Sinds kort is mij het subtiele verschil duidelijk tussen trommel en doos. Tijdens mijn trainingsloopje over 35 km op een lege zondagmorgen en ter voorbereiding van de Rotterdam marathon ging een loper onderuit door plotselinge steken in de zij. ,,Waar is de EHBO doos” roept een stressvolle runner vanuit het groepje rond de neergestorte pechvogel. Ik vraag mij hardop af wat je in zo’n geval hebt aan een verbandtrommel. ,,Sukkel, ze bedoelen een EHBO-er en niet de trommel” bitcht een hardloopmeisje mij toe. Daarbij kijkt ze me aan alsof ik uit een andere wereld kom. Lullig, denk ik later. Gemakkelijk ook, om zo denigrerend te doen. Maar wel hard roepen als je ze nodig hebt.
Waar dat neerbuigende vandaan komt is mij een raadsel. Vooral de opgeleiden, de betaalde mensen in de hulpverleningsketen, doen vaak wat lacherig en schamper als het om de EHBO gaat. Niet te verwarren met de SEH (Spoed Eisende Hulp) van een ziekenhuis die in de volksmond ook nog altijd halsstarrig EHBO wordt genoemd. Daar werken hele en halve medici met de beschikking over geavanceerde apparatuur, alle diensten en specialismen. En voor álles een protocol. Nee, met EHBO bedoel ik de echte allereerste hulp op de plaats des onheil. Op het moment dat er nog geen ambulance, brandweer, politie en mobiel medisch team per traumaheli te bekennen is of zelfs helemaal niet nodig is. De onzichtbare hulp die gegeven wordt op het moment dat iedereen bewust of onbewust denkt aan zijn of haar, al dan niet beduimeld, exemplaar van het Oranje Kruis Boekje thuis. Of de juist zichtbare eerste hulp, verleent door de man of vrouw met doos, trommel of tas. Gestoken in een hesje met daarop een vaak vaal verschoten oranjerood kruis en soms de letters EHBO. Die in vrije tijd achtentwintig uur naar de cursus ging om te leren wat je wel en vooral wat je niet moet doen. Die een bloeding stelpt, een blaar prikt en een mitella aanlegt. Er voor zorgt dat je niet onderkoeld of juist oververhit raakt. Die zo nodig een reanimatie opstart. Er vaak nog is om de achterblijvers te troosten als de professionals allang met het slachtoffer onderweg zijn. Allemaal in vrije tijd en onbetaald.
Werken aan kwaliteit is een hele klus in een land met zesduizend organisaties die zich bezig houden met het opleiden van EHBO-ers. Krijg die maar eens op één lijn. Toch gaat de opleiding op de helling al wordt dat op zijn vroegst medio 2003. In de toekomst is het niet meer het aantal herhalingslessen dat telt om het diploma geldig te houden maar iemands kwaliteit. ,,Of iemand tijdens de lessen oplet kun je toch niet controleren. En sommige verenigingen tellen een dagje promotiefolders uitdelen voor hun vereniging ook als herhalingsuren”, aldus de directeur van het Oranje Kruis. Dat wordt anders, straks beslist de docent over iemands kwaliteit. En daar zijn er nogal wat van. Of dat de eenheid van het Eenheidsdiploma ten goede komt is de vraag. Maar één zekerheid blijft, er is altijd een EHBO-er (m/v) in de buurt. Pretpark, sportevenement, festival of houseparty, je kunt het zo gek niet bedenken of d’r is er een. Driehonderdduizend medelanders zijn gediplomeerd EHBO-er, bijna 1:50. Dus even dimmen en wat meer respect. Als die de doos er bij neergooien……
G@P
(deze column is eerder geplaatst in het archief)
0 reacties