Een wijze les..

Af en toe zijn er periodes waarin het leven opeens een verrassende wending aanneemt. Persoonlijk vind ik dat fases die mijn bestaan meer betekenis geven. Van een frisse wind op z’n tijd is nog nooit iemand dood gegaan. Hoogstens word je een beetje verkouden, nies je een paar keer en ga je weer verder. Aan het gebruik van metaforen wordt overigens nog hard gewerkt… Ik heb het gevoel dat ik in zo’n fase zit. Ik wil het in deze column even beperken tot het volgende: nieuwe vrienden. De laatste tijd ontmoet ik veel leuke, interessante mensen. Méér dan dat er af vallen. ‘Dat is leuk!’ zou je zeggen. Maar is dat eigenlijk wel zo? Veel vragen waar je normaal gesproken gelijk op kan antwoorden zijn, als je er langer over nadenkt ineens niet meer zo simpel. Als je begrijpt wat ik bedoel met deze zin, ben jij misschien ook wel zo iemand: een persoon met verstand. Zo niet, dan hoor je wellicht tot het gros van de mensen die niet verder kijken met hun neus in de ogen van lange mensen. Als je deze laatste zin óók begrijpt, welkom in mijn wereld!

Het komt neer op de volgende vraag: is het wel zo fijn om veel vrienden te hebben? Nou, ik heb ze dus eigenlijk liever niet. Ten eerste vind ik de betekenis van het woord ‘vriend’ steeds minder waarde hebben. Te pas en te onpas wordt de echte betekenis van het woord ‘vriend’ verkracht. Wat betekend vriend nou eigenlijk? Die dikke Van Dale zegt: iemand aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is.
Prachtig hoor, maar probeer zo eens iemand op Hyves toe te voegen.
Dan krijg je zoiets: ‘Beste Eveline, omdat ik mij door genegenheid en persoonlijke voorkeur aan je verbonden voel, wil ik je graag toevoegen op Hyves. Accepteer je deze uitnodiging?’ Volgens mij komt dat muisje niet in de buurt van ‘accepteren’ hoor. Dit is een extreem voorbeeld, maar mensen hebben het veel te snel over ‘vrienden’ terwijl ze vaak niet eens hun achternaam weten.

Ten tweede maken veel vrienden je leven drukker, ingewikkelder en als je niet uitkijkt heb je ook geen tijd voor jezelf meer. Hoe meer vrienden je hebt, hoe groter de kans op ruzie en persoonlijk ongemak. Flikker toch op met je ‘zullen we wat gaan drinken?’ als ik in de stad loop en niet snel genoeg ben om je blik te ontwijken. Sodemieter nou is op met je ‘lang niet gesproken?!’ Als dat zo is dan had ik daar vast een goede reden voor. Maar de ergste van allemaal, vind ik deze: ‘Alles goed?’ Wat? Wat nou ‘alles goed?’ Alsof in het leven ooit bij iemand ALLES goed is geweest. Wat een idealistische kutvraag is dat. Vraag dan, ‘Kunnen de positieve dingen het nog een beetje winnen van alle shit in je leven?’ Dan kan ik eindelijk eens een keer oprecht antwoorden met ja of nee.

Tenslotte zijn veel vrienden een ramp voor je liefdesleven. Ze bellen, ze smsen of hebben zelfs het lef om langs te komen als je gewoon één keer ongestoord ‘de liefde wilt bedrijven.’ Want neuken ben ik ook al zat.

Begrijp dus goed wat de consequenties zijn als je veel vrienden hebt of wilt. Het is nog niet te laat. Binnenkort richt ik een Hyve op voor mensen die deze gedachten met mij delen. Denk maar niet dat ik iemand ga uitnodigen.