Fractieklaas Jansen

Er wordt op mijn deur geklopt. Hard geklopt, zacht geklopt zal ik maar zeggen. Er staat een vrouw voor die er enigszins verward uitziet.Op zijn zachtst gezegd dan. Zij staat op één been. Haar andere been heeft zij naar achteren gebogen alsof zij er niet op kan lopen. Haar gezicht ziet eruit alsof zij net uit de kliniek van Connie Breukhoven is ontsnapt.Dat wil zeggen, er hangen wat resten botox-yoghurt aan haar kin en met haar rechteroog kijkt zij in haar linkerbroekzak.
Duidelijk een geval dus van een mislukt gelift gezicht.Eerder een gezicht dat onder een gecrashte lift is terechtgekomen.

‘Ik zoek Sinterklaas’, zegt zij nerveus snuivend. Ik zag hem hier naar binnengaan, dus…’
‘O’, antwoord ik. ‘Dat treft dan niet, want hij is net weg’
Vragend kijkt zij mij aan.En teleurgesteld.
‘Eh..eh…’,stamelt zij.’Waar is hij dan naar toe?’
‘Tja, hij is weer terug naar de gesloten inrichting’, leg ik behulpzaam uit. ‘Hij had dit weekend proefverlof en logeerde hier.Maar het kan zijn dat hij nu eerst nog naar zijn eigen huis is om een schone mijter en een droge staf op te halen.’
Zij kijkt mij met open mond aan. Zo te zien is Connie Breukhoven vergeten haar bek te restylen want de stompjes die nu voor tanden en kiezen doorgaan zien er weerzinwekkender uit dan die van een 2000 jaar oude mummie op sterk water.

‘Waar is zijn huis dan?’, vraagt ze, stevig uit haar bek meurend.
‘Tien minuten lopen hiervandaan’, zeg ik. ‘Je kunt het niet missen.Het is het grootste huis van de omgeving. Schiphol mag er zijn overtollige vliegtuigen stallen in de hal omdat de Sint er toch bijna nooit is.’
Zonder te bedanken waggelt ze weg en opgelucht sluit ik de deur.

Een half uur later wordt er weer geklopt. Hard geklopt. Niet zacht geklopt ditmaal.
Het is zij weer.Met een verhit gezicht en paniek in haar ogen.
‘Ik ben daar geweest’, schreeuwt ze. ‘Ik ben daar geweest!. Bij dat grote huis.Maar er deed een man open die zei dat hij Jansen heette en niet Sinterklaas.en..’
‘O, niets van aantrekken meid. Dat zegt hij altijd als hij in burger is.Dan wil hij er niet voor uitkomen wat hij in zijn vrije tijd voor vieze spelletjes speelt en noemt hij zich Jansen.’
‘Ja, maar hij vroeg wie mij gestuurd had en toen zei ik dat u dat was.Hij vroeg ook waar u woonde. Aan een vies grachtje zei ik toen. Hij werd helemaal knalrood. Er was ook een vrouw met paars haar en die zei dat ze u omver zou rijden als ze u tegenkwam. En…en…en..’
‘Zo zo zo zo! Did she indeed? Luister lieverd, ga nou gewoon weer terug en als hij niet open doet gooi je een steen door zijn raam.
Moet je niet doorvertellen hoor.Dat is een afwijking van hem. Hij wordt helemaal opgewonden als er iemand een steen door zijn raam gooit. Dat vindt hij geweldig geestig. Vandaar dat hij altijd met pepernoten strooit.En als je al zijn ramen ingooit krijg je een berg cadeautje van hem, dat wil je niet weten. O ja, als je een auto voor de deur ziet staan….lekprikken die banden.Dat vindt hij helemaal het einde.’

Zij kijkt mij doordringend aan Alsof ze voelt dat ik nog krankzinniger ben dan zijzelf. Uiteindelijk druipt zij af en mag ik hopen verlost te zijn van deze ranzige winteravondpret.

Weer een uur later hoor ik de ene na de andere sirene loeien. Kennelijk is de Sint onder begeleiding in de stad aangekomen. Waar moet dat heen met al dat geweld tegenwoordig.Over geweld gesproken; hoe zou het toch met Fractieklaas Jansen gaan…