Een gedicht in het dialect dat ik van een collega kreeg. Weet niet wie het heeft geschreven, maar leek me voor de weekopdracht absoluut op zijn plaats.
De wérmte van vruuger en tiggeworrig
Ze stonden zu wa in elk huis,
De potkachel, ut duvelke of platte buis.
’T duvelke skon slank en rond,
Da bij ons hil dikwuls gloeiend stond!
De platte buis, gestokt mi kolen of briketten,
Wor’s zondags de soep op stond te trekken.
Hil ons wérm ete konde daor op koken,
Ge moes dan wel wa harder stoken!
Da ge goe wa te stoken had,
Ginne nood, daor aare kole zat.
D’n kolenboer brocht bij ze oe thuis,
Vur kachel, duvelke of platte buis!
Onze kolenboer hiette Toon, gin Zwarte Piet,
‘K zie hum nog komme mi zun antraciet.
Un paor zakken tegelijk op zunne rug,
Un kumke koffie en de week erop kwaamp ie wir terug!
’s Aovonds lekker werm rond de kachel gezeten,
Onder ut buurte wier af en toe wa gegeten.
Ok wel un kopke chocolade gedronken,
En doar wier ok wel een borreltje geschonken!
Tiggeworrig zitte we rond de Teevee,
De wermte komt nou ut miste can de Ceevee.
Gaode um un uur of elluf of twaalluf noar bed,
Hedde un uur tevurre oe electrieke deken aangezet!
Da is un hil verschil mi vruuger vergeleken,
Toen laagde onder een gestikte deken.
En ge dromde ’s naachts, hoe zou ut laoter gon,
Nou dromde … Vruuger waar ‘t toch wel skon!
3 reacties
Nummer 22 · 4 februari 2019 op 15:09
Warme melk op hetschoteltje en dan slurppuh
Suus · 4 februari 2019 op 18:21
Kristallen op het raam, daarvoor Fabeltjeskrant gordijnen. Maar ik was bang voor lowieke de Vos.
G.van Stipdonk · 6 februari 2019 op 18:37
Dankjewel voor jullie reacties op deze anonieme bijdrage.