Een week

Maandag:
De hele maandag ben ik bezig geweest met het schrijven van muziek. Mijn enige uitstapje beperkte zich tot het station waar ik zogenaamde “betonnen muziek” opnam. Dat wil in dit geval zeggen: het geluid van treinen en stationsrumoer. s’Avonds kwam mijn vriendin op bezoek waarna we elkaar vermaakten met het mixen van zogenaamde “killer cocktails”. Vooral die met melk doen het goed aangezien ze daardoor wat steviger op de maag liggen. Met plezier vergiftigden we elkaar totdat we uiteindelijk pas diep in de nacht ladderzat in bed eindigden. Dinsdag:

Met de meest verschrikkelijke kater van mijn leven werd ik veel te vroeg wakker gezien het tijdstip waarop ik het bed indook. Mijn vriendin verkeert in een ernstige staat van verderf en ik bedenk alvast een passend grafschrift: “Killer cocktails really do kill!”. Ik loop wankelend naar de keuken waar ik voor ons beide twee bloody mary’s bereid met een overdosis aan tabasco. Wanneer ze nog niet gestorven is aan mijn cocktails moet dit de genadeslag zijn. Na een paar uur wordt mijn vriendin eindelijk wakker. Wonderbaarlijk genoeg komt ze na een eerste slokje en een hoestbui van vijf minuten weer redelijk bij zinnen. De rest van de dag blijven we in bed waar we alle roddelbladen van de afgelopen maand doorspitten.
“Wist jij dat Madonna nu ook botoxt?”.

Woensdag:

Om tien uur word ik wakker wat voor mijn doen (ook op werkdagen) een onmenselijk vroeg tijdstip is. Ik blijf nog minstens een uur in bed liggen terwijl ik denk aan alle dromen die ik de afgelopen nacht heb gehad. Ik heb het mezelf aangeleerd om ze zoveel mogelijk op te schrijven. Soms inspireren ze me tot een nieuw verhaal. Vaak lees ik voor ik naar bed toe ga nog even een van de dromen door in de hoop dat er gedurende de nacht een vervolg op zal ontstaan. Eenmaal uit bed en aangekleed denk ik aan een kam, maar na een blik in de spiegel besluit ik om mijn haar te laten voor wat het is. Gevaarlijk piekt het alle kanten op waardoor ik er redelijk gestoord uitzie wat goed is want zo komt niemand in mijn buurt. Na de dagelijkse boodschappen besteed ik een groot deel van de dag aan het opruimen van mijn kamer. Het kostte me vier uur om mijn kamer van alle troep te ontdoen.

Donderdag:

Mijn vriendin komt langs en we besluiten om naar haar ouderlijk huis te gaan aangezien er niemand thuis is. Ik verkleed me als mijn moeder en bereid vervolgens een Indiaas curry gerecht terwijl mijn vriendin foto’s van mij maakt. De hele avond brengen we door in de tuin terwijl mijn vriendin mij vertelt over de geschiedenis van de dildo en over jonge vrouwen die in het holst van de nacht fallusbeelden beklommen en bereden in de hoop dat dat hun vruchtbaarheid zou vergroten. Rond een uur of drie ga ik naar mijn huis aangezien ik op vrijdag graag alleen ben.

Vrijdag:

Om elf uur word ik wakker en besteed de eerste paar uur van de dag aan het bekijken van opgenomen televisie programma’s. Plotseling is er een hevige onweerstorm gaande en ik besluit om even een wandeling te maken. Ik werd erg nat aangezien ik geen jas droeg – enkel een T-shirt. Eenmaal thuis neem ik een bad en besteed ik de rest van de vrijdag aan het lezen van halfgelezen boeken. Rond een uur of twee in de nacht heb ik het gepresteerd om er nog twee halfgelezen boeken bij te krijgen. Lezen maakt me moe. Ik ga slapen.

Zaterdag:

De ouders van mijn vriendin zijn nog steeds niet thuis dus we besluiten om wat te gaan voetballen in hun tuin die zich daar uitstekend voor leent. Plotseling verschijnt haar vader, vroeger dan verwacht in de deurpost. Het was nogal een genante situatie aangezien mijn vriendin enkel een doorschijnend laken droeg. Vooral op zaterdag verkleden we ons vaak wanneer we (denken) dat we alleen zijn. s’Nachts op de terugweg naar mijn huis maken we nog even een korte wandeling door het park. Het is een geweldig verfrissend gevoel dat er ieder moment iemand uit de struiken op kan springen. Soms hebben we de behoefte om even pure angst te voelen.

Zondag:

Er zit iets in de zondag waar ik van hou. Zo geniet ik ervan om oude stelletjes een wandeling te zien maken. Mijn vriendin en ik besteden een gedeelte van de dag met te doen alsof we een oud stel zijn. s’Avonds huren we een Italiaanse horrorfilm, welke me krankzinnige dromen gaf. Ik werd er zelfs een aantal keer van wakker. De volgende dag gaat na een vrije week de wekker weer af al voor ik het idee heb echt te hebben geslapen. “Wat is het leven toch zinloos”, denk ik bij mezelf.