Ze kosten je jaren van je leven. Zodra ze geboren zijn (en zelfs al daarvoor), houden ze je uit je slaap, als een verfijnd treitermechanisme. Overdag loop je als een zombie rond, in je ongestreken overhemd waar de luierlucht diep is ingetrokken. En naarmate het langer duurt, laat je meer steekjes vallen en wordt je steeds sneller geïrriteerd. Misschien mis je je promotie. Sterker nog, je kunt er zelfs je baan mee verliezen. Of je partner, want als je relatie niet goed zat, wordt ze zeker niet beter van kinderen. En naarmate ze beweeglijker worden ontdekken ze steeds meer manieren om je geduld uit te putten. Je rent ze continu achterna om te voorkomen dat ze rampen veroorzaken, je mag steeds weer opnieuw iets verzinnen om ze aan te kleden zonder worstelwedstrijd, wat ze doet eten, slapen, of wat ze überhaupt iets laat doen wat jij nodig vindt.
Wat dat betreft hebben kinderen geen zin.
Een lichtpuntje is natuurlijk dat ze eindeloos kunnen vertederen. En ach, ze brengen je weer terug bij het kind in jezelf, wat ook wel eens goed is. En ze laten je zien hoe wonderlijk de mogelijkheden van het leven zijn als ze opgroeien. Verbazingwekkend.
Nog verbazingwekkender is wellicht hoeveel je zo snel al van ze gaat houden. En hoe je merkt dat je daarmee steeds meer van het leven zelf gaat houden. En van je partner.
Als je dan op het nieuws een beeld ziet van heel ver weg van een ouder met een doodgeschoten kind in de armen, heb je ineens door hoe het zit.
Kinderen hebben geen zin; kinderen zijn de zin.
8 reacties
Mosje · 12 september 2004 op 21:35
Mm, of kinderen nou de zin van het leven vormen, dat geloof ik niet zo. Zij houden wel de hoop in stand, en dat is ook al heel mooi.
Misschien daarom ook wel de wanhoop bij de ouders van die kinderen daar…..
pepe · 12 september 2004 op 22:35
Ik vraag me maar niet al te vaak af wat de zin is van kinderen/leven.
Ik weet dat ik ervan kan genieten en dat zoveel mogelijk probeer te doen, maar dat genieten kan ik ook van oudere mensen, planten, lucht, vogels en nog veel meer!
De vraag waarom behoeft niet altijd antwoord. Gewoon daarom lekker leven en hopelijk gepaard gaande met veel plezier.
Een mooie column, dat is zeker.
sally · 12 september 2004 op 22:42
Toevallig vanmiddag nog over gehad.
af en toe achter het behang plakken.
De schatjes…
Maar geloof me,
Als ze wat ouder worden, is het steeds leuker en zinvoller. Met een beetje geluk en een behoorlijke opvoeding.
Af en toe lijkt het zelfs zin te hebben. Kinderen!
Afwassen, straks de zaak over nemen, en dan ga ik naar de bahama`s 😛 😛 😛
Mup · 13 september 2004 op 09:36
Kort en bondig, relativerend. Ben het met de strekking eens. Maar ik stuur ze op zijn tijd graag uit logeren…
Groet Mup.
viking · 13 september 2004 op 11:58
[quote]Of je partner, want als je relatie niet goed zat, wordt ze zeker niet beter van kinderen[/quote]
De op één na de meest trieste vorm van ouderschap!
rrobin · 13 september 2004 op 16:17
Een mooie column, en ik sluit me aan bij het sentiment dat je schetst 🙂
Louise · 14 september 2004 op 18:10
Gewoon mooi en zo helemaal waar…
Shitonya · 17 september 2004 op 14:51
De eerste 2 alinea’s spraken me wel aan, maar het einde is een pot nat