Finally free

Zo kort, maar toch zo lang in mijn herinnering. Zo kort, maar toch zo’n lang moment in mijn leven. Zo kort, maar toch zoveel tranen wat je me brengt. Je hebt mij verlaten, je komt nooit meer terug. Ik mis je. Verdomme ik mis je. Je was beeldschoon, je was geweldig, en het mooiste was: je was helemaal van mij. We maakten elkaar gelukkig, elke dag. Ik hield van je, je uitstraling, je ogen, je lach.
We hadden het goed samen, niets kon meer stuk.

Zag ik je veranderen, of wilde ik het niet zien. Ik wilde met je blijven dromen, waarom maakte je het kapot. Ik kreeg de spuit in mijn handen en wilde het niet geloven. Met tranen in je ogen vertelde je het verhaal. Maar ik bleef in mijn hoofd vragen waarom.

Waarom jij? Waarom moest je aan die troep verslaafd raken. Waarom moest jou dit gebeuren. Je maakt jezelf kapot en ik kon alleen maar toekijken. Je zocht hulp, maar het hielp niet. Ik wilde helpen, maar het lukte niet. Drugs had je vast en ik liet je hand los.

Ik kon er niet mee omgaan. Het was me teveel. Ik kon niet aanzien hoe je jezelf naar de klote hielp. Ik vluchtte en raakte je kwijt. Ik raakte je kwijt door een verslavende roze wereld waar je niet meer uitkwam. Kon ik je maar eruit halen. Ik pakte je beet, maar de pillen waren sterker.

Plotseling een telefoontje. Mijn wereld stortte die dag in. De woorden van jou over je moeders lippen vertaald. De woorden spoken nu nog steeds door mijn hoofd, steeds weer herhaald. Wilde het niet geloven, maar het was waar. Het was nu voorgoed, nooit meer bij elkaar.

Waarom heb je me nooit gebeld, waarom was je nooit naar me toe gekomen. Je kon niet meer leven, je bleef maar vastzitten in je dromen. Bedrogen door drugs, nooit bedrogen door mij. Ongelukkig door die troep, bij mij altijd blij.
Ik luister naar je liedjes en de tranen rollen over mijn ogen. Ik zei altijd dat ik van je hield, ik heb nooit tegen je gelogen.

Wat zou er gebeurd zijn als je nooit verslaafd was geweest. Dan was je nu nog steeds dat mooie meisje, misschien nog steeds van mij. Gelukkig samen, van de drugs vrij.

Als ik niet bij je weg was gegaan, had ik je dan kunnen helpen. Was je dan nog blijven leven. Schuldig maar niet geheel terecht. Het waren drugs, een oneerlijk gevecht.

Hopelijk kun je me zien daarboven in de hemel. Ik heb opnieuw een geweldig meisje gevonden waar ik zielsveel van hou. Met liefde heeft ze dit geschreven. Ze had ook liever gewild dat je bleef leven.

Je bent nog steeds beeldschoon, ik herinner me nog steeds alle mooie momenten, elke glimlach, elke dag. En het mooiste is: je bent nog steeds van mij. Je blijft voor altijd in mijn hart, je bent eindelijk vrij.