Even gebeld met Columnx…

Even gebeld met Columnx. “Goedemiddag, DreamOn hier. Casper in de buurt?” Al snel kreeg ik de vriendelijke hoofdredacteur aan de lijn. “Ik weet dat iedere column bij jullie eerst in een wachtrij wordt gezet en dat het maar afwachten is, wanneer deze op columnx wordt geplaatst, laat stáán dat je de juiste dag of het tijdstip weet, maar maken jullie wel eens uitzonderingen?” Casper verzekerde mij, dat dit soms wel eens het geval is. Ik legde hem de situatie uit. Hij snapte meteen, waarom ik deze column persé op donderdagmiddag op 5 juni om 17.00 uur geplaatst wilde hebben. We kletsten wat over en weer en tevreden hing ik op. Want wat is het geval? Vandaag is mijn liefje jarig. Hier op columnx ook wel bekend onder de naam Driek Oplopers. Op 10 juni 2006 werd mijn eerste column geplaatst op cx en reageerde hij vriendelijk op mijn verhaal. We kregen steeds meer contact en uiteindelijk kregen we een relatie.
Nu zijn we twee jaar verder. We hebben ontzettend veel meegemaakt samen, geweldige, maar ook hele verdrietige dingen. Maar samen konden we alles aan. Ook alle bemoeienissen van buitenaf, mensen die een wig tussen ons probeerden te drijven, onze relatie bleef rotsvast overeind. Wat ik onder andere van hem heb geleerd is, dat je natuurlijk moet proberen om een goed mens te zijn, maar dat je je verder niks van anderen aan moet trekken. Je eigen weg moet gaan. Door dicht bij je eigen wensen en verlangens te blijven. Mensen kletsen toch wel over je, en je kan niet met iedereen bevriend zijn. Een levensles voor mij. Daardoor durf ik deze column ook te schrijven!

Want: ik zie Dees al voor me, kotsend in een teiltje, vanwege het hoge kleffe gehalte van mijn column. Of WB! Die duwt de katten weg bij de krabpaal om zelf nou eens even lekker haar nageltjes te scherpen…De ogen van Mosje rollen vast uit zijn hoofd en om nog maar te zwijgen over Siebe, die zijn huiselijk geluk laat waar het hoort: Thuis!
Arta en Sim zien er vast de humor van in, net als Pally, Pepe en Li.
Het doet er niet toe. Ik schrijf dit verhaal recht uit mijn hart en het kan me alleen maar schelen wat mijn lief ervan vindt!

Wat hebben wij het geweldig samen. Ook nu we het zo druk hebben, met de verhuizing van Rotterdam naar Amsterdam. Daar willen we een gezin vormen. In jouw huis in de Pijp. Dat wordt onze geweldige leefomgeving. Een omgeving waar mensen heel veel om jou geven, en ook mij in hun hart gesloten lijken te hebben.
Voor jou heb ik met liefde al mijn schepen achter me verbrand: mijn huis in Rotterdam, mijn baan, vrienden en kennissen laat ik daar achter (althans; wat er nog van over is) en ga ik een supertoekomst tegemoet. Dat weet ik zeker. Dit najaar willen we trouwen, als bezegeling van onze liefde. Wat een geweldige stappen vooruit allemaal!

En weet je waarom mijn leven nu zo geweldig is? Omdat jij de meest fantastische persoon bent die er is. Lief, grappig, gezellig, zorgzaam, slim, betrouwbaar en romantisch. Alles wat mijn hartje begeert ben jij.
Dank je wel voor alles.

Schat, je hebt vandaag nog geen cadeau van mij gekregen. Mag ik je uitnodigen om met je leendochter en mij mee te gaan naar Ratatouille? Naar de plek waar we nu samen zoveel vrienden hebben? Daar krijg je ook je cadeau. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, en ik hoop dat we samen honderd worden.