“Dochters” één van de mooiste Nederlandstalige nummers. Maar als je de tekst een beetje ontleedt, dan klopt er eigenlijk niet zoveel van. “Dochters”. Mogen het ook zonen zijn. Ik ben gezegend met vier zonen.
Daar wordt natuurlijk nooit een liedje over gemaakt. En trouwens dat Marco na twee jongens eindelijk alsnog een dochter kreeg is voor hem natuurlijk heel fijn. Maar kan hij niet een klein beetje rekening houden met alle moeders die alleen maar jongens baren?

Kwart over zeven op zondagmorgen
Mijn neus kwart over zeven. Geloof je het zelf? Kwart over zes bedoel je zeker!
Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt,
Ha… zachtjes. Dat lijkt me stug. Kinderen zijn niet zachtjes, zeker niet ’s ochtends vroeg.
Ben je al wakker pap?
Hoezo Pap, echt niet, meestal zeggen ze “mam”. En natuurlijk ben ik niet wakker, wat denk je zelf. Het is tenslotte pas kwart over zes!
Kom je gezellig mee naar beneden?
Nou, liever niet. Ik zou het veel fijner vinden om nog even een paar uurtjes mijn ogen dicht te houden, als je het niet heel erg vindt.
Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?
Het is zondag, natuurlijk ben ik vrij.
En ga je dan even met mij op stap?
Ik ga helemaal niets doen. Wat ik al zei het is kwart over zes. Mijn hoofd doet het nog niet en ik heb dus helemaal geen zin om op stap te gaan.

Oooooooh, wat gaat de tijd toch snel!
Dat gaat het zeker. Voor mijn gevoel ging ik 3 minuten geleden naar bed, en nu wil hij al weer naar beneden.
Gisteren nog zag ik hem voor het eerst, lag hij hier in mijn armen,
Nou… gisteren, zo voelt dat niet echt hoor, maar vooruit, als ik hard nadenk (wat in deze vroegte natuurlijk niet lukt) dan kan ik me dat gevoel nog wel enigszins voorstellen.
Wat is ze mooi.
Dat is hij zeker, een plaatje, het mooiste kind van de wereld. Logisch want het is natuurlijk wel mijn kind.
En wat staat de tijd haar goed.
Absoluut, geen twijfel mogelijk!

Ik knipper mijn ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is.
Als ik met mijn ogen knipper, dan zie ik eigenlijk alleen dat er weer eens een speelgoedkastontploffing heeft plaatsgevonden.
Maar hoe groot ze ook mag zijn,
Hij denkt inderdaad dat hij al heel groot is. Wat voor hem inhoudt, dat hij denkt dat hij de baas is. Daar ben ik het alleen niet zo mee eens.
In mijn ogen blijft ze altijd klein.
Dat moet nog blijken, hij is nog redelijk klein, maar ik hoop toch niet dat dit zo zal blijven. Dat ik hem op zijn dertigste nog moet vertellen, dat hij zijn tanden moet poetsen, of dat het nu echt tijd is om naar bed te gaan.

Kwart over zeven op zondagmorgen.
Ja hoor, daar gaan we weer.
Hoor ik de voordeur heel zachtjes opengaan.
Dronken tieners doen niet zachtjes, ik probeerde het ook altijd, steeds weer zonder enig succes
En val ik gerust in slaap, ze is thuis.
Ik val helemaal niet in slaap. Hij valt in slaap, ik kan inmiddels niet meer slapen.
Ik was haar veel liever op gaan halen.
Denk je dat nou echt? Ga ik de hele avond spa blauw drinken zodat ik hem op kan halen???
Maar ze had me gevraagd of ik er niet wilde gaan staan.
Slimme vent, want daar begin ik mooi niet aan, neem maar een taxi, dan kom je ook thuis .
Ze vindt nu haar eigen weg naar huis.
Dat mag ik hopen ja, hij gaat stappen dus ik neem aan dat hij ondertussen ook oud genoeg is om zelf de weg naar huis te vinden, ook al kan dat met een dronken hoofd nog wel eens lastig zijn.

En soms, wanneer ik mijn ogen sluit ,
Dat gebeurt inderdaad, maar wel héél soms.
lopen we samen op het strand,
Als ik mijn ogen sluit, gebeurt er niets meer, dan ben ik kapot, afgeknoedeld, wil ik naar bed en slapen, heel lang slapen. Dan wil ik al helemaal geen geloop op het strand.
haar handje in de mijne ,
Dat komt wel eens voor als ik mijn ogen heb gesloten… dan is hij heel zachtjes bij ons in bed gekropen, mijn kleine monster.

en dan, zet ze de tijd even stil,
Geniaal kind heb ik zeg.
is het weer even net als toen
Als wanneer dan precies?
en heeft ze mij weer nodig.
Hij heeft me altijd nodig, en als hij mij niet nodig heeft, dan in ieder geval mijn pinpas wel ….
Ik hou haar vast, zoals ze was
klein en kleverig… lekker hoor.
Ik hou haar vast….
Ja, dat zei je net ook al.

Kwart over zeven op zondagmorgen
Houdt het dan echt nooit op?
Hoort ze mijn stem die haar zachtjes wakker maakt
Zachtjes…. echt niet. Ik pak hem terug en gebruik alle decibellen die ik in me heb
Vandaag is je grote dag
Wat gaan we doen dan? Op stap?

Wat is ze mooi.
Helemaal mee eens!
En wat staat de tijd haar goed.
Geen twijfel over mogelijk.
Ik knipper mijn ogen en zie hoe haar hart nu voorgoed voor een ander is.
ja, ok, dan pink ik heus wel een traantje weg.
Maar waar ze ook mag zijn, in gedachten is ze hier bij mij.
Dat zal hij inderdaad voor altijd zijn.

Categorieën: Maatschappij

14 reacties

SIMBA · 12 april 2010 op 13:52

Er zijn best veel mensen die op zondag moeten werken hoor….

DreamOn · 12 april 2010 op 14:36

Jouw columns lezen altijd zo lastig, je zou je echt eens moeten verdiepen in het gebruik van leestekens. Ook nu ben ik halverwege het lezen weer afgehaakt, terwijl je inhoudelijk best goed schrijft.

Fem · 12 april 2010 op 16:29

Los van dat het lastig leest door het ontbreken van leestekens, ben ik het inhoudelijk ook niet helemaal met je eens. Er zitten grappige vondsten in en de afwisseling van irritatie en liefde voor je kind(eren) maakt het wel boeiend.

Toch vind ik het te generaliserend. Voel je je echt zo tekort gedaan door Marco, omdat hij over een dochter zingt? Ik kan me namelijk haast niet voorstellen dat er veel “moeders-van-alleen-zonen” zijn die zich gepasseerd voelen door dit liedje…

Ingrid · 12 april 2010 op 17:02

Graag wil ik inhaken op het lastig lezen. Toen ik het instuurde had ik de zinnen van Marco gewoon getypt en mijn antwoord daarop in cursief.
Nu het geplaatst is blijkt al het cursief geschreven verdwenen. Ja en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Zo is het hele effect weg.
Inmiddels heb ik de redactie een mail gestuurd met het verzoek het stuk opnieuw te plaatsen zoals ik het voor ogen had.

En ik ben dolgelukkig met mijn vier mannen (of vijf als je mijn vechtgenoot meerekent). Mij hoor je niet klagen.

Wel ben ik dol op een beetje ironie.

pally · 12 april 2010 op 17:05

Ha Ingrid,
Ik ken het beoogde liedje niet, dat is een punt natuurlijk, maar om zo een hele tekst steeds maar tegen te spreken en dat zin voor zin, tja, bij mij werkt het niet.
Het idee om van een liedtekst uit te gaan vind ik op zich best leuk.
Maar ik zou denken: Maak er dan ook jouw eigen zonenlied van of zo, een soort tegenlied.

groet van Pally

Chi_Dragon · 12 april 2010 op 17:30

Toch wel leuk stukje hoor.
Moest even door het ontbreken van leestekens heen worstelen maar daarna was’t wel leuk.

Beetje kort door het bochtje gedacht dat niemand op zondag werkt en dat papa niet wakker gemaakt word maar alleen mama.

Toch denk ik dat je de essentie van “Dochters” mist.
Voor heel veel vaders klinkt dit namelijk wel erg herkenbaar en waar. (Zeg ik als papa van 3 meiden)

Keep it up 😉

Saya_Surya · 12 april 2010 op 17:57

grappig!

Emiliever · 12 april 2010 op 19:10

Mmmm….eigenlijk vind ik het wel meevallen, dat lastige lezen. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik de tekst van het liedje erg goed ken, ik hoor de muziek er als het ware bij en weet dus precies wanneer jij spreekt en wanneer hij zingt.
Eerlijk gezegd vind ik Borsato verschrikkelijk en de meeste van zijn liedjes ook. Maar deze…gaat er nog net mee door. Omdat het zo herkenbaar is. Voor veel papa’s, maar ook voor sommige mama’s. Voor mij ook. Dus inhoudelijk ben ik het niet met je commentaar eens maar ik het is wel een grappig stukje geworden.

LouisP · 12 april 2010 op 20:42

Ingrid,
ik ben nogal gevoelig voor eerste zinnen…ik vind het geen goed begin….en met dat gevoel lees ik verder…..

gr.
Louis

lisa-marie · 12 april 2010 op 21:25

ik snpte meteen dat er een gedeelte cursief had moeten staan en met dat in mijn achterhoofd vind ik deze ironische humor erg leuk en heb er ook om moeten lachen 😀

Ontwikkeling · 12 april 2010 op 21:39

Ik vind ‘m gedurfd, omdat je als een van de weinigen het aandurft om een tekst van Marco, heilige der heiligen van het Nederlandse lied (of althans zijn tekstschrijver dan, Marco schrijft niet zelf) op deze manier een beetje te ontleden. De romantiek menselijk maken. Wake up, earth is calling 😀 Kon er hartelijk om lachen! 😀

pally · 13 april 2010 op 10:05

Met de cursiefjes echt een heel stuk beter geworden!Ik denk de eerste twee alinea’s dan even weg…

groet van Pally

Dees · 13 april 2010 op 11:23

Leuk idee, mindere uitwerking. Van mij had het of veel korter door de bocht moeten zijn om een goed stukje te worden, of je had er met mooier proza op moeten reageren. Dit is het voor mij net niet.

u-queen · 13 april 2010 op 18:56

Ik vind het best leuk, niet echt mijn ding maar oke dat is ieder zijn eigen smaak natuurlijk :-)Leuke combinatie tussen onvermijdelijke irritatie en onvoorwaardelijke liefde 😉
En geloof me, er zijn kinderen – zoals die van mij godzijdank – die toch echt pas om half tien wakker worden.
Daarbij zijn er zelfs liedjes over zonen, denk maar eens aan bijvoorbeeld ‘me boy’van YesR

Geef een reactie

Avatar plaatshouder