Dinsdag, 19 september

Ze is al vroeg wakker. Over een uur hoeft ze pas op te staan. Gelukkig, dan kan ze nog even wat stukken doorlezen voordat ze naar haar werk gaat. Onwillekeurig kijkt ze naar de lege plek naast haar in bed. Nog altijd vindt ze het moeilijk om daarmee geconfronteerd te worden. Na ruim drie jaar is ze er nog steeds niet aan gewend dat haar man, haar maatje en bondgenoot er niet meer is.
Ze zucht en knipt haar leeslampje aan, pakt de bundel papieren die op haar nachtkastje liggen, zet haar leesbril op en probeert zich te verdiepen in haar werk.

Het lukt haar niet om zich te concentreren. Ze legt het werk op haar bed en mijmert een beetje weg. Haar leven is altijd erg druk geweest en de laatste tijd denkt ze er over na om te stoppen met werken. Van één kant zou het een opluchting betekenen, aan de andere kant is ze bang om deze belangrijke invulling van haar dagen te moeten missen.
Ze vindt het jammer, dat ze nu veel mist van het leven van haar getrouwde zoons en haar kleinkinderen. Ook heeft ze veel hobby’s waar ze best meer tijd aan zou willen besteden. Vooral beeldhouwen is een passie. In die zin zou ze best een stapje terug willen doen. Helemaal sinds het overlijden van haar man, die haar met raad en daad terzijde had gestaan.

Ze dwingt zichzelf om haar gedachteloop te staken en haar toespraak nog eens door te nemen. Ze ziet er niet tegenop om een zaal met mensen toe te spreken, daar is ze wel aan gewend geraakt. Wel is ze benieuwd wat het publiek van de zaal zal vinden nu deze in een nieuw jasje is gestoken.

Voordat ze een paar uur later de deur uitstapt staat ze nog even voor de grote spiegel in de hal. Onberispelijk, als altijd. Dit keer extra feestelijk, het is een belangrijke dag. Een mooie japon, bijpassende tas en schoenen, een perfect plaatje. Ze is de pensioengerechtigde leeftijd al gepasseerd. Haar levensgeschiedenis staat opgetekend in haar gezicht. Ze is nooit wat je noemt een ‘beeldschone’ vrouw geweest, maar ze weet dat men haar goedverzorgd, warm en sympathiek noemt. Is dat niet prettiger te horen, dan ‘beeldschoon’ ?

Onderweg zwaait ze naar de mensen die langs de kant staan. Dan is de gouden koets op plaats van bestemming en is de koningin klaar om de troonrede af te steken.