Een asielzoeker van dichtbij

Vanzelfsprekend weten we waar het over gaat als we het over een asielzoeker hebben. Dat is iemand die om politieke of andere ernstige redenen (bvb. economische) uit zijn land gevlucht of vertrokken is en bij onze regering asiel heeft aangevraagd. In het eerste geval ben je dan meestal een vluchteling en in het tweede geval een asielzoeker. Je kunt ook nog een vreemdeling zijn. Ja, ja, er zijn duidelijke verschillen. Je ziet ze op de tv en je leest er over in de krant. Soms zijn er zeer schrijnende gevallen die in het nieuws komen en dan schud je het wijze hoofd er over en vraagt: wie wil er nog koffie? Laatst werd een baby van vier maanden gesommeerd om het land te verlaten. Gelukkig begrepen ze bij de IND dat dit wel een beetje heel ver ging en werd deze sommatie weer ingetrokken.

Nu wil het geval dat mijn dochter op Salsadansen een hele leuke geweldig dansende jongeman tegen kwam waarvan zij onmiddellijk bedacht dat hij haar danspartner moest worden. Hij danste zoals iemand moet dansen die de Salsa beheerst. Sensueel en met een geweldig gevoel voor ritme. Heel duidelijk bleek dat hij hier niet geboren en getogen was, hij was zo zwart als mijn zondagse schoenen en aan zijn spraak was ook te merken dat hij niet vanaf zijn geboorte onze taal beheerste. Maar zoals mijn dochter is nam ze hem gelijk op in haar kring (ze heeft meerdere asielachtige vrienden en vriendinnen) en zij vroeg of hij mee mocht komen logeren bij ons, daar mijn wederhelft jarig was en dan komt de hele club slapen. Ook ik heb een redelijk groot hart dus laat maar komen dacht ik zo.

Daarna zag ik hem nogmaals op de verjaardag van de partner van mijn dochter en toen leek het weerzien alsof we elkaar al jaren kenden. Het klikte eigenlijk meteen al met – voor het gemak noem ik hem – het joch. Hele gesprekken kregen we over het feit dat hij hier nu al bijna 7 jaar wacht op een ja of een nee. Hij woont met een aantal andere asielzoekers in een huis van de gemeente. Hij mag niet werken. Hij moet wachten.
Hij mag geen eten koken want hij krijgt kant en klare maaltijden van de plaatselijke buurtsuper. Er staat dan ook geen kookapparaat anders dan een magnetron. Gelukkig hoeft hij het voedsel niet koud naar binnen te werken.
Hij krijgt vijftien euro per week en daar moet hij alles van doen. Ik zou niet weten hoe het moet als je een mobiele telefoon wilt hebben en als je de akelige gewoonte hebt van roken. En hoe koop je in de lieve vrede kleding van dat gigantische bedrag. Hoe wil je reizen in dit land als je budget zo klein is. Maar dat zal ook wel nergens voor nodig zijn, hij zit uiteindelijk hier alleen maar te wachten.

Werken? Nee dat is ook verboden. En een studie doen voor als je straks misschien toch mag blijven en je kansen op de arbeidsmarkt dan beter zijn? Neen!! Wachten met je donder en verder niets.

Wat verwachten wij toch van die mensen die hier naar toe gekomen zijn en (veelal) vriendelijk vroegen of ze mochten blijven.

Je snapt eigenlijk niet dat er nog één asielzoeker deze kant op komt. Een geweldig ontmoedigingsbeleid zou je zo zeggen. Inmiddels heeft het joch een weekje bij ons gelogeerd en stilzitten is er niet bij. Ik had nog een strijk liggen waar je gek van zou worden. Zonder iets te zeggen deed hij een liter water in mijn supersonische strijkapparaat. Ik zei nog: “weet je wel hoe zo’n ding werkt”? Ja hoor, in hun huis stond ook zo’n ding. Kijk, dat nou weer wel….. Ik wilde hem wel adopteren maar daar was hij al veel te oud voor. Hoe lang zou het nog moeten duren voordat hij zekerheid krijgt? Een plaatsvervangende schaamte voel ik naar hem toe over hoe wij omgaan met asielzoekers (te vaak) in deze (soms) bananenrepubliek.

Terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, belt mijn dochter: “Mam!! Het joch belde net, hij heeft via zijn advocaat te horen gekregen dat zijn verblijfsvergunning rond is!! Geweldig, ik heb hem meteen gebeld. Hij was zo blij!! Ik zei: “We zien elkaar snel” Hij zei: “Ik hou van je” en ik zei dat ik ook van hem hield.

Zo van dichtbij is een asielzoeker heel wat anders dan het lijkt op tv of vanuit de krant. Net een mens.