Druk

Wat goed hè, dat de economie weer ongelofelijk in de lift zit. Hoewel nieuwsbladen en andere persberichten het nogal eens tegenspreken, gaat het echt goed met zakenminnend en geldrollend Nederland. Let dus vooral niet op alle pulp die via de media onze huis- en bovenkamer bereiken. Als je nou vanuit ervaring vaststelt dat het waar is, dan zegt dat toch veel meer dan een sullig krantenbericht, het RTL-Z journaal of Harry Mens met zijn Business-Class? Het voorbeeld wordt bij vrijwel iedereen die dagelijks zijn of haar voordeur verlaat gepresenteerd.

Wanneer we bij een willekeurig bedrijf naar binnenlopen en vragen aan de eerste de beste persoon die we tegenkomen hoe het met hem gaat, is het antwoord altijd “goed hoor, druk” of “druk”. Mooi hè? Het maakt niet uit aan wie je het vraagt. Of het nou de toiletjuffrouw, de receptioniste of de directeur is, ze hebben het allemaal druk.

Ook in de ambtenarij is het druk. Daar hebben ze het zelfs tot kunst verheven. Een soort mime. De gemiddelde ambtenaar heeft het druk zonder te bewegen. Het lijkt niet zo, maar als je het aan hem vraagt heeft ook hij, net als de rest van Nederland het druk. Maar ik heb de oplossing:

Uit onderzoek is gebleken dat de gemiddelde Nederlander het druk vind als hij naar eigen verwachting acht tot vijftien procent meer moet doen dan wat normaal gesproken van hem verwacht wordt. Dit kan in extra tijd zijn of in productiever werken binnen dezelfde tijd.

Binnen Nederland zijn ruim zes miljoen werkende mensen die het allemaal druk hebben. Stel nou dat we die werkdruk wegnemen en we laten ze allemaal tien procent minder werken. Dat zou betekenen dat er zeshonderdduizend arbeidsplaatsen in Nederland bijkomen. En aangezien we maar tweehonderdvijftigduizend werklozen hebben, kunnen we zelfs nog een heleboel gastarbeiders aantrekken om de enorme vacaturebank te bevredigen.

We schaffen dan natuurlijk ook de WW af, die de burger jaarlijks zo’n negen miljard euro kost. Als we die teruggeven aan de werkende burger omdat hij minder inkomsten heeft doordat er tien procent minder gewerkt wordt, is dit tekort ook gecompenseerd.

Als klap op de vuurpijl krijgen alle Nederlanders veel meer vrije tijd omdat ze dus minder werken, waardoor ze ook weer meer geld uitgeven, de sleutel tot een groeiende economie.
Ziet u, het is zo simpel. Ik denk dat ik me maar verkiesbaar stel als minister van economische zaken. Of zou dat te druk zijn?