Laatst kwam ik een vrouw tegen. Zij had drie benen.
“Jij hebt drie benen,” zei ik.
“Er ontgaat jou ook niets,” zei de vrouw.
Daar had zij een punt. Ik geloof niet dat ik ooit een been over het hoofd heb gezien. “Loopt het lastig?” vroeg ik.
“Dat valt mee hoor,” zei de vrouw. “Ik gebruik er eigenlijk maar twee. De derde hangt er maar een beetje bij.”
“Erg onhandig,” zei ik.
“Ja,” zei de vrouw. “Maar in bed geeft het ongekende mogelijkheden.”
Dat zou best eens waar kunnen zijn. Soms fantaseer ik over vrouwen met drie borsten. Twee op de normale plaats en een er precies tussen. Dat is heel erotisch. Tenminste, als je drie handen hebt, en die heb ik in mijn fantasie.
“Word je nooit nagekeken?” vroeg ik.
“Ach,” zei de vrouw. “Het went, ondanks de nadelen die ik ervan ondervind. Zoals bij het kopen van kleding. Zie maar eens een leuk triootje schoenen op de kop te tikken. Om maar niet te spreken over broeken en kousen. Altijd een pijp tekort.”
Ik voelde met de vrouw mee.
“Je zult ook wel grapjes te verduren krijgen,” merkte ik op.
“Ja,” glimlachte de vrouw. “Over mijn beste beentje voorzetten en zo. Zeg, maar als je het niet erg vindt, dan neem ik weer eens de benen.”
Ik keek de vrouw na toen ze wegliep. Ze keek vast ook naar mij, want ik geloof dat zij ogen in haar rug had.
[img]http://www.intermetzo.com/images/driegesprek.jpg[/img]
[size=x-small]tekening door Anne[/size]
13 reacties
Ma3anne · 9 april 2008 op 08:45
Ben eerst helemaal gefascineerd door die tekening.
Het verhaaltje daarbij is weer een lekkere gortdroge Mosje.
In combintie vind ik het verhaal iets te plat. De tekening is dieper.
Troy · 9 april 2008 op 10:56
Ik weet niet waarom, maar dit vind ik een van de leukste verhaaltjes die ik van je gelezen heb. Kort, origineel en absurdistisch. Helemaal goed.
Anne · 9 april 2008 op 11:15
Ha! Goed dat je hem ook hier hebt geplaatst. Ik vind de combinatie mooi, niettemin erg interessant om Ma3anne’s mening te lezen. Zet aan het denken.
arta · 9 april 2008 op 12:06
Mooie combi, hoor!
In Anne’s tekening zit inderdaad heel veel en ieder kan er weer iets anders uitpikken.
Wat mij betreft past dit juist wel mooi! (zoveel mensen, zoveel smaken):-)
pally · 9 april 2008 op 14:49
Ik vind het verhaaltje grappig en de tekening mooi. Toch had ik ze liever apart gezien. Ze passen wel bij elkaar, maar voor mij versterken ze elkaar niet. Ik moet erbij zeggen, dat ik dat vaak vind van zo’n combinatie, gewoon persoonlijke smaak denk ik.
Het beeldende moet naar mijn idee in het verhaaltje zelf zitten en andersom.
groet van Pally
p.s Die driebenige vrouw vind ik grappig, driebenige mannen zijn er al, wel is dat ene been qua lopen wat rudimentair ontwikkeld. 😀
Neuskleuter · 9 april 2008 op 15:53
Ik vraag me gelijk af of die vrouw nu twee linkervoeten, een linkervoet of misschien wel drie linkervoeten heeft. Een typisch Mosje, grappig beschreven!
De tekening erbij vind ik ook heel bijzonder.
In beide gevallen gaat ook mijn fantasie op de loop.
Dees · 9 april 2008 op 17:29
Juist de combinatie vind ik mooi, omdat ik eraan kan zien dat jullie inspiratie aan elkaar ontlenen. Ik vind dit een stukje met twee benen en de reacties zijn dan misschien wel het derde in deze 😉
Mosje · 10 april 2008 op 11:56
Er is wel wat te zeggen over de relatie tussen het geschreven woord en het beeld. Die relatie is nogal moeizaam. In literair proza en poëzie wordt niet of nauwelijks gebruik gemaakt van illustraties. Wel in kinderboeken. Het is net of gedacht wordt: het is voor kinderen, laten we er maar illustraties bijdoen, kunnen ze ook leuk plaatjes kijken. Overigens zijn boeken wel altijd voorzien van een fraai ontworpen omslag die iets van de sfeer van het boek weergeeft.
Maar goed, de heersende opvatting is toch wel dat het geschreven woord van zichzelf beeldend genoeg moet zijn, en dat beelden moeten ontstaan in de hoofden van de lezers, zonder dat dat beïnvloed wordt door anderen.
Tja, en dan de verhaaltjes van mij en de illustraties van Anne. De idee om die te combineren is langzaam gegroeid. Ik vind het prachtig. De sfeer van de tekeningen past fraai bij wat ik schrijf, en omgekeerd. Vinden we allebei. Soms is er eerst de tekening en dan pas de tekst. Soms is het precies andersom.
Het loopt niet altijd vanzelf. Regelmatig willen bij een al bestaande tekening de woorden niet op hun plek vallen, en af en toe is een lang denkproces nodig bij een al bestaande tekst. Niet makkelijk dus, maar errug leuk om te doen. Fantastisch zelfs.
Wat ontstaat is een tekst met een illustratie. Misschien is dat laatste woord wel niet juist gekozen, want het suggereert dat het iets uit de tekst verduidelijkt.
Wat mij betreft staan tekst en verbeelding (een veel mooier woord) naast elkaar. Een verhaal en een beeldverhaal. Ze horen wel bij elkaar, en ze beïnvloeden elkaar, maar kunnen ook los van elkaar bestaan.
Het mooiste van alles is toch wel dat ik enorm geïnspireerd kan raken van de beelden die Anne tovert. En omgekeerd is dat ook zo, als ik Anne mag geloven. En dat mag.
Anne · 10 april 2008 op 16:19
Zoals Mosje het zegt is het precies. Die relatie tussen verbeelding en tekst, en hoe daarover gedacht wordt. Inderdaad, ik heb die heerlijke inspiratie bij teksten van Mosje, omdat er altijd, zonder uitzondering, een soort twist zit die kriebelt. Op het verkeerde been zet. Iets daaronder ongezegd laat. Ik zou zelf nooit zo kunnen schrijven, daarvoor mis ik die speciale gekte die Mosje’s verhalen typeren. Maar daarom zit die gekte dus wel in de tekeningen. En dat past samen denk ik.
Ik ben erg blij dat ik weer aan het tekenen ben, dat is heel lang niet mogelijk geweest, ik weet niet waarom. Ook voor mij is dit geweldig, en al schrijf ik hier niet meer zo veel, ik ben ontzettend druk op mijn andere stek, mede omdat het tekenen zo ontzettend de deur heeft opengezet naar veel meer productie. Voor mij is het nu bijna een wet: tekst en verbeelding ernaast. Niet omdat het moet, maar omdat ik het zie als een soort nieuwe wereld, buiten de tekst, buiten de illustraties, maar samen iets anders. Ik omarm dat, en het stroomt. Uiteindelijk gaat het om die stroom. Ongeacht hoe of waarvandaan.
Prlwytskovsky · 10 april 2008 op 19:33
Ik zie er geen been in.
Mosje · 10 april 2008 op 19:42
Haha, Prezwalsky, dat is pas een reactie. Ga maar even zitten man, en rust een beetje uit.
😀
Waar was je trouwens al die tijd? In gesprek met de slagersvrouw?
vanlidt · 10 april 2008 op 20:41
heel Belcampo (en dat was een van de grootsten, volgens mij dan, maar ik ben niet goed bij mijn hoofd)
Li · 10 april 2008 op 22:59
Experiment geslaagd Annemosje! Ik vind het werkelijk onwerkelijk. Waar gaat het heen en waar komt het vandaan?
De dame heet vast Vandersteen. De echtgenote van… :stom:
Li