Wat mij afgelopen woensdag is opgevallen aan het kamerdebat over de ingestelde onderzoekscommissie inzake Irak is vooral het gebrek aan vertrouwen dat deze commissie de volledige waarheid boven tafel krijgt. “Men is namelijk niet verplicht om voor de commissie te verschijnen, het onderzoek wordt achter gesloten deuren gevoerd en men staat niet onder ede tijdens de ondervraging van de commissie. Dit in tegenstelling tot een parlementair onderzoek waarbij het tegenovergestelde geldt en hierdoor meer waarheidsgetrouw blijkt”, aldus de stellige overtuiging van vele politici.
Waarom, vraag ik mij af, heeft men dan de belangrijkste en meest ingrijpende gebeurtenis uit onze parlementaire geschiedenis, namelijk de moord op een politicus in 2002, nota bene een belangrijke kandidaat voor het MP-schap, laten onderzoeken door een commissie?
Alle politici die nu hameren op een parlementaire enquete waren indertijd verrukt met de commissie van den Haak en vonden dat deze ontzettend goed werk had verricht.
Kijk, nu komt de aap uit de mouw. Politici weten donders goed dat een commissie niet meer is als een dooddoenertje om de gemoederen te sussen. Een parlementaire enquete naar de moord op Fortuin? Nooit en te nimmer. Wie weet wat er boven tafel komt. En zo worden wij al jaren voor de gek gehouden.
Categorieën: Maatschappij
2 reacties
Mien · 12 februari 2009 op 11:12
Sommige zaken kunnen gewoon het daglicht niet verdragen.
Dat was vroeger zo, dat is nu zo en dat zal ook in de toekomst zo zijn.
De grote vraag is echter … willen we wel alles weten?
Kunnen we de waarheid wel aan?
Daar worstelen filosofen, politici, kunstenaars en gewone lieden nog immer dagelijks mee …
Thruth is painfull for those who bare it.
Mien
Veritas · 12 februari 2009 op 14:29
Zoals Jack Nicholson in ‘A few good men’ het met verbeten gezicht en ontembare woede in zijn stem toebeet aan Tom Cruise: “You can’t handle the truth!”