Eureka

Schoenen koop ik drie maten te klein. Alleen voor het fijne gevoel als ik ze aan het einde van de dag kan uitdoen.
Het is allemaal niet vet meer en om het toch wat aangenamer te maken stel ik hoogtepunten uit. Bijvoorbeeld om de twee weken in bad gaan.
Het voorspelbare opwindende gevoel begint al op het moment dat ik uit de tobbe stap. De dag van de volgende badsessie overbrug ik het liefst met verslapen, een blaffende baas, bijtende hond en slechte CX reacties. Met wat geluk staat het bad er nog met de groenbruine inhoud van de vorige beurt en moet ik als laatste dieptepunt op de tast de gladde stop uit het ijskoude water vissen.
Mijnen glorie is nakend!
Eenmaal de glimmende jongens aangezwengeld kan ik bijna niet wachten op de perfecte temperatuur. Iets te heet, zodat ik elke keer weer een barrière kan doorbreken. Linkervoet, rechtervoet. Billen gelijk, ballen niet, onderrug, lende en buik. Wat een verschil. In een bad liggen met of zonder water.

Een vijftigjarig lichaam gedeeltelijk ondergedompeld in helder iets te heet water ondervindt een opwaartse druk die gelijk is aan het gewicht van het verplaatste water.

Eenmaal liggend in het water, de eerste minuut nog transparant, heb ik een redelijk zicht op een torso over de top. Waar is de tijd gebleven dat ik bij de aanblik ervan nog opgewonden werd! Wat zou het tegenovergestelde zijn van wassen? Alle onderdelen weten van de tand des tijd. Behalve een klein deeltje.
Dat gaatje is nog precies even maagdelijk als bij mijn geboorte. Ik wilde daar altijd mijn vinger insteken maar dat werd door moeder streng verboden. “Dan valt je kontje eraf!”
Er viel nooit iets af maar het gaf wel een raar gevoel.

Met de lippen aan het water, turend tussen twee harige ijsschotsen lig ik oog in oog met de chromen overloper. De weerspiegeling is bijna gelijk. Dit is het moment waar ik al twee weken naar verlang. Ik ga schitteren! Met de lippen net onder het wateroppervlak kan ik werkelijk de meest fantastische geluiden produceren. Roept u maar en ik broebbel of blubbel het. ‘Dire Straits’, ‘Händel in Allegro’ en ‘Deep Purple.’
“Blub blub blub, blub blub blubblub, blub blub blub, blubbluuub.”
Ik blijf onder de indruk van mijn kunnen en geniet zelf het meest van mijn badtour.
‘Bis, encore, we want more!’ Vooruit dan maar. Kawasaki, Suzuki en een opgevoerde brommer. Vlekkeloos. Ik sluit af met ‘Trace Adkins.’

Mijn natte donkere sluier is weer rimpelloos. De wind brengt daar even verandering in.
Als het water koud is geworden stop ik ermee . En klim eruit.
Daarom vond ik douchen vroeger zo lastig. Wanneer ga ik eronder uit?

Als het donkerblonde natte navelpluisje zich een baantje kronkelt naar de afvoer.