Een hele opluchting

Een onopvallend bericht, verscholen tussen zogenaamd echt belangrijk nieuws. ‘In de Verenigde Staten is Jack Tramiel overleden.’ Nooit van gehoord!
Tramiel stond in 1982, 30 jaar geleden dus, aan de wieg van de Commodore 64, een personal computer die mateloos populair werd. Ik heb ook een dergelijk hoogtepunt van techniek gehad. Mijn muze dacht dat ik rustiger zou worden, maar nu wanhoopt ze weleens als ik met vierkante ogen aan een groot kleurenscherm zit.

De Commodore 64 was dus mijn eerste kennismaking met die wondere wereld welke warempel wereldwijd web werd. Je kon er niet veel mee, maar mijn buurman en ik zaten soms tot 3 uur in de ochtend lijntjes te tekenen, onnozele spelletjes te doen en andere hemelbestormende verrichtingen op een scherm zonder kleuren te bewonderen. Gegevens kon je zowaar opslaan op een cassettebandje (in een museum over technologie zijn ze vast nog wel te vinden).

De tijd vliegt, zeiden de Romeinen en die hadden geeneens een Commodore, laat staan Internet, Hyves, LinkedIn, Facebook, sms, Tom Tom, ruimtevaartuigen, satellieten. Stel je voor dat Julius Caesar via het WWW was verbonden met zijn commandanten en legers verspreid over het Romeinse Rijk? Hij zou Asterix en Obelix hebben verslagen zodat we nooit die grappige stripboeken zouden hebben kunnen lezen. Hij had noord Europa en Engeland veroverd en de EU zou 2000 jaar eerder tot stand zijn gebracht. Het christendom en dús het mohammedanisme – een christelijke sekte, ook wel islam genoemd – zou geen wortel hebben geschoten en die geblondeerde zou dús een onbetekenend Kamerlidje zijn gebleven. We zouden alleen het joodse pasen (of misschien wel helemaal geen pasen?) kennen en op die dag geen eieren zoeken of eten. De paashaas zou zijn werkkleding aan de wilgen hebben gehangen.

En dat allemaal omdat meneer Tramiel de pc pas in de 20ste eeuw uitvond. Pas kón uitvinden. Want de maatschappij moet er rijp voor zijn voor een uitvinding toegepast kan worden. Een hele opluchting. Of toch niet?