Diashocks

Het is pikkedonker en ik val bijna in slaap. Totdat de volgende diaslede in de diaprojector geschoven wordt. Met de plaatjes die zo blij getuigen van mijn jeugd. En de jeugd van anderen natuurlijk. Ik ben niet alleen. Ik zie mezelf op een fiets. Eenzaam gekaderd in druilerig weer. Maar wel Paasbest gekleed. Korte broek van kriebelende stof, terlenka heet dat geloof ik, azuurblauw overhemd, oranje stropdas, witte sokken opgetrokken, suède sandalen en beige polyester jasje. Op de volgende dia, mijn tante. Ze geeft me een chocolade reep, van Verkade, dat wel, een dikke met op de achterkant vijf guldens geplakt. Het staat nu dubbel op mijn netvlies. Een heilige communie in diashocks. Traumaverwerking van een jeugd die almaar beklijft.