De zin van het leven

Zuiverheid en spiritualiteit stonden in ons gezin hoog in het vaandel.
Er was maar een ding dat er werkelijk toe deed, dat was de ultieme zoektocht naar de ‘zin van het leven’.
Daarvoor werd veel gedaan en ook heel veel gelaten. Bij ons thuis waren geen televisie, snoep, chips of frisdrank. Nooit.
Bij anderen was dat er allemaal wel, ik zorgde voor een grote groep vriendinnen en liep er de deur plat. Elke zondag gingen wij fietsen. Bah, wat had ik daar de pest in. Als we op maandagochtend ons antroposofische kringgesprek deden op school, verzon ik spannende verhalen over niet bezochte pretparken…

Elke week kwam er een groep blote mannen en vrouwen, met mijn ouders co-counselen.
Mijn broertje en ik gluurden dan door het sleutelgat, om te zien hoe de volwassenen, idiote rollenspelletjes met elkaar speelden.
We schaamden ons dan te pletter. Mijn vader runde beneden zijn spirituele boekwinkel en las tarot kaarten, bij voorkeur aan mooie vrouwen, dat toch weer wel.

Als ik commentaar had op hun levenswijze, kreeg ik steevast te horen dat alles karmisch is bepaald. Dat ik bij hun geboren was had een hemelse bedoeling. Ik was toen nog niet zo slim om mijn kritiek over de situatie, ook als zodanig aan te duiden.

Alles wat je van jongs af aan ter ore komt, vormt je voor de rest van je leven. De appel valt niet ver van de boom.
Op mijn zeventiende zat ik met kind, zonder man in India. Ook ik zocht mijn geluk in het spirituele en werd discipel van Bhagwan. Godzijdank was er naast het mediteren en de wijze lessen van de Meester, ook ruimte voor seks, drugs en rock and roll…

Mijn werkzame leven bestond uit het analyseren van duizenden aura’s en het geven van yoga en meditatie lessen. Ik heb heel veel geleerd over het lichaam, de psyche en de geest. Ik heb allerlei malle paranormale verschijnselen aanschouwd.
Maar de ‘zin van het leven’ nooit ergens gevonden.

Soms, heel af en toe realiseer ik mij, dat alles gewoon goed is zoals het is…