De vrouw probeert het schuim in haar bierglas aandachtig te revitaliseren door het glas eindeloze snelle rondjes te doen draaien. Ze schrikt op van het feit dat het gele vocht over haar vingers vloeit en wappert haar hand in de lucht. De jongen krijgt een spat op zijn neus, die hij gedachteloos wegveegt.
“Ja weet je”, zegt ze uit haar middenrif, “ik was eerder lid van een suïcideclub. Maar dat beviel me toch niet zo. Sommige mensen hoorde ik ineens niets meer van, terwijl ik dan wel mijn hele hart had uitgestort”. De jongen staart haar aan en schraapt zijn keel.
“Een suïcideclub? Wat bedoel je?”
De vrouw haalt haar schouders op.
“Nou ja, zelfmoord, weet je wel, suïcide betekent zelfmoord”.

De jongen beweegt naar het pakje peuken dat voor de vrouw op tafel ligt.
“Mag ik er eentje van je bietsen? Ik was eigenlijk gestopt, maar…”
De vrouw lacht, ze snurkt erbij en het geluid doet de kroegkat naast haar schokken in zijn slaap.
“Aha”, zegt ze, “ook jij doet aan zelfvernietiging.”

De jongen staart haar wazig aan, alsof hij niet geloven kan dat er voor hem een levend mens zit. Ze grijpt de stilte die valt.
“Daarvoor was ik ook van de langzamere methode, zo heb ik nog eens een tijdje anorexia gehad, maar dat was het toch ook niet. De meeste mensen viel het niet eens op. En ik had eigenlijk de hele tijd honger!”

Weer lacht zij om haar eigen grap. De snurk doet de kroeg ongemakkelijk wiebelen.
“Het is ook maar een einzelgängerbestaan, anorexia”, vervolgt ze peinzend.

Ze neemt een slok van haar bier.
“Dus tsja, groepsmens? Ik denk het wel eigenlijk. Maar ik weet nooit zo heel goed bij welke vereniging ik zal passen en ik houd ook wel van het geluid van mijn eigen gedachten.”

Ze steekt een sigaret op en knakt met haar nek. Langzaam glijden haar ogen van zijn borstkas naar zijn ogen, waar ze blijven rusten.
“Weet je, eigenlijk zoek ik gewoon een thuis, iemand om lepeltje lepeltje mee in slaap te vallen.”

De jongen slaat de ogen neer en kijkt naar de asbak voor hem.
“Na een potje stevige seks dan”, voegt zij er haastig aan toe, als om hem gerust te stellen. Deze snurk had hij zien aankomen en in een razendsnelle impuls legt hij zijn handen over zijn oren en schudt hevig nee.

Categorieën: Diversen

19 reacties

lisa-marie · 26 februari 2008 op 09:35

Het is alsof ik aan het tafeltje naast hen zat en er naar keek,zo kon ik het voor mij zien.
Het is een heerlijk stukje en ik heb het met ontzettend veel plezier gelezen 😀

pally · 26 februari 2008 op 10:36

[quote]ik houd ook wel van het geluid van mijn eigen gedachten[/quote]

[quote]Ze grijpt de stilte die valt[/quote]

Twee prachtige quotes uit dit intieme stukje, waarin weinig gebeurt, maar toch een mensenleven wordt neergezet en humor het verteerbaar maakt maar ook nog bitterder.
Klasse, Dees!

groet van Pally

Anne · 26 februari 2008 op 11:07

Ontzettend mooi stukje Dees.

DreamOn · 26 februari 2008 op 11:25

[quote] “Ja weet je”, zegt ze uit haar middenrif, “ik was eerder lid van een suïcideclub. Maar dat beviel me toch niet zo. Sommige mensen hoorde ik ineens niets meer van, terwijl ik dan wel mijn hele hart had uitgestort”. [/quote]

😀 Erg leuk!

Verder vind ik het een mooi, maar triest verhaal. Wat een eenzaamheid en leegte.

Groetjes DO.

Witteflits · 26 februari 2008 op 11:44

Leuke stuk met leuke humor! En ik heb medelijden met de jongen….

arta · 26 februari 2008 op 12:22

Mooi, hoe jij deze personages tot leven laat komen!
Prachtige column!
🙂

Neuskleuter · 26 februari 2008 op 12:53

Mooie sfeertekening. Was dit nou de oorzaak van de vorige hyperdepyper slapeloze column? 😀 Teveel van deze futloze late uurtjes en ik zou overal mijn opgespaarde energie in kunnen steken. In columns bijvoorbeeld! Leuk gedaan.

SIMBA · 26 februari 2008 op 13:01

Geweldig!

Mosje · 26 februari 2008 op 13:21

Prachtig stukje. Wat ik mooi vind aan de dialoog is dat het eigenlijk geen dialoog is. De jongen en de vrouw praten wat langs elkaar heen, niet begrijpend. Veel voorkomend fenomeen.

Shitonya · 26 februari 2008 op 13:37

Deze stijl bevalt me wel. Dus waar blijven de volgende? ^_^

champagne · 26 februari 2008 op 16:40

Mooi!

Li · 26 februari 2008 op 22:13

Bitterzoet mooi Dees!

Li

WritersBlocq · 26 februari 2008 op 23:22

Geinig divers, zo komt ie over. En supergoed geschreven, dat is ie!

Trukie · 26 februari 2008 op 23:36

Deze column kun je op zo veel verschillende manieren lezen. Je kunt er heel veel in zien en juist niks in zien.
Als je de tweede allinea overslaat, onstaat er weer een ander verhaal.
Juist het nietszeggende zegt zo veel.
Knap Dees.

FatTree · 27 februari 2008 op 07:31

Bijzonder, Deesie! Zulke stukjes lees je (helaas) maar weinig.

Dees · 27 februari 2008 op 11:12

Thx all!

——–

(@NK, autobio? Hooguit bij slapeloze uitzondering ;-))

KawaSutra · 27 februari 2008 op 22:48

Precies genoeg woorden om de karakters te doen leven. Mooi!

Siebe · 27 februari 2008 op 23:50

Erg mooi Dees. Wederom filmisch, had ik bij je vorige ook. Toch ook weer het voelbare ongemak. Benieuwd naar de volgende.

Gr

s

LouisP · 8 mei 2009 op 00:00

D.
mooi voorbeeld.
Deze column, deze mooie column t.o.v. ‘het vervolgverhaal.’
Ik weet zelf ongeveer wat ik ermee wil zeggen maar kan het niet beter uitleggen. Maakt ook verder niet uit.

Succes verder.

L.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder