Deal

Onderuitgezakt zit ik in de auto. Op de terugweg van Utrecht. CD wish you were here van Pink Floyd op stadionsterkte. Dat houdt mijn vrije radicaal Ab scherp, gelet op de minimaal 7 vazen bier in zijn mik.
Woensdag vliegen we naar Athene in verband met een partij broeken die we daar voor een koopje op de kop kunnen tikken. Het zijn van die halflange broeken die nu helemaal in zijn. Dat je eruit ziet als een kreupele reiger met zo’n ding aan je reet zal me een zorg zijn.
Ieder zijn meug. Zelf zou ik er niet in dood gevonden willen worden maar als je jezelf perse in zo’n broek wilt hijsen, wie ben ik dan om er niet een graantje van mee te pikken.
Van een kennis in Griekenland kregen we de tip voor dit buitenkansje en ik vroeg hem de partij voor ons te kopen en op te slaan.
Inmiddels zit ik een kwartier in de auto en heb het zooitje telefonisch al doorverkocht aan
iemand die alle braderieën in Nederland afloopt met textiel en verrekijkers.
Geestige combinatie moet ik zeggen. Daar is flink over nagedacht. Zo van: “Aan dit overhemd heeft u echt een koopje gehad meneer, geluk ermee, enne, is meneer niet iets vergeten? Wil meneer geen verrekijkertje erbij? Kleurt leuk bij uw nieuwe shirt. Nou omdat u het bent, krijgt u bij aankoop van nog een shirt de verrekijker cadeau.”
Echt, ik heb volwassen mensen weg zien lopen met zo’n ranzige verrekijker waar je nog geen extra meter beter van gaat zien.
Zelf moeten wij 10.000 euros betalen voor de partij broeken wat neerkomt op 1 euro per broek, terwijl wij ze voor 80.000 verkocht hebben.
Dat die onbetrouwbare verrekijker er het driedubbele aan gaat verdienen zal me een zorg zijn. Het meeste zal hij wel verpatsen aan de Hema Ik zie de reclame al: ”Speciaal door ons geinspireerde team voor u uitgezocht in zonnig Griekenland: EEN KWALITEITSBROEK VAN ECHT HEMA VOOR NU ÉÉNMALIG: euro 39,50”
Soms is het leven een feest.

In het kwartier dat ik hem aan de telefoon had ben ik uitgemaakt voor laaielichter, crimineel, woekeraar,smerige oplichter en nog een paar leukigheidjes maar als ik hem voorstel zelf naar Athene te vliegen in die bloedhitte en daar verplicht de Sirtaki te gaan dansen met een of andere Griekse broekenmakelaar in een witte jurk, bind hij al snel in.
Als ik hem ook nog voorstel om een partij Griekse leesbrillen met afstandsbediening voor hem in te kopen of een mud verrekijkers met een foto van het orakel van Delphi erop, verspeel ik bijna de deal. Dat krijg je als je teveel drank op hebt, dan ga je jezelf in de wielen rijden.

De CD is uitgedraaid en een nieuwe begint. Weer een van Pink Floyd. Dark side of the moon en ik vraag me af waar ik in de fout ben gegaan in deze deal. Het ging te makkelijk.
‘Als je weer helemaal nuchter bent, kom je er vanzelf wel achter’, zegt Ab optimistisch als altijd.
Woensdag dus naar Athene. Ben benieuwd of ik Pallas Athena nog ontmoet. De godin van de wijsheid. Zal ik nodig hebben daar.
‘En we gaan natuurlijk naar het Parthenon’, zeg ik tegen Ab.
‘Mij best’, zegt de minibaviaan, als ze maar wel airconditioning hebben daar…