Fan van Sven

Allesbehalve een zuur gezicht van Nicolien Sauerbreij tijdens haar kroning tot koningin van de slalom. En de inauguratie van koningskoppel Mark Tuitert en Ireen Wust – na 1500 fenomenale meters – kluisterde bijna alle Nederlanders aan de buis. Maar eerlijk of niet: de Olympische Winterspelen van 2010 draaiden eigenlijk maar om één man. In Svencouver zou hij met veel machtsvertoon zichzelf tot schaatskeizer laten uitroepen. Zijn eerste overwinning op de V was slechts een opwarmertje voor de grote veldslag die zou volgen op de X. Daar moest en zou het gebeuren. Vier jaar lang heeft hij zichzelf afgebeuld totdat zijn beenspieren zo hard waren als staal. Vier jaar lang geen biertje kunnen drinken. Vier jaar lang geen Big Mac kunnen eten. Alleen maar brood, want daar zit wat in. Vier jaar lang niet kunnen feesten. Vier jaar lang rust, reinheid en regelmaat. Alles moest wijken voor dat ene glorieuze moment. Het moment waarop de hele wereld keizer Sven I zou toejuichen. Maar het drama wat zich vervolgens voor het oog van de hele wereld afspeelde, had de meest getalenteerde scenarioschrijver nog niet kunnen bedenken. Eén man maakte met één simpel gebaar alles kapot. Zoals de naar binnen draaiende duim van de keizer in het oude Rome het doodvonnis betekende voor de strijdende gladiator. Weg goud. Weg jongensdroom. Weg nationale natte droom. Vier verloren jaren. Niks keizer Sven I. Schaatste hij naar eigen zeggen op de vijf kilometer nog de ballen uit zijn broek, aan het einde van de tien kilometer moet hij toch het gevoel hebben gehad alsof iemand de ballen van zijn buik aftrok. Die pijn valt niet met woorden te omschrijven. Daar kan de Duitser Alexander J. over meepraten. Die vond zijn ballen terug in de dakgoot na een uit de hand gelopen sm-spelletje met zijn vriend Hans O. Het laat zich raden met welke nationale volkssport de vader van laatstgenoemde zich fanatiek bezighield zo halverwege de twintigste eeuw… Lang leve de Duitse natie! Nederlands nationale volkssport is schaatsen. Dat is nu wel duidelijk. Waar koning voetbal elf man nodig heeft om zeven miljoen kijkers te trekken, daar heeft een schaatskeizer aan één man genoeg. Schaats(t)ers zijn hot. En dat komt niet in de laatste plaats door die strakke pakken als je het mij vraagt. Het was duidelijk te zien dat Sven loog, toen hij beweerde dat hij de ballen uit zijn broek had gereden. En bij de dames was liplezen nog nooit zo eenvoudig: links, rechts, links, rechts. Met rode oortjes volgde ik tot diep in de nacht hun ritmische bewegingen. Zodra ik Sven met zijn gespierde billen en machtige bovenbenen over het ijs zag glijden, gleed ik bijna van mijn bank. Ik heb ook nog even de bobsleeërs gevolgd, maar wat een mietjes zijn dat! Net als die Tiger Woops, die ik tijdens het zappen in de iets te lange dweilpauze in het openbaar zag biechten. Zonder pastoor, want hij past net niet meer onder die jurk. Hij had er zo’n spijt van dat hij zijn lul niet in zijn broek had kunnen houden. Dan kun je toch maar beter de ballen uit je broek schaatsen…