Eet smakelijk!

[i]Wat ga jij doen met de kerst?[/i] Deze vraag komt de laatste dagen onvermijdelijk vaak voorbij.
Met moeite probeer ik mijn aandacht te houden bij verhalen over guirlandes, zelfgemaakte kerststukken, kerstbomen, kerstballen, kerstkaarten, kerst, kerst, kerst. Hoe vaker je het woord kerst hoort, des te gekker klinkt het. Sommige woorden hebben dat, die brengen zo’n vreemd gevoel met zich mee. Puzzel is ook zo’n woord. Zeg het maar eens 10 keer hardop achter elkaar.

Ook op mijn werk is er, sedert het steeds eerder invallen van de duisternis, geen normaal gesprek meer te voeren.
Zitten we in de kantine dan vliegen de konijnen in het zuur en de carpaccio met ganzenlever en Parmezaanse kaas je om je oren. Ik kan de doorgekookte spruitjes van collega X al bijna proeven. Bah. Kerstdiners.

Als men dan ook verwachtingsvol aan mij vraagt wat ik zal eten met de kerst verdwijnen de kerstlichtjes, ik bedoel pretlichtjes, al snel uit de ogen van mijn collega’s.
Mijn voorgerecht van gerookte paling, gevolgd door een hoofdgerecht van Foie Gras werpt eerst nog hoge ogen, tot aan het moment dat iemand vraagt hoe dat bereid wordt, Foie Gras.
De blik in mijn ogen wanneer ik geduldig aan mijn uitleg begin laat de kerkklokken, om maar even in de sfeer te blijven, alarmerend luiden.

Als een ware chefkok geef ik het geheim van mijn recept prijs.
Foie gras is een vette lever van een, veelal, gedwangvoederde eend of gans. Je begint dit recept dus door het veroorzaken van een heleboel dierenleed.
Na ongeveer drie weken, laten we zeggen, marineren in vette maïspap, is de lever ziek genoeg en kan het dier geslacht worden.

Drie paar ogen kijken me verbijsterd aan.

Met gespeelde luchtigheid breng ik uit dat de rest van het recept vrij eenvoudig is. Het klinkt moeilijker dan het is! Je fruit een uitje, voegt hier je vette levertje aan toe, een goed glas witte wijn erbij en even zachtjes laten smoren. Eenmaal gaar verwerk je het tot een mousse en breng je deze op smaak met wat cognac en een paar druppels tabasco. Et voila, eet smakelijk!

Als mijn collega’s vervolgens hun boterhammen laten voor wat ze zijn en quasi beledigd van tafel gaan, hoor ik mezelf nog roepen: ‘jullie hebben mijn recept voor ijs van uitgeknepen kippen nog niet gehoord!’.

Tevreden zet ik mijn tanden in mijn broodje met, uiteraard, scharrelei-eiersalade en kijk toe hoe de dame van de kantine wanhopig een poging doet om de kerstboomverlichting te ontrafelen.
[i]“Do they know it’s Christmas time at aaaaaaaaaaaaaall?”[/i]