December.
Een donkere maand volgepropt met feestdagen en pakjesavonden. Winkelstraten ontsteken hun feestverlichting, vaak een combi van Sint en kerstman. Misschien om het lichter te maken, wie zal het zeggen. Met een beetje pech kom je ze beiden tegen op dezelfde avond. Het is shoptijd, want schoenen en mutsen moeten gevuld worden en in sommige huishoudens komen beide baardmannen langs. Brievenbussen braken een stroom aan folders de huizen binnen. Het zijn ook de dagen dat de nee/nee sticker op veel deuren verdwijnt. Het is de maand waarin mijn depressie het ergst is. December is de maand van marketing en commercie. Kopers moeten verleid worden tot kopen en het liefst veel. De economie zit in een slop, zegt iedereen, maar tot nu toe merken de winkeliers er in deze maand weinig van. Jawel, er wordt minder verkocht maar daar tegenover staat dat de cadeaus duurder en luxer zijn. Een slecht jaar kan misschien in deze feestelijke maand goed gemaakt worden, voor koper en verkoper. Iedereen heeft een gezin, en ja, dat wil cadeaus. Iedereen verwacht het. Die marketingtruc is goed gelukt. En zo wordt het allengs drukker in onze stadscentra. De handen van de kopers vol met zakken die volgepropt zijn met prachtige en fleurig ingepakte cadeaus. Ik loop doelloos door de stad langs de veel warmte uitstralende etalages, de handen leeg en mijn kop vol. Met onweer dan.
Op een bankje op ons fonkelnieuwe plein met mijn handen diep in mijn nieuwe jas, pieker ik wat af. Kijkend naar het winkelende publiek en soms iemand groetend. Schuin tegenover mij de Mediamarkt. Een winkel die schijnbaar nooit leeg is. In en uit stroomt het volk alsof ze alles gratis weggeven. In gedachten loop ik mijn huis na. Alle elektronica doet het, bij mijn weten dan. Daarnaast heb ik alles al, niet het nieuwste, maar het werkt prima. Moet ik dan iets nieuws gaan kopen omdat ik móét kopen. Of was ik de enige in deze middelgrote stad die alles al had. Heel soms denk ik dat het zo is. Zeker gezien het eindeloze koopgedrag. Raar dat alle kranten tegelijkertijd inkoppen dat er steeds meer mensen onder de armoede grens leven. Een op de acht kinderen zelfs. En wat het nog vreemder maakt, is dat ik het niet merk. December maakt iedereen kooplustig en dus blij.
Ik heb het niet zo op pakjesavonden en een kerstman die langs glijdt op zijn arrenslee. Het lijkt wel alsof de overdaad me schuldig maakt. Het zijn ook de maanden dat ik terugdenk aan die tijden ver weg in het buitenland. Fotograferend langs krottenwijken, foto’s die me nu nog laten huiveren. Of misschien nu wel meer dan vroeger. Miljoenen rekenen we deze maand af met onze pinpas met vrij rood staan tot duizend euro. Bij mijn moeder gaat het niet om de cadeaus maar om het geld. Niet ieder drie pakjes, maar aan iedereen precies even veel geld besteed. Soms denk ik dat het gaat om het geven en niet om een diepere gedachte.
En juist een gedachte koester ik, ze is meer waard dan alle euro’s bij elkaar. Maar ook kan ik die gedachte uitdrukken in cadeau’s. Uren kan ik piekeren welk presentje bij iemands karakter of persoonlijkheid past. Vertelt het ook mijn liefde voor die persoon. Ik koop ook graag, dat beken ik. Overdaad is zeker mijn ding. Maar mijn overdaad dient twee doelen, dat moet. Ik kan niet anders. Elke december ga ik op de idealistische toer, meer nog dan anders. Zo hebben meer mensen plezier van mijn geld en trekt mijn winterdepressie iets weg.
17 reacties
Bakema_NL · 4 december 2005 op 20:38
Ik heb zelf weinig met die dagen omdat ik me die maand een slag in de rondte werk en omdat ik het hele gebeuren niet spontaan vind, gemaakte gezelligheid, de vrije dagen zijn puur welkom vanwege het feit dat het vrij zijn betekent. En dan nog word er vaak van je verlangd dat je op visite gaat en/of visite ontvangt….vreselijk, ik ben moe, laat me rusten, kom gerust een andere keer in februari of zo spontaan eens langs, maken we ook wat lekkers voor je klaar. Wat mij betreft kunnen die dagen me gestolen worden. En ik heb nieuws voor je, er is dit jaar zeker niet minder uitgegeven aan Sinterklaas, maar meer, nu al. Dat is nog het leukste, die kinderen die toch weer blij zijn met het speelgoed. Me druk maken om anderen/andere landen is er echt niet altijd bij hoor, die problemen kan ik niet oplossen, die problemen zullen ook nooit opgelost worden. En de kleine kinderen die nog in Sinterklaas geloven moet je met dat soort zaken nog helemaal niet lastigvallen naar mijn idee, die kunnen dat echt nog niet begrijpen en het interesseert ze nog minder.
Wij hebben zojuist pakjesmiddag/avond gehad en mijn zoontje heeft weer een flink aantal leuke dingen gehad van de Sint, maar overdreven bedragen zijn er niet mee gemoeid, het moet wel leuk blijven……..ik ga me ook geen moment schuldig voelen wat betreft die cadeaus.
En die mediamarkt is zo vol omdat zij nogal wat dingen schijnen te hebben die meer dan een beetje goedkoper zijn dan elders, dus de mensen denken wel degelijk aan hun portemonnee als ze daar gaan winkelen………..hoewel ik het zelf wel vind meevallen qua prijzen aldaar.
Eddy Kielema · 4 december 2005 op 20:42
Mooie overpeinzing. De keren dat ik op zaterdag de kermis die Media Markt heet, durf binnen te stappen, vraag ik me af hoe het idee is ontstaan dat er een economische crisis zou heersen, want ik zie drommen mensen met begerige blikken en boodschappenkarretjes vol electronische apparatuur in lange files bij de kassa’s staan…
WritersBlocq · 4 december 2005 op 21:49
Triest geschreven waarheid Fred.
[quote]Me druk maken om anderen/andere landen is er echt niet altijd bij hoor, die problemen kan ik niet oplossen, die problemen zullen ook nooit opgelost worden.[/quote]
Daar heb je gelijk in Bakema. Toch denk ik de wereld ietsje mooier te maken door fooien op te sparen ipv aan de Hollandse horeca uit te geven. Ik stort het geld naar een organisatie die mishandelde ezeltjes in Namibië helpt. Eigenaren worden geschoold hoe ze met deze dieren om moeten gaan, ze weten niet beter. Ik ken de trekker van dit project, dus weet ik dat mijn centjes goed terechtkomen.
Bakema_NL · 4 december 2005 op 22:42
Het is niet zo dat ik niks geef aan goede doelen hoor, als ik alles bij elkaar ga optellen zit ik aan een toch wel flink bedrag, maar ik kijk wel naar echt nuttige dingen waar dat geld heen gaat, niet geld geven om het geld geven, dat er wat voedsel gekocht word, wat slechts een tijdelijke oplossing, of beter gezegd een uitstel van executie is.
Grond in Ecuador, daar worden bomen geplant, die in rap tempo verdwijnen maar wel voor lucht zorgen, boompjes groeien en worden gekapt, direkt word nieuwe aanplant geregeld dus alles is beschermd, hout wordt door plaatselijke bevolking verwerkt tot meubels etc, zij krijgen daar goede prijzen voor en geen schijntje en ik verdien er ook nog aan……..dat bedoel ik met nuttig.
We dragen ons steentje bij hoor, maar totaal alles oplossen………mooie utopische gedachte, maar het zal er nooit van komen.
Mup · 4 december 2005 op 22:57
Heel herkenbaar Fred, hier kwam van de week nog een gedachte bij me op, dat ik het zo vreemd vond met 33 graden op de porche, inpakpapier en schaar bij de hand, een cadeautje in te pakken, terwijl er mensen zijn die nog geeneens de stroom voor eigen verlichting kunnen betalen, laat staan voor de kerstverlichting.
Ayo Mup.
Trukie · 4 december 2005 op 23:56
Met al die vrolijkheid om ons heen schijnen de mensen er steeds somberder van te worden.
Raar eigenlijk. Je bent er toch zelf bij hoever je het toelaat.
Waarom lukt ons dat 11 maanden per jaar, behalve in die laatste?
Toch de korte dagen en de lange nachten?
Of de overdaad aan cadeau´s?
Worden we somber van geven en nemen?
Dan is het somber met ons gesteld!
Li · 5 december 2005 op 00:44
Lieve Fred.
Speciaal voor jou heb ik een pakje achtergehouden.
Je krijgt het als de tijd er rijp voor is.
Liefs
Li
melady · 5 december 2005 op 01:32
Op zich een goede weergave van het decembermaandgevoel. Toch lees ik teveel tegenstrijdigheden/ bijkomstigheden: zoals:[quote]diep in mijn nieuwe jas,[/quote]
Waarom nieuwe jas?
En je moeder. En jij fotograferend langs krottenwijken?
[quote]Ik koop ook graag, dat beken ik. Overdaad is zeker mijn ding. [/quote]
Maar deze zin vind ik een juweeltje: [quote] Ik loop doelloos door de stad langs de veel warmte uitstralende etalages, de handen leeg en mijn kop vol.
Dees · 5 december 2005 op 09:08
Ach, Sinterklaas kan zo leuk zijn als het gaat om plagerige gedichten, surprises en kids.
Ik denk dat dát nog wel weer terugkomt. Moet de recessie nog even volhouden. Mooie overpeinzing.
pepe · 5 december 2005 op 09:37
De mooiste pakjes zijn, die gemaakt zijn door handen van mama’s, papa’s, oma’s opa’s en/of de kinderen zelf.
Het hoeft niets te kosten, de voorpret alleen al is leuk.
De gedichtjes die met liefde zijn gemaakt, zeggen meer dan een gouden horloge, biertender of senseoapp.
KingArthur · 5 december 2005 op 09:57
Mooi. Het is inderdaad de gedachte achter het presentje en niet het cadeau an sich. Het kan i.d.d. veel voldoening geven als je wat vindt dat precies bij een persoon past. En dat kan vaak al iets heel kleins zijn, het gebaar wordt daardoor des te groter.
En die depressies, die trekken vanzelf wel weer over. Moet je eens zien als deze maand eenmaal voorbij is.
Ma3anne · 5 december 2005 op 10:07
[quote]Raar dat alle kranten tegelijkertijd inkoppen dat er steeds meer mensen onder de armoede grens leven. Een op de acht kinderen zelfs. En wat het nog vreemder maakt, is dat ik het niet merk. [/quote]
Nee, dat merk je niet, want GEEN cadeautjes kunnen kopen is niet zichtbaar vanaf dat bankje.
Mooie overpeinzing.
Outsider · 5 december 2005 op 10:29
[quote]Nee, dat merk je niet, want GEEN cadeautjes kunnen kopen is niet zichtbaar vanaf dat bankje.[/quote]
Nu, hoe komt het dan dat ik het ook niet merk. Ik zit al meer dan zeven jaar op het minimum en ook daarvoor ben ik mijn hele leven zo goed als nooit boven het minimum uitgekomen. Maar ik kom niets tekort en mijn dochter ook niet. Ze heeft nota bena al haar vijfde mobiele telefoon en dat waren ook nog heel dure. Tv en dvd op haar kamer, noem het maar op. Ik heb zelfs nog een oud autootje. Er wordt veel te veel gezeurd over armoede in Nederland. Er zijn uitzonderingen van mensen die door omstandigheden in financiële moeilijkheden komen, maar in de meeste gevallen komt dat gemopper over armoede gewoon van mensen die niet voor een stuiver met geld om kunnen gaan.
Sorry, Ma3anne, niet persoonlijk opvatten, maar in een wereld waar zo veel mensen kreperen, kan ik niet zo goed tegen die voortdurende berichten in de media over armoede, terwijl we gvd in één van de rijkste en welvarendste landen ter wereld leven.
Troy · 5 december 2005 op 13:40
Goede column. Kopen om het kopen…walgelijk eigenlijk. Ook ik heb weinig met kerst en sinterklaas. Ik ben altijd weer blij als iedereen weer “normaal” doet.
Wessel · 5 december 2005 op 16:35
Als ik door de Mediamarkt in Utrecht loop dan krijg ik het idee dat het elke maand december is. Zelfs hartje zomer staat er een rij voor elke kassa. Hebben we alle apparaten met een stekker, dan beginnen we van voren af aan met de portable varianten. Die hebzucht heeft iets triest en je zou er inderdaad bijna depressief van worden. Eigenlijk is het veel mooier om zelf iets te maken, zoals deze overpeinzing van je. Schrijven dus om van die winterdepressie af te komen! En vooral niet naar de Mediamarkt,…
Trukie · 5 december 2005 op 17:13
Ik zou best een monteur in geschenkverpakking willen om al die direct-mee-onder-de-arm-spullen te installeren en in te stellen 😡
Ook als je een paar maanden later aan de knoppies hebt zitten frunniken.
klungel · 6 december 2005 op 12:29
Waar liep ik laatst ook alweer tegenaan?
O ja,
overvolle stranden met mensen die vuilnis komen brengen en een zwerver die nee zei tegen een beetje eten en alleen maar geld wou.
M.a.w. we leven in een wegwerpmaatschappij waar je de armoede moet zoeken, want zomaar zien zul je hem niet.
Mooi geschreven Fred 😉