Energiewacht

Telkens verbaas ik mij erover dat er energie bestaat voor een sprong uit mijn bed. Opgeschrikt uit mijn slaap staar ik inventariserend mijn omgeving aan. Dit is niet de fitnessruimte en ik ben niet meer naakt aan het sporten. Alleen mijn verbazing is hetzelfde als in mijn dromen. Waarom ben ik wakker? Hoe laat is het? Dan hoor ik de deurbel.
Waar is mijn broek? De eerste maandag van de maand heb ik een gelijksoortig gevoel. Twaalf uur. Tegen de bedoelingen in schrik ik wakker door onberekende geluiden. Dan echter draai ik mij om en wacht tot ook de echo van sirenes in de verte geëindigd is. Slaapgeurend en gehuld in slechts een trainingsbroek trek ik de voordeur open. Blijkbaar heeft mijn opstanding in werkelijkheid langer geduurd dan in mijn beleving, want de energiewachters lijken hun aftocht al ingezet te hebben. –Ik vraag mij dan dus af of de Romeinse wachters het wachten wellicht ook zat waren, waarna ze het graf vrij lieten voor Jezus om op te staan. En hoe lang het voor hem voelde totdat hij weer bij kennis was.–
‘Het is helemaal niet erg dat jullie mij wakker makken.’ Ik moest toch wakker worden. Het is immers feitelijk al middag.
‘Natuurlijk mogen jullie de verwarmingsketel controleren en zal ik jullie verzoek voor een stofzuiger inwilligen.’ Ik weet alleen nog niet of ik jullie ook een kopje koffie aan moet bieden. Uit beleefdheid zet ik in ieder geval een hele kan. In het ergste geval heb ik de energie zelf nodig om de kater door te komen.

De ketel die de mannen komen controleren is nog geen vijfentwintig jaar oud dus zal de woningbouwvereniging hem niet vervangen. Waarschijnlijk worden dergelijke investeringen zo lang mogelijk uitgesteld. Zeker met het crisisje dat ons op de vingers tikt. Terwijl je ook zou kunnen pleiten voor het doen van aankopen om de laagconjunctuur te bestrijden. Het zou tevens voor het energieverbruik goed uitkomen. Zeker met een milieuvraagstuk dat ons op de vingers kijkt.

De faculteit der gedrags- en maatschappijwetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen is toegankelijk voor invaliden. Naast alle ingangen van de gebouwen bevinden zich knoppen om elektrisch de deuren te openen. Ik heb in vier jaar alleen nog geen rolstoel zien rijden. Hooguit enkele keren een meisje met het lingoloopje van Lucille Werner met rollator. Nu is dat het probleem niet, maar dat iedere valide persoon wel gebruik maakt van deze knoppen. Mogelijkerwijs zijn zij niet opgevoed door een moeder die hen terug naar de kamer stuurden als een radio speelde waar niet naar geluisterd werd, ook al gingen deze soms automatisch uit. Ik lijk dan ook een uitzondering te zijn door de deuren principieel met handenarbeid te openen.

Verwijten zal ik echter niet maken, want een gelijksoortige luiheid koester ik als het gaat om de knoppen van de afstandbediening. De televisie laat ik daarom stand-by en andere overbodige ledjes geven mijn woonkamer sfeer.
Daarnaast heb ik sinds kort internet op mijn telefoon. Het vreet batterijen, maar ik probeer het te compenseren door mijn lader uit het stopcontact te verwijderen als de accu vol is.
Mijn computer laat ik ook niet meer de hele nacht aan staan om de laatste films in huis te halen. Pornografie is tegenwoordig snel te streamen en de bioscoop blijft een plezierige manier om werkelijke meisjes te leren kennen. Daarnaast worden de lasten gedeeld. Het is een soort openbaar vervoer, maar dan leuker.

Het zijn de kleine dingetjes die kleine beetjes kunnen helpen. Zoals het pissen onder de douche, wat minstens een stortbak vol water bespaart. Maar er lijken meer structurele problemen te spelen. Soms heb ik het vermoeden dat het de reclame is die het individualisme voedt, waardoor we alles voor onszelf willen hebben. Het blijkt alleen maar slecht te zijn voor milieu en krediet. Laten we dus meer gaan delen.

Beginnend bij de seks. Naast dat het de hoogste emotionele energie is kunnen de telefoons uit, worden de lichten gedoofd en houden we elkaar wel warm.

Sowieso zou ik vaker met de kippen op stok kunnen. Als ik vannacht niet zo laat was doorgegaan, konden de spaarlampen eerder uit en was ik zelf ook fitter geweest. Al is de koffie het aller lekkerste als de energie op is.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]