Ze zeggen dat je familie niet voor het uitkiezen hebt maar je vrienden wel. Niets is minder waar en dat de keuze voor bepaalde vriendschappen niet altijd voorspelbaar hoeft te zijn blijkt voor mij als mijn dochter vanaf haar eerste schooldag in groep één haar keuze laat vallen op het langste meisje van de klas. Omdat ze zelf een nogal klein uitgevallen poppetje is, zelfs de kleinste uit haar groep, is het enorme verschil tussen de meiden voor buitenstaanders vaak een onderwerp van gesprek en doet het samenzijn van de twee totaal verschillende hartsvriendinnetjes zelfs soms wat clownesk aan. Toch laten de meiden zich hierdoor niet afschrikken en ondanks het enorme lengteverschil en de scheiding van klas aan het einde van het eerste schooljaar, laten ze zich niet uit elkaar drijven. Al groeien ze qua lengte steeds verder uiteen, hun vriendschap doet ze juist meer naar elkaar toegroeien en vanaf die eerste dag spelen ze vaak samen, heb ik er een soort tweede dochter bij en deel ik die van mij regelmatig met haar moeder.

Het is een geweldig gezicht hoe groot en klein op één lijn zit. Sinds een tijdje rij ik wekelijks met ze op en neer naar de balletschool waar ze samen in hun roze pakjes voor de spiegel poseren en met de tong uit hun mond oefenen op de eerste, tweede en derde positie. Zij zien het verschil niet in de spiegel, zij zien gewoon twee meisjes die het samen gezellig hebben en als ik dan naar ze kijk, geniet ik van hun plezier en vraag ik me af hoe ik dat onbevooroordeelde beeld dat de meisjes van zichzelf en elkaar hebben kan vasthouden.
Zo jong als ze zijn hebben ze geen weet van het ideaalbeeld wat de maatschappij ons voorschotelt en de scheve gezichten die het verschil tussen de twee meiden zouden kunnen oproepen.

Maar de keuze is aan hun. Zij kiezen voor elkaar en hebben lol samen, zoals meisjes van hun leeftijd horen te hebben. Misschien moet de maatschappij daar een voorbeeld aan nemen want uiteindelijk kies je zelf je vrienden en maak je die keuze, hopelijk net als mijn meisje en haar hartsvriendin, simpelweg omdat echte vrienden geen onderscheid maken. Echte vrienden oordelen niet maar zien elkaar om wie ze zijn en steunen steunen door dik en dun, lang en kort, blond en donker, blank en getint maar vooral: groot en klein.


Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

6 reacties

arta · 20 april 2008 op 17:53

Helemaal mee eens!

Dit stukje bevat wel wat kromme zinnen, overigens, zoals deze bijvoorbeeld:[quote]Al groeien ze qua lengte steeds verder uiteen, hun vriendschap doet ze juist meer naar elkaar toegroeien en vanaf die eerste dag spelen ze vaak samen, heb ik er een soort tweede dochter bij en deel ik die van mij regelmatig met haar moeder.[/quote]

Zonde om te struikelen in een stukje met zo’n duidelijk oprechte boodschap! 🙂

lisa-marie · 20 april 2008 op 19:11

[quote] Echte vrienden oordelen niet maar zien elkaar om wie ze zijn en steunen steunen door dik en dun, lang en kort, blond en donker, blank en getint maar vooral: groot en klein.[/quote]

helemaal mee eens!

pally · 20 april 2008 op 21:19

Eigenlijk begrijp ik je inleiding niet, Fem. De rest slaat daar in mijn gevoel niet op of ik snap het niet.
Wel leuk hoe je over die twee vriendinnen schrijft. Mijn ervaring is het zelfde. Onze jongste zoon, blond, extreem lang en dun, was bevriend met een heel kleine, dikke van oorsprong columbiaanse jongen. Het verschil zag er komisch uit, maar zelf zagen ze het niet eens…

groet van Pally

KawaSutra · 21 april 2008 op 00:35

Nu Pally het zegt: je vrienden heb je dus juist niet voor het uitkiezen? Gelukkig jouw dochter wel!
De boodschap is oprecht en zeer waar, weet ik uit eigen ervaring. Maar de keuze is aan hen, niet hun. 😀

Fem · 21 april 2008 op 07:28

Gek, volgens mij was het juist dat je familie niet kiest de stelling die ik in de eerste alinea inneem, maar die boodschap is blijkbaar wat onhandig geformuleerd 😕 .

Die lange, kromme zinnen is iets waar ik al een tijdje aan probeer te werken want die maken mijn boodschap ook niet echt duidelijker geloof ik. Dit is wel een wat oudere column die ik eventjes heb afgestoft. Het is er één die verschenen is in een lokale huis-aan-huis krant waar ik wekelijks voor schrijf en ik was gewoon benieuwd naar jullie mening 😀

@kawa: :oeps: sorry hun/hen…. haagse inslag, lastig om eruit te krijgen maar bedankt voor de tip!

Mup · 21 april 2008 op 14:48

Vind vooral de een na laatste alinea sterk en beeldend.

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder