De feestdagen zijn al een aantal dagen voorbij. En als de feestdagen voorbij zijn, komen de reclames over afvallen aanbod. Ik kan daar zo gestoord van worden, al die onbelangrijke reclame op Internet en tv. Alsof mensen zelf niet kunnen bedenken dat ze moeten afvallen of iets dergelijks. Wanneer komt er wat zinnigs in de reclame. Wanneer wordt er eens echt wat zinnigs verteld in deze wereld. Net zoals ook de showbizz news. Wat vind ik dat toch een onzin. Wat maakt het uit dat Gorden de toppers ordinair vindt. Dat slaat sowieso nergens op, want waarom ga je ergens aan mee doen als je het zelf niet kloppend vindt. Je gaat toch ook niet op een partij stemmen waarmee je het vervolgens helemaal niet mee eens bent. Wat maakt het uit dat Paris Hilton die helemaal ergens in Amerika woont zogenaamd ‘’raar’’ doet. Tegenwoordig snap ik desalniettemin niets meer van de Nederlands maatschappij. Ik heb op school dan wel maatschappijleer, maar dat is nog zo moeilijk niet. Dan gaat het over subculturen, buitenlanders, emancipatie. Bepaalde onderwerpen waarmee je helemaal niets aan hebt. Waarmee je voor elke toets makkelijk een goed cijfer kan halen en je kan bluffen wat je wilt.
Maar om even terug te komen op de reclame waar ik het zonet nog over had. Ik vind dat ze eens wat zinnigs op tv, radio en Internet moeten zetten. Ze hebben het hier dan wel over een informatiemaatschappij, maar zo bemerk ik het niet. Reclame is onzin en allemaal commercialisering waar je helemaal niets aan hebt.
Heel af en toe, ooit, ergens, heel stiekem klik ik wel op reclames. Het is zo frustrerend om er niet op te klikken. Maar dan gaat het echt niet over afvallen, ik bepaal toevallig zelf wel wat ik eet en wat ik drink. En het gaat dan zeker ook niet over andere onzinnige onderwerpen. Alleen soms klik ik op showbizz news, ondertussen ben ik wel heel nieuwsgierig wat Gorden te melden heeft, wat een blond huppel mutsje genaamd Paris Hilton heeft in te brengen en ben ik toch wel een beetje geïnteresseerd in de Nederlandse media. Hoe de maatschappij in elkaar zit en hoe mensen denken. En toch dingen doen waarvan je zelf van te voren al hebt bedacht dat je het niet zou doen. Daarbij maak ik ook een deel uit van de Nederlandse media, want ik schrijf!
5 reacties
Avalanche · 19 januari 2010 op 18:33
Een beetje een onlogisch stukje, Jannette. Eerst afgeven op reclames en dergelijke en eindigen met de mededeling dat je het toch ook wel interessant vindt.
Kwiezel · 19 januari 2010 op 22:30
Jannete, ik snap de moraal van je verhaal niet. Volgens mij doe je uiteindelijk precies wat de reclamemakers willen, namelijk dat je er tóch op af gaat. En waarom wil je nieuws over Gordon volgen als je weet dat je je erover gaat opwinden?
Dees · 20 januari 2010 op 10:42
Je hebt taalgevoel mee denk ik, dus dat is dan een mooie basis. Maar dan ben je er nog niet. Hierbij een paar opmerkingen, misschien heb je er iets aan…
– Niemand kent je hier en je bent geen beroemdheid. dus direct schrijven over wat Jannette vindt en niet vindt is misschien leuk voor ooms en tantes, maar niet voor mensen die je niet kennen.
– Schrijven is natuurlijk wel de manier om te laten blijken wat je ergens van vindt, maar dat doe je dan door argumenten aan te halen en de lezer met je scherpe, of vloeiende, of grappige pen over te halen jouw standpunt te begrijpen.
– Maar dan is het ook belangrijk te weten wat je nu eigenlijk precies vindt en wat je precies wilt zeggen. Want in bovenstaand stukje is het eerst vlees, dan vis en vervolgens vlis en vees. Dat doet het niet zo goed. Het komt wat weifelend en veranderlijk over. Columns gedijen beter bij de uitersten. En ook dan kun je wel tussen de uitersten stuiteren in je stukje, maar dan moet je weer zorgen voor een hele goede brug ertussen.
– Als je weet wat je wilt zeggen ga je kijken naar het hoe. Ga dan ook nu en dan in de schoenen van een lezer staan. Wil de lezer lezen over jannette die antireclame is maar toch ook pro? Of wil de lezer een verfrissende insteek op het verschijnsel reclame en hoe het je soms toch te grazen neemt terwijl je dat niet wilt. Hoe krijg je dat dan weergegeven?
– Wat gebruik je verder als smeermiddel. Een anekdote? Humor? Prachtige vloeiende zinnen? Een spanningsboog? Anders, namelijk?
– Daarna gebruik je de spellingschecker en laat je het nog even nalezen door iemand van wie je weet dat hij / zij ook kritisch durft te zijn.
– Laat het dan nog een dagje sudderen in je brein, pas het stukje dan nog eens aan (beetje aanscherpen, overbodige informatie verwijderen, zin een oppimpen, zin twee versoberen, etc)
…en dan heb je een leuk stukje, denk ik.
pally · 20 januari 2010 op 12:40
Het uitgebreide commentaar van Dees, hierboven verwoordt exact wat ik vind. Wees er zuinig op en print het uit, want daar kun je veel aan hebben!Je krijgt uiteindelijk niet elke dag zomaar een gratis columncursus toegestuurd … 😀
succes en groet van Pally
Fem · 21 januari 2010 op 19:31
Zo zie je maar… reclame is een heel slim stukje denkwerk 😉