Weet je waar ik een verschrikkelijke, ontstellende, bloedstollende pesthekel aan heb? Dat is het openen van zo’n potdicht vacuümpak met gemalen koffie. Wat een ellende!
Op je tenen staan van voorzichtigheid, knippen in de kop van het stijve vacuümpak, even laten sissen en dan proberen de inhoud in een vierkante bus te gieten; zonder geknoei van die rot korreltjes op het aanrechtblad.Ik snap die Nederlandse producenten niet want elders, bij voorbeeld in Noordelijke landen, levert men koffie in pakken waarvan je in de kop de gesealde stroken losjes van elkaar trekt en die bruine massa moeiteloos de bus in giet.
Douwe uit Joure doet aan consument pesten, al is het er maar één. Meneer Egberts is bij mij Douwe Ergerberts; en je moet nog voorzichtig zijn dat je niet in het waardebonnetje knipt, want drieduizend van die dingen, kan je inwisselen voor een lullig cadeau.
Ik heb eigenlijk al vanaf mijn kleutertijd een hekel gehad aan de voorbereidingsprocessen rond koffie. Ik kreeg al jong een vierkante bak met een zwengel op schoot; ik moest draaien. ‘Hij kan al koffie malen’ zei moeder dan trots.
Nou, die hield ze erin. Als ik lekker zat te spelen riep ze enthousiast ’Hansje kom je koffie malen. Dan krijg jij (met de klemtoon op jij) een koekje. Ik kon ook wel chocolademelk krijgen, maar dat vond ik niet te hachelen. Enkele jaren daarna leerde ze mij de rest van het koffie zetten.
In een soort kokertje met gaatjes onderin, staand op een potje, moest ik een rondje papiertje leggen. Zes lepels koffie erin, goed aanstampen met een houten koffiestamper, beetje zout erop en koffiestroop van Buisman. ‘Hans kan zo lekker koffie zetten’; net alsof dat vrijwillig gebeurde. Ik had wel affiniteit met die houten stamper. De kartonnen reiskoffers waren mijn grote trom en ooit sloeg ik er een volledig te barsten.
Later kwam er een elektrische koffiemolen op de markt. En Melitta-filters die zo lekker snel doorliepen. Ik begon koffie te drinken, van die koffie met melk , waarop grote dikke vellen verschenen. Achteraf bezien: ook niet te hachelen.
Nu ben ik gehecht aan zwarte koffie ‘met niets’. Bekers vol; uit een koffiezetter met thermoskan. Ik ben een echte koffiefan geworden en drink morgens altijd twee grote bekers. Ik moet de koffie nog steeds zelf maken, want ik ben altijd ruim als eerste uit bed.
Jammer van die harde pakken van Ergerberts. Talloze malen heb ik mij ook al afgezet tegen die stomme senseo-zakjes van Frits Philips en de kuipjes van Nespresso. Die zijn helemaal niet te hachelen. Die zet je een fatsoenlijke koffiedrinker niet voor.
Als mijn moeder nog zou leven, zou ze mij nog steeds prijzen om mijn lekkere koffie.
Ik heb er alleen een vacuüm ochtendhumeur bij.
0 reacties