Feestelijk

Journaalbeelden van hossende buurtbewoners in een oranje versierde straat ergens in Brabant. ‘Modelburgers’, klinkt door in het commentaar van de voice-over. “Toch is de oranjegekte nog niet zo op gang gekomen als ten tijde van het WK in Duitsland”, zegt de stem. Een speciale voetbalbarometer laat dat ook zien. Twee weken voor het EK stokt ‘de gekte’ rond de 250 punten. Twee jaar geleden zaten we toen al op 360 punten. Een verschil van maar liefst honderdtien punten. In een poging de natie gerust te stellen, vervolgt de reporter dat dit hoogst waarschijnlijk ligt aan de recent gespeelde championsleaguefinale en de playoffs van de eredivisie. Hiervan moet voetbalminnend Nederland immers nog bijkomen. Maar de trilling in zijn stem spreekt boekdelen: “wat als dat nou eens niet het geval is? Wat als mensen er gewoon geen zin in hebben? Niet goed.”

Een uitzending met Mart Smeets staande voor een opgebroken vloer ergens in China. “Hier moet straks dus de keuken van het Holland House komen”, wijst de nestor van de Nederlandse sportjournalistiek met een breed gebaar. “Rennende obers. Vijf-hon-derd maaltijden, pér dág. Hier. Op deze plek. Over drie maanden. Blijkbaar.”

In een lege ruimte even verderop: “Vijf-tien-hon-derd feestgangers. Erika Terpstra. Atleten die gehuldigd worden op een podium, dat…er nu…nog niet is. In deze zaal. De Chinezen zeggen dat het gaat lukken. Dan kan het blijkbaar…” De uitdrukking op zijn gezicht valt maar op één manier te interpreteren: ‘ze gaan óns feestje door ónze neus boren. Niet leuk.’

Camerashots van een zelfverzekerde Hind vlak voor de voorronde van het Eurovisie songfestival. “Ze is gekleed in een prachtige nachtblauwe jurk met grote split van Mart Visser”, weet de commentator. “En wordt gezien als de beste zangeres van het deelnemersveld. Leuk is ook te vermelden dat haar liedje in Marokko live op de televisie wordt uitgezonden.” Ze is het levende bewijs van dat er ook goede dingen uit de migrantengemeenschap voortkomen, hoor je hem denken.

Ondanks dat alle ingrediënten aanwezig zijn voor het live-verslag van een knotsgekke multiculturele huldiging door de Amsterdamse grachten, ‘doet Hind het slecht bij de bookies’, zegt de man vol walging. ‘Verklaarbaar’, als je het als serieuze artiest moet opnemen tegen een zingende kalkoen uit Ierland. ‘Begrijpelijk’, als die Oost Europeanen -toch door ons bevrijd van het communisme- heel laf alleen op elkaar stemmen. Niet eerlijk.

Alle tekenen wijzen erop dat het een kutzomer gaat worden voor de publieke omroep. Het ontbreken van een hysterische massa die 24-7 gevolgd kan worden, betekent dat het journalistencorps genoegen moet nemen met het maken van vervelende items over bijvoorbeeld de hoge olieprijs. Of nog erger: over de gevolgen van de cycloon in Birma. Zie je het voor je? Buiten is het dertig graden en jij zit binnen in een filmpje vol mekkerende spleetogen in elkaar te draaien. Niet feestelijk.