Doe mij die maar

“Doe mij die maar.”
“Prima! Dan zal ik deze even opzij zetten, totdat uw vrouw er klaar voor is.”
“Dank u. Zal ik alvast afrekenen?”
“Wilt u dat contant doen, of wilt u het liever in termijnen betalen?”
“Heeft u terug van 15.000?”
“Dat is bij ons geen probleem, meneer. Wilt u het bonnetje nog mee?” De biomedische wetenschappen zijn ontzettend ver ontwikkeld. Op het moment dat je dit leest, worden er in diverse landen embryo’s onderzocht, verwijderd of geïmplanteerd voor een optimaal resultaat. U woont in India, maar u wilt geen meisje? Ach, dat begrijpen we wel. Morgen kunnen we de embryo wel even verwijderen. U wilt precies hetzelfde schaap? Natuurlijk, Dolly is zo lief, die klonen we wel. U heeft een ziek kind, maar niet de juiste stamcellen om hem te redden? Ach, dan zoeken we even een mooi embryootje voor hem uit.

In Nederland is het verboden om designbaby’s te creëren. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt in het motief van de ouders. Of ze nou kinderen willen met blauwe ogen, blond haar en een atletische bouw, of kinderen met een intelligentie die de ouders zo ver te boven gaan dat ze het zelf niet meer begrijpen. De kinderen die nu alleen te genezen zijn door stamcellen, donororganen of beenmerg van hun broers of zussen, hebben gewoon pech als hun nieuwe broertjes en zusjes geen gunstig kaartje hebben getrokken uit de loterij van het leven. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Je hoeft je natuurlijk niets van de Nederlandse overheid aan te trekken. Trek de wereld in, geniet van de diversiteit van talen, eten, landschappen, historie en de andere cultuuraspecten, terwijl je tussendoor mondiaal gaat shoppen. En dan doel ik niet op de Chinezen met hun lucratieve handel in donororganen van geëxecuteerde gevangenen, want die hebben hun zaakjes even stilgelegd wegens vernieuwde wetgevingen waarvan nog weinigen weten wat ze precies inhouden.

“Creëer nu uw eigen baby! Altijd een eigentijds en uniek design!”
Zomaar een mogelijke reclame dat in nabije toekomst in de kranten kan staan. In België, de Verenigde Staten, India, Turkije, Nieuw-Zeeland en Israël doen ze niet zo moeilijk over designbaby’s. Je moet er natuurlijk wel wat voor over hebben, want er geldt in België bijvoorbeeld een gemiddelde wachttijd met de duur van één zwangerschap. De wachttijden voor de reguliere gezondheidszorg zijn in Nederland nog langer, maar in België kan je 9 maanden later en 11.000 euro lichter al beginnen met de behandeling om een baby naar wens te krijgen. Maar neem het bonnetje wel mee, want succes is niet gegarandeerd. Misschien kunt u het nog omruilen.