Onrecht, zinloos geweld, we komen er allemaal wel eens mee in aanraking, dichtbij of veraf. Wat doe jij dan? Kijk je toe, grijp je in?
Om me heen hoort zij mensen dan zeggen: ‘ik doe niets, ik ben bang.’ Begrijpelijk dat men dat gaat denken, maar het zou anders moeten. Gelukkig denkt zij daarover niet na, ze doet, denken komt later wel.
Zo werd voor haar keukenraam eens een klein jongetje(7 jaar) door een grotere knul(11) met skates aan, in elkaar geschopt. Geen haar op haar hoofd die toen na ging denken, ze vloog naar buiten. Ze pakte de grootste in zijn nek, trok de twee uit elkaar en ging het gevecht aan met de grotere knul. Deze was zo boos dat hij nu haar probeerde te schoppen.
Helaas voor hem is zij op dat moment niet groter dan hij, maar wel tien keer zo sterk. Ze legt het joch op de grond en duwt met haar rechterbeen zijn benen op de grond. Het kleinere ventje is vrij en vlucht naar veiligere plaatst.
Er is inmiddels een groepje toeschouwers, maar niemand die ingrijpt. Mensen kijken liever toe tegenwoordig. De grote knul is laaiend, schreeuwt en is wild. Ze had graag even een gesprekje aangegaan met hem, maar krijgt geen kans. Ze laat hem los en hij gaat er als een razende vandoor.
Niet veel later komt die knul terug met zijn razende pa, die al net zo agressief is als zijn zoontje daarnet was. Ze opent de deur en die pa gaat als een razende te keer, waarom ik zijn zoon in zijn nek heb gegrepen, ik had eerst naar hem moeten komen. Hij schreeuwt en schreeuwt, bedreigt haar zelfs eens te overrijden als hij haar tegenkomt.
Het heeft totaal geen zin te praten met deze oververhitte man, ze begrijpt uit zijn verhaal dat dit jochie thuis niet heeft vertelt dat hij een klein ventje aan het schoppen was. Dus is de reactie van pa misschien nog wel een beetje begrijpelijk.
Ze heeft wel meer van dit soort acties ondernomen en dan denkt ze achteraf: ‘ik heb weer mazzel gehad dat ik het na kan vertellen.’ Maar zij loopt niet met een schuldgevoel dat ze niets heeft gedaan en alleen maar heeft toegekeken. Toekijken past haar niet, ook al is ze niet groot, ze zal opkomen voor anderen waar nodig.
Misschien komt er een keer dat ze het niet meer kan na vertellen, dat is dan pech.
15 reacties
Bakema_NL · 13 april 2004 op 13:13
Inderdaad, vrijwel iedereen kijkt toe of bemoeit zich er maar niet mee. En dat is precies de reden dat al dat gelazer maar blijft doorgaan………..en onze slappe-hap regering helpt nou ook niet echt mee zeg maar. Politie komt pas altijd achteraf. Mijn eerste bedreiging in de winkel waar ik toen werkte vergeet ik niet meer. Een junk van de vieste soort zei dat ie me overhoop zou steken. Ik vroeg netjes aan oom agent of ik daar nog een aanklacht tegen kon indienen, wie weet he? Hij zei toen dat het pas echt zin heeft als hij met een steekwapen een stekende beweging mijn kant op had gemaakt…………alsof ik dat ga afwachten, dacht het niet. Dus vanaf toen ben ik voor mezelf gaan zorgen, ging na een aanhouding een hand een binnenzak in, dan stond de aangehoudene al met zijn neus platgedrukt tegen een muur…..en niet zachtzinnig ook, ik waarschuw 1 x dat ik de handen wil zien en anders word zo’n figuur uitgeschakeld door me. Het heeft geholpen hoor, want ettelijke malen viel er een dolk, naald of schroevendraaier op de grond omdat de hufter die het trok ff te laat was of omdat gewoonweg zijn lichtjes tijdelijk uitgingen. Ik treed dus op. Veel mensen zeggen dat je die gasten dan maar laat lopen, denk aan jezelf. Doe je dat, dan geef je ze eigenlijk een vrijbrief om maar gewoon hun gang te gaan, want ze ruiken het als je bang bent……dan ben je dus nog verder van huis. En dat is nu net wat wij Hollanders allemaal doen, ik tel mezelf niet mee, bang zijn, afwachten en maar gaan kijken en oh ja, achteraf gaan we met zijn allen een stil optochtje houden, zo zijn we ook wel weer, respect voor de gevallene………..mijn reet links en rechts, bah.
Ik weet het, ik heb makkelijk praten met mijn 2 meter en even zo grote breedte, maar nog altijd zijn de “normale” mensen toch ver in de meerderheid van de hufters mag ik toch hopen? Dus doe dan ook wat met zijn allen.
luckyleo · 13 april 2004 op 13:13
Goed en knap dat ze ingrijpt!
Maar ja, daar zijn dus ook weer risco’s ana verbonden.
Zelf maak ik bijna nooit vechtpartijen mee, maar als het bekenden betreft in het uitgaansleven, dan ben ik wel van plan in te grijpen. Zijn het echter onbekenden die met een slok op door het dolle gaan, zou ik niet ingrijpen, want voor je het weet ben je zelf goed het slachtoffer.
Shitonya · 13 april 2004 op 13:45
mooi verhaal 🙂
Er zouden meer vrouwen/meiden zoals haar moeten zijn.
Het hangt er ook vanaf wat voor situatie het is, wanneer je ingrijpt. Als het bijvoorbeeld een brede gespierde kale gast van 2 meter zou zijn, die met een mes liep te zwaaien zou ik bijvoorbeeld niet ingrijpen, maar iemand rond dezelfde leeftijd die geen wapen bij zich heeft, zou ik al sneller de neiging hebben om in te grijpen.
Ma3anne · 13 april 2004 op 13:55
Het hoort bij mijn vak om vechtende kinderen uit elkaar te halen en dat heb ik dan ook menigmaal gedaan met alle blauwe plekken en schrammen van dien (in groep 8 zijn ze soms flink wat groter dan ik). Niet die apenruzietjes van jongens, waar ze vechten om de pikorde. Die horen erbij en daar moeten grote mensen zich eigenlijk niet mee bemoeien. Tenminste, zo lang het de spuigaten niet uitloopt. Want soms moet er wel degelijk ingegrepen worden, of ze slaan en schoppen elkaar helemaal dood.
Kinderruzies horen bij het trainen van sociale vaardigheden en kunnen heel complex zijn. Voor volwassenen vaak niet te volgen. Vaak zijn die ruzies ook gebonden aan strenge regels die ze zelf maken. Een groot kind dat een klein kind pakt… ik denk dat elk kind in principe vindt dat dat niet kan.
Terecht dat je ingegrepen hebt, Peep! En knap ook!
Sarakim · 13 april 2004 op 14:06
Laatst ook weer mijn oppaskind tot bedaren moeten brengen. Een vechtend kluwen 11 jarigen kwam onze tuin in rollen en heb het balletje toen maar uit elkaar getrokken. Tja, het hoort erbij op die leeftijd: zelf ook zonder meer aan mee gedaan.
Ik denk dat als de situatie het toelaat ik me er wel tussen zou storten, maar ook ik zal erg uitkijken…
deZwarteRidder · 13 april 2004 op 15:05
tsja lastig parket he?… vroeger was het normaal dat als je wat flikte je een klap voor je kop/ trap volor je kont kreeg van een buurman of zo..maar sinds de kinderrechten en de gestoorde ouders.. is het bijna vragen om problemen.. de normen en waarden te grabbel.. de kleine dingen waar de mensen zich aan ergeren.. een peuter van 11 die roept heb het lef en ik sleep je voor de rechter.. Nee het is er niet beter op geworden
Kees Schilder · 13 april 2004 op 15:14
Toch maar volhouden,opgeven is geen optie!
R@@F · 13 april 2004 op 16:12
Ze heeft het JUISTE gedaan!!
Goede column!
R@@F!
Bakema,
My kind of man! Ik doe precies het zelfde en als ik het niet met mijn handen ga redden pak ik alles, maar dan ook alles om het uiterste uit mijn verdediging te kunnen halen.
pepe · 13 april 2004 op 16:34
Allemaal txs voor jullie reacties. Hopelijk zullen er meer zijn die ingrijpen waar noodzakelijk. Een klein gelijkwaardig kinderruzietje is ook niet zo erg Ma3, maar de strijd moet gelijk zijn, geen stokken, skates of wat dan ook, blote handen zijn ok.
Zij deed misschien het juiste R@@f, maar de weken die volgden was ze als de dood dat die pa haar kinderen iets zou aandoen of haar zelf.
Gelukkig bleek achteraf dat zoon niet alles aan zijn pa had vertelt.
Via via hoorde zij dat die pa achteraf spijt had van zijn bedreigingen.
Zij leeft nog (hopelijk lang en) gelukkig!!
viking · 13 april 2004 op 18:50
Ben helemaal voorstander voor het recht om jezelf of zwakkeren te beschermen met, laten we zeggen radicalere middelen dan alleen een goed gesprek, maar dat wordt meestal kromgepraat door linkse slappelingen of rechtse fatsoensrakkers…
Waar dat uiteindelijk toe leidt weten we wel. Ik heb op tv eens een filiaalhouder van een buurtsuper uit de doeken horen doen wat hem door de jaren door de strot is geduwd door onze fijne samenleving en het uitschot dat daaruit voort komt. Die man kon wel janken en terecht. Het geval Anja Joos of hoe ze ook heette is misschien een zware prijs die soms betaald wordt voor bepaalde vormen van eigengericht. Maar als ík dan moest kiezen. 😡
Bakema_NL · 13 april 2004 op 19:25
Anja Joos kende ik persoonlijk. Niet van naam, maar ik had gehoord van het gebeuren en sprak daarna wat mensen van de winkel waar ik voorheen werkte en hoorde toen wie het precies was, de omschrijving. Gewoon doodgetrapt door een stel imbecielen die zich niet normaal kunnen gedragen.
Boeken vol kan ik schrijven over dit soort dingen en wat ik in winkels heb meegemaakt….
Mup · 13 april 2004 op 19:32
‘Ze’leert het gelukkig nooit. In die zin dat ‘ze’ toch ingrijpt. Ik denk dat niet ingrijpen ‘haar’ meer hoofdbrekens gekost zou hebben, daar is ‘ze’het type denk ik niet naar,
Groet Mup.
Dees · 13 april 2004 op 20:55
Het omstanderseffect. Onbegrijpelijk. Maar ik kan alleen maar hopen dat ik iets doe. Ik denk het wel. Maar als het zo ver is, zal ik dan ook echt?
Ik denk wel dat hoe vaker je met het bijltje hakt, hoe sneller je een volgende keer ingrijpt.
En angst is een slechte raadgever. Ook de angst voor een slechte afloop. Want als je niets doet, loopt het slecht af. Voor een ander.
Mosje · 13 april 2004 op 21:25
Tja, wat zou ik doen in dat geval?
Vechtende kids uit elkaar halen, OK. Maar eerlijk gezegd twijfel ik zeer sterk of ik dat ook bij twee vechtende voetbalsupporters zou doen.
Godspeed · 14 april 2004 op 14:27
Ik heb ooit het zoontje van een buurman uit de speeltuin gestuurd omdat hij andere kinderen met een stok aan het slaan was.
Vader kwam verhaal halen en ik heb hem toen uitgelegd, dat zijn zoon er niets aan kon doen als hij een lambal als vader had die zijn kroost niet aankon. ( De zoon zat al op speciaal onderwijs)
Ik heb hem toen nog mondeling te kennen gegeven (zonder getuigen) dat als ik zijn zoon nog 1 x in de speeltuin zag met een stok, ik hem zou verbouwen in een zodanige wijze dat zijn eigen familie hem niet meer zou herkennen.
Later die dag kreeg ik de politie op bezoek, ik had iemand bedreigd???
De buurman is korte tijd later verhuisd.
Nu heb ik het postuur mee en de verkeerde vrienden(motorrijders), en dan wil een kort onderonsje met bepaalde personen wel een vruchten afwerpen.
Maar ik zou indien je niet kunt waarmaken wat je iemand beloofd ook de ander kant uit kijken, want er lopen wat randdebielen in deze wereld rond.
Die 2 maanden later weer vrij rondlopen, als jij in je rolstoel zit revalideren na een potje zinloos geweld,