El Condor Pasé

“Durf jij in een helikopter?” informeert Erik, mijn redacteur. Wat een vraag, natuurlijk durf ik dat! Ooit ben ik met groep 7 naar SixFlags geweest en sindsdien draai ik mijn hand nergens meer voor om. Toegegeven, ik zag er tevoren als een berg tegenop. Nachten achtereen werd ik badend in het zweet wakker. Maar wie JA zegt moet B zeggen dus meldde ik me, op de dag des onheil, met een houding van ‘wie doet me wat’ bij mijn groep. Ik paste me naadloos aan. In de bus zong, keette, snoepte en klierde ik net zo hard als de rest en juichte luidkeels mee toen we het bord SixFlags passeerden.Totdat ik de reusachtige monsterattracties ontdekte die hoog boven de boomtoppen uittorenden. Ineens kreeg ik niets meer uit, en door, mijn keel. Ik voelde bloed en moed naar mijn schoenen zakken en was een appelflauwte nabij. Voor, achter en naast me, klonk verwijtend gemompel. ‘Ik zei het wel’ mopperde een bijdehandje ‘je hebt niks aan die ouwe taart’. En dat was precies het duwtje wat ik nodig had. Ik mompelde dat ik aan het nadenken was, zette een vrolijk masker op, trommelde mijn groepje bij elkaar, en stapte stoer het ‘pretpark’ binnen. Duizelingwekkend hoge achtbanen, met de meest spectaculaire namen, voorzien van kurkentrekkers, zesdubbele loopings en loodrechte afdalingen, overtroffen mijn ergste verwachtingen. Alleen al bij het zien van een schommel, die van links naar rechts walste, en voor- en achteroverduikelde, maakte mijn maag driedubbele salto’s. Moest dat leuk zijn!? En groep 7 juichte GAAF! En ik piepte ‘jjja gggaaf’. Ik besloot dat we de attractie met de meest vriendelijke naam, het eerst zouden beproeven. Het werd de ‘El Condor’. Er stond een lange rij, dus het moest wel ‘gaaf’ zijn! Groep 7 keek me verbaasde aan. De één na de ander viel af. Er moest gegeten, gedronken, geplast of op tassen gelet worden. Uiteindelijk bleven er twee stoere binken over. Bij het slinken van de rij, werden mijn twijfels groter. Bij het lezen van de tekst ‘mensen met een slecht hart, verhoogde bloeddruk, nekklachten en rugproblemen kunnen beter niet instappen’ verbrandde mijn laatste sprankje moed, tot een laf hoopje as. Ik kon nog terug… dacht ik. Plotsklaps werd ik in een stoeltje geduwd en door een jongeman vastgeketend. Hortend en stotend spurtte het stoeltje vooruit en voordat ik ‘stop’ kon roepen werd ik met een enorme kracht meegesleurd. Ik werd heen en weer geslingerd, door elkaar geschud en over de kop geslagen. Net toen ik dacht dat mijn einde nabij was, stopte het martelwerktuig.. ,,Gaaf,” schreeuwde ik naar mijn groepje. ,,Gaaf!” Maar ik dacht: ,, dit dus nooit weer!” Groep 7 was sprakeloos. En het bijdehandje verzuchtte ,, Goh, De El Condor! Dat u dat durft, op uw leeftijd!” Ze moesten eens weten dat ik wekenlang met spierpijn heb rondgelopen. Dat alles wat pijn kan doen, wekenlang pijn heeft gedaan Maar mijn eer was gered. Dus een helikoptervlucht, een ballonvaart of een bungy katapult? Na de El Condor durf ik ‘bijna’ alles.