Het is er zoals steeds gezellig, die coole zaterdagavond met de vrienden in ’t stamcafé, napraten over de voorbije week, tussen pot en pint de wereld verbeteren…heerlijk. Nu ja, het niveau durft wel eens te dalen zoals zo even toen de groep het had over de functie van een ‘embrayage’ bij het autorijden. Ik voelde het wel, de mannen, inclusief haantjesgedrag trachtten ons in het nauw te drijven. Vrouwen en techniek?
Helaas voor hen, ik kende er alles van.
Andere boeg dan maar, de buitenspelval bij het voetbal. Andermaal proberen ze ons er in te luizen, ons voor schut te zetten met hun betweterij. Andermaal zet ik hen een hak door haarfijn uit te leggen wanneer de scheidsrechter het spel mag stil leggen of erger nog, een gemaakt doelpunt meedogenloos ongeldig kan verklaren.
Nee hoor, niets over taartjes bakken of wat er volgende herfst in de mode zal zijn. Nu ja, de mannen zijn dan ook in de meerderheid. Vijf mannen en drie vrouwen om precies te zijn. Marc schept er blijkbaar genoegen in ons nog wat te jennen of heeft het misschien wel nodig om het eigen ego op te krikken. Hij probeert het nog eens met het zwaar beladen thema ‘politiek.’ Ik verbaas hem en de anderen met een honkvaste stelling waar geen speld is tussen te krijgen.
“ Ober! Nog een laatste rondje graag?”
Oei, ik hoor de buren. De klap van hun garagekantelpoort brengt me terug naar zondagmorgen negen uur, naar de harde realiteit naast een nog in dromenland verkerende man die, dat weet ik nu al, met een pieteleurig klein katertje zal zitten. Zo eentje dat na een stevige koffie wel zal verdwijnen.
Wat was dat gisteren ook al weer? Embrayage? Buitenspelval? De toekomst van de Euro? Ach, al die nodeloze wetenschap. Wij zijn van Venus en dat zal wel altijd mijlenver van Mars blijven.
Ik wrijf deemoedig het tekort aan slaap uit mijn ogen. De rauwe werkelijkheid ligt naast mij.
11 reacties
Mien · 14 augustus 2015 op 12:45
Zullen we het in ’t midden laten? Diplomatiek. De scheidslijn tussen droom en werkelijkheid is net zo dun als die tussen de hormonenverdeling van mannen en vrouwen. De rest is machogedrag. Zowel bij mannen als vrouwen. Leuk zo’n verbouwde Meralixe. Goed ingevuld de opdracht. :yes:
Ferrara · 14 augustus 2015 op 13:50
Fijntjes neergezet. En wat een dijk van een laatste zin. Ik vermoed dat zij koffie gaat zetten.
Meralixe · 14 augustus 2015 op 17:31
Hm Ferrara….lees maar eens wat ik er bij Pally aan toegevoegd heb. 🙁
pally · 14 augustus 2015 op 15:11
Het grappige is, dat ik in de manier van redeneren, vooral verstandelijk en analyserend, duidelijk het mannelijke herken…
Het eind vind ik leuk en ook het beste. Wat minder beredeneerd, meer het laten gebeuren. Lastig hè, Meralixe, deze opdracht? Je zei het zelf al.
Meralixe · 14 augustus 2015 op 17:28
Inderdaad Pally, ik geef het grif toe, ook ik ben er niet in geslaagd afstand te nemen van de typisch mannelijke kant in mij. Meer nog, oorspronkelijk was het mijn bedoeling enige twijfel in de column te steken. Had Meralica nu gedroomd of had ze werkelijk het mannelijke steekspel de kop ingedrukt? Zelfs daar faalde mijn column.
Schrijven? Heerlijk!!!! Grrrrrr!!!!!!
Esther Suzanna · 14 augustus 2015 op 19:04
Heel leuk stuk,
Wel heel mannelijk, haha, maar die bestaan ook!
Vrouwen staan heus hun mannetje maar ‘wij’ zijn iets genuanceerder als we de mannen van repliek dienen…Meralixe.
Hoewel… ?:-)
La_vie_en_rose · 14 augustus 2015 op 21:38
Het is op een erg mannelijke manier geschreven (zoals hierboven ook al een aantal keer werd aangehaald)
Soms lange zinnen die geschreven zijn zoals ze wellicht ook uitgesproken worden (moeilijk te lezen dus ;-))
Het idee en verhaal achter de column zorgde er dan wel weer voor dat ik bleef lezen!
troubadour · 15 augustus 2015 op 07:31
Het super vrouwelijke knalt er niet af, maar hoeveel super vrouwelijke vrouwen zijn er nu helemaal? Daarom heb ik het steeds graag over iets dat ze gemeen hebben. Groeten van Troubadour.
LouisP · 16 augustus 2015 op 07:55
Als een ‘ gewone’ column best wel leuk om te lezen maar als opdracht niet zo geslaagd, vind ik
trawant · 17 augustus 2015 op 11:57
Dit zijn de meiden die zich niet laten kennen, die nog grover in de mond kunnen zijn dan een scheepslading matrozen.
De meiden die met de jongens in bomen klommen, met net zulke korsten op hun knieen thuiskwamen en nu in de kroeg…
Ze bestaan dat wel …
Treffend neergezet, het eind snap ik niet, wie heeft er nou een kater, zat haar man ook in de kroeg?
Of is het een one night stand?
Ach laat maar de lezer moet iets te fantaseren hebben toch?
Mien · 17 augustus 2015 op 12:34
Je vergeet nog de mechanikster onder de auto, trawant. 😉