Soms heb je in een goede vriendschap van die momenten dat de grenzen die bij vriendschap horen niet zo duidelijk meer zijn. Liefde is vaak het gevolg van het overschreiden van deze grenzen. In de meeste andere gevallen is de vriendschap over, en blijft een van de twee achter met een gebroken hart, en vervlogen hoop. Maar soms, heel soms, gaat de vriendschap door.
Echter is deze wel in een totaal andere vorm.
De eerste dagen nadat de stap gemaakt is over de grens van vriendschap, en jullie het niemandsland tussen vriendschap en liefde hebben betreden, zijn het moeilijkst.
Jullie gaan ongemakkelijk met elkaar om. Jullie kunnen niet meer alles tegen elkaar zeggen, iets dat toch wel de kracht was van jullie vriendschap. Er vallen onaangename stiltes in de gesprekken die jullie voeren. Nooit vielen er stiltes, maar nu ineens zijn ze er, en jullie weten allebei wat de ander denkt in deze stiltes. Daar zijn jullie immers beste vrienden voor.
Normaal hadden jullie de afgelopen nacht uitvoerig met elkaar besproken, en uiteraard gezegd “Ben je nou helemaal gek geworden”. Maar nu doen jullie dat niet. Jullie hebben afgesproken om het te vergeten.
Vergeten lukt natuurlijk nooit. Maar er niet met elkaar over praten is in jullie ogen hetzelfde.
Er is niets gebeurd.
Na een paar weken zullen de gesprekken minder geforceerd zijn, en langzaam wordt alles weer zoals het was.
Een stapje terug……
6 reacties
Shitonya · 7 juni 2004 op 12:28
Tja, heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt. Maar ik zou zoiets als “met een gewone vriend zomaar neuken” ook nooit doen of ik moet wel erg dronken zijn 😮
Maar leuk, kort verhaaltje om te lezen 🙂
sally · 7 juni 2004 op 18:53
ik begrijp exact wat je bedoeld
ooit wordt het weer zoals het was…
En kun je er om glimlachen..
sally
pepe · 7 juni 2004 op 20:24
Ik heb hier geen ervaring mee, maar begrijp je verhaaltje wel.
Vriendschap is iets moois en dat zal wel weer groeien, na een wat stillere periode.
Mosje · 7 juni 2004 op 23:12
Tja, tismewat. Misschien moet je weer eens praten met je belslet. 😛
Ma3anne · 7 juni 2004 op 23:52
Jaja, we worstelen wat af in het leven in vriendschappen en relaties. Mooi stukje realiteit!
Louise · 8 juni 2004 op 09:03
Wijze woorden…