Drie boeren zoeken alsnog een vrouw

“Ik zou toch wel heel graag willen trouwen met een meisje. En dan op mijn boerderij samen leuke dingen doen, samen dingen ondernemen. En elkaar heel veel liefde geven. Elke dag. De ideale bruid voor mij, is er een waar ik op kan bouwen. In voor- en tegenspoed vertrouwen. Ze houdt van een grap en ze houdt van lekker eten. Dat laatste mag ik niet vergeten. Maar ze moet wel aan de bak. Ze zal heel hard moeten werken. De onderneming mee versterken. Op de tractor naar het veld, of de koeien gaan verzorgen. Heel vroeg opstaan in de morgen. Dat is de vrouw die ik zoek.”

Zomaar een brief van een boer die zich aanmeldde voor het populaire T.V. programma “Boer zoekt vrouw.” Vroeger zocht een boer een boerin, trouwde met haar en leefde nog lang en gelukkig. Zo niet tegenwoordig want alles verandert. Op allerlei manieren proberen boeren aan de vrouw te geraken. Contactadvertenties, dating-bureaus, etcetera. Een tijd geleden haalde een inventieve ondernemer busladingen met Poolse boerinnen hier naar toe en sinds enkele jaren verschijnen desperate boeren zelfs op T.V. in de hoop een geschikte deerne te strikken voor het ruige boerenleven. Drie kandidaten die de uitzendingen van “Boer zoekt vrouw” niet hebben gehaald gaan stug door met hun pogingen alsnog een struise boerin aan de haak te slaan. Ze zien elkaar regelmatig in café de Gevulde Kip.

“Maar waar komen vrouwen op af?” vraagt boer Gerard zich hardop af. ”Kienen!” oppert boer Johan. “Strak plan” beaamt boer Harm. “We organiseren een kienavond bij mij in de veldschuur, met als hoofdprijs een vleespakket en een avondje op stap met een boer naar keuze.”

Zo gezegd zo gedaan. En er wordt wat afgekiend die avond met uiteindelijk een heuse winnares; Mien. Mien gaat naar huis met het vleespakket en een afspraak met boer Gerard. Drie weken later treffen de mannen elkaar weer in de Gevulde Kip. “En Gerard, hoe was het met Mien”, vallen Johan en Harm met de deur in huis. “Geweldig, denk ik” begint Gerard. “En hebben jullie….eh…” vraagt Johan. “Wat dacht jij, ik heb haar gazonnetje helemaal omgeploegd”, pocht Gerard. “Wooow, en hoe nu verder?” vraagt Harm. “Kreeg zojuist nog een brief, ik zal hem wel eens voorlezen.” Gerard scheurt de envelop open en zijn vrienden hangen aan zijn lippen.

“Beste Gerard. Bedankt voor het uitstapje. Maar, ondanks het feit dat jij ongetwijfeld een van de knapste boeren bent die ik ooit heb ontmoet, voelde ik mij door jou uiteindelijk toch niet echt serieus genomen. En dat deed pijn, jawel! Daarom wil ik jou het volgende meegeven: Ik geloof niet dat ik mij, tijdens ons samenzijn, ooit in mijn leven ongelukkiger of eenzamer heb gevoeld.” Gerard valt stil. “Staat dat er? Geef hier!” roept Harm, rukt de brief uit Gerards’ trillende hand en leest verder: “Graag wil ik jou en die mooie vrienden van jou verzoeken absoluut nóóit contact met mij op te nemen. Ik kan je wel vertellen dat ik inmiddels iemand anders heb gevonden, ook een boer en hij is Super! En met deze Super de boer is het zo fantastisch en zo heerlijk, dat ik nu ook pas echt zie wat voor een idioot geklungel ik me met jou op de hals heb gehaald. Ik wens jou en jouw vrienden héél, héél veel succes en hopelijk tot nooit weer eens!

Mien

Ps. Oh ja, het vleespakket was over de houdbaarheidsdatum.

Je kunt een speld horen vallen in de Gevulde Kip. Gerard staart met holle ogen in het oneindige. Op de achtergrond doorbreken de Carpenters de stilte met “Top of the World” en Johan zegt: “Nou Gerard daar kun je het mee doen.” Harm daarentegen probeert zijn vriend wat op te beuren. “Och, vergeet die Mien toch, zo iemand neem je toch niet serieus. Het leven gaat verder. Iemand nog een idee?”Johan: “Eh, kienen? Ik heb nog wel een vleespakket.” Gerard ontwaakt uit zijn lethargische gemoedstoestand en verzucht: “Als het maar niet over de houdbaarheidsdatum is.”