de voorjaarszon, liep te wandelen langs de Oostkanaalweg richting Alphen aan den Rijn, werd me eens en temeer de realiteit van het leven duidelijk.
Rechts in de verte, Alphen aan den Rijn, waar een paar dagen geleden de ongelooflijke schietpartij had plaatsgevonden. Links voor mij, de kerk van Aarlanderveen, waar achter mij moeder inmiddels alweer ruim 12 jaar ligt begraven.
Naast mij, boven in een knotwilg, kwaakt een vrouwtjeseend haar laatste 10 jongen het nest uit.
Ik pak mijn fotocamera en film de dappere pijltjes, die zich met ware doodsverachting uit de boom storten.
Het is een aandoenlijk gezicht en het zegt wat over het vertrouwen wat ze in hun moeder hebben.
Waarschijnlijk de ondeugendste, is zijn/haar broertjes en zusjes al voor geweest en heeft de eerste vliegles, inclusief zachte landing in het gras, overleeft en wacht geduldig in het water.
Natuurlijk besef ik mij, dat moeders blij mag zijn, als 60% van haar jongen de gevaren van de ‘real world’ overleeft.
Zo’n klein pijltje heeft namelijk heel wat vijanden en schijnt een smakelijk hapje voor diversen gevederde, geschubde of behaarde predators te zijn.
En moeders kan stoer kwaken, maar heeft geen wapens of andere vermogens om de kleintjes te ontzetten in gevaar van nood.
Ook de moeder heeft alle kansen om haar grut niet op te zien groeien. Opgejaagd door de eendenmannetjes, die niet schijnen te snappen dat moeder geen zin heeft in sex, nu ze net 11 jongen uit het ei heeft, moet ze regelmatig vluchten om niet half verdrinkend door diverse eendenmannetjes ‘genomen’ te worden. Ik herinner mezelf, dat ik als kleine jongen ooit een steen naar zo’n tafereel had geworpen, omdat ik dacht dat ze ruzie hadden. Ik werd toen teruggefloten door een volwassene die het allemaal beter scheen te begrijpen.
Ik moet eerlijk zeggen, ik vind het nog steeds een bizar tafereel en kan me niet voorstellen dat moeder eend iets van ‘yessssss yesssssss oh my god yessssss’ kwaakt onder water.
Hoe dan ook, ik heb ooit gelezen dat eenden in de paartijd, langzamer vliegen dan normaal. Schijnt weer iets met de hormoonkwestie te maken te hebben.
Maar het is nu niet eenmaal zo, dat auto’s dan automatisch langzamer gaan rijden.
Deze tijd van het jaar ziet men dus regelmatig platgereden eenden op de wegen. Ze letten niet op, opgejaagd of opjagend vliegen ze laag over de wegen en hebben nog nooit van naar links en rechts kijken gehoord.

Ja …… ook in de natuur worden, broertjes, zusjes, vader en moeders soms niet ouder dan dat iedereen verwacht zou hebben.
Maar het staat buiten alle realiteit met wat er in Alphen gebeurd is.
Ben je op de verkeerde plek op het verkeerde moment? Nee, want je moest daar zijn en had nu even tijd. Je had ook ‘de vergeten melk’ even ergens anders kunnen halen, maar daar had het ook kunnen gebeuren. Je had ook eerst nog even wat anders kunnen doen, maar je wilde nou eenmaal eerst alle boodschappen in huis hebben.
Natuurlijk had deze jongen geen 3 wapens in huis mogen hebben en had het dan hoogstwaarschijnlijk nooit gebeurd. Maar hij liep er wel en je kan de klok helaas en soms ook gelukkig, niet terugdraaien. De gevolgen zijn desastreus en gezinnen zijn uit elkaar gerukt. Tientallen zo niet enkele honderden mensen zullen de komende nachten geen oog meer dicht kunnen doen zonder de taferelen wederom voor zich te zien.
Ik wens iedereen die direct en indirect met deze tragedie te maken heeft, heel veel sterkte en de kracht om hier overheen te komen.