Excuses

De schoolbel is weer gegaan; de scholieren stormen de lokalen uit, de trappen af naar hun eigen kluisje. Schooltassen worden weer gevuld met boeken en schriften. Tevens proberen zij in deze “warige” mierenhoop nog hun jassen te vinden. Want ze mogen weer naar huis, de bel van het laatste uur is nu voor hen gegaan. Duwend en trekkend zoeken zij een weg naar buiten. Op zoek naar hun brommer of fiets. Zo ook mijn jongste dochter. Geschrokken treft zij haar fiets aan, plat op de grond. Een summiere inspectie leert haar: lekke band, gebroken spaak en een totaal vernielde koplamp. Haar fiets van het slot halend beseft ze dat ze nu met haar zware boekentas naar huis zal moeten lopen. Strompelend en vermoeid van het duwen van haar fiets komt ze thuis aan. Ze drukt op de voordeurbel. Haar vader ziet het leed aan. Als uit het niets vliegt hij in brand, vloekend en tierend vraagt hij haar hoe dit mogelijk is, haar daarbij stevig bij haar arm vasthoudend. Haar moeder weet hem te sussen, want ZIJ heeft dit toch niet veroorzaakt! Langzaam dringt het tot hem door. Hij schaamt zich diep, verontschuldigd zich en bied haar zijn excuus aan. Hij voelt zich nu wel heel erg klein worden en dat doet hem zeer. Dit had niet mogen gebeuren.

Na rijp beraad tussen dochter, vader en moeder wordt besloten, dat papa de volgende dag haar fiets naar de fietsenmaker brengt en dat zij op de fiets van mama naar school mag.

Die volgende dag.
De fiets kon nog gerepareerd worden voor het bedrag van € 40,-. De reparateur liet wel weten dat dit geen “ongelukje” was geweest. Die middag ging de telefoon. Angstig klonk er een stem van een bang meisje in tranen. Ook de fiets van haar moeder had een vermeende lekke band. Hoe zou papa hierop reageren.

Haar vader besefte dat zij hier niets aan kon doen en stelde haar gerust. Hij zou hierover wel kontact met de school over opnemen. Thuisgekomen (wederom lopend) bleek het te gaan om een handmatig losgedraaid ventiel. Dit kon na aandraaien en oppompen van de band zo weer worden gefikst.

Lieve dochter, 1000 maal excuses van jouw vader; ik had eerst moeten nadenken. Ik zou je nooit iets aandoen. Ik hou zielsveel van je. Mijn welgemeende excuses.