Een nachtmerrie

De sergeant die voor mij stond vroeg of ik nog een laatste wens had. Ja die had ik wel.
”Mag ik misschien een sigaretje.?”
”Nee, dat mag je niet, daarvoor sta je hier tenslotte voor het vuurpeloton.”!!
Ik keek eens goed naar de figuur voor mij, en het bleek een rokende pijp te zijn. Het vuurpeloton voor mij bestond uit twaalf filtersigaretten, rokend en wel hun venijn van vuur en rook naar mij doorblazend . Alsof ik nog niet genoeg aan het lijden was.
”Oké, schiet mij dan maar het leven uit, maak maar een eind aan deze lijdensweg”, sprak ik dramatisch. De pijp keek eens met zijn rokende kop op mij neer en schudde meewarrig het hoofd.

“Je hebt dit allemaal aan jezelf te danken, jij wilde stoppen met roken, dus nu stop je ook definitief. Alleen helpen wij jou hier een beetje bij.”
Hij liep op zijn donkere steel naar de filtersigaretten die in een lijn recht tegenover mij stonden te wachten op het sein dat ze eindelijk mij uit mijn lijden mochten verlossen . Alleen het commando “vuur” was het toverwoord, en dan zou het gedaan zijn met mij.

De rokende pijp keek opzij naar mij, en toen naar het vuurpeloton. Hij opende zijn mond en riep vol hartstocht “vuur”.

Ik kneep de ogen dicht en wachtte op wat er komen ging. Al wat er kwam was de wekkerradio die omriep dat radio Veronica in de ether was.
Mijn Lieve God wat een nachtmerrie was dit. Maar ineens besef ik mij op deze ochtend dat het nu precies één maand geleden is dat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Een waarschuwing in de vorm van deze nachtmerrie is dus eigenlijk op de plaats.
Ik rook nog steeds niet. En ik wil niet meer voor een vuurpeloton. Zeker niet in de vorm van sigaretten. Want dat het je dood wordt dat is reeds al bekend. Zo Leen, applaus voor jezelf, de eerste maand zit erop. Nou de rest van je leven nog!!

Dit stukje schreef ik een maand nadat ik 43 jaar heerlijk doorgepaft had aan ruim 25 sigaretten en shagjes per dag. Mijn broer was die maand daarvoor aan longkanker overleden, net als een zus een jaar daarvoor, en mijn jongste zusje lijdt aan longemfyseem in het laatste stadium. En ik was daarvoor al een oudste zus kwijtgeraakt door het roken, ook aan longemfyseem.

Maar voor de rest gaat alles goed. En nu rook ik dus al bijna een jaar niet meer. En ben trots op mezelf, en blij met mijn leven…..