Frank Mills

Nou was ik met veel dingen laat in mijn leven, en zo kreeg ik in mei van mijn tweeënveertigste voor het eerst de wacht aangezegd met : “Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij.” Altijd gedacht dat ze dat alleen in fotoromannetjes zeiden. Hij was nota bene een journalist. Veel stelde het niet voor; het duurde een week of vier en dan nog hoofdzakelijk via MSN waar het ook begon. Het was dan ook vooral mijn ijdelheid die een deuk opliep. Je wordt gewoon liever niet betrapt op een totaal gebrek aan mensenkennis.

Eerst gaat het over wederzijdse interesses: harige Turken, bukkake, deepthroaten, etc… . Vervolgens worden pics uitgewisseld en sta je met je pik voor de cam te zwaaien. Beiden fan van Jasperina de Jong, en voor je het weet zit je tot het krieken der dagen ziel en zaligheid uit te wisselen. Een week of wat later op de trein naar Breda bel ik om te zeggen dat ik onderweg ben en dan staat die foon niet aan; en dat is dan al een veeg teken.

Maar goed, er volgt een zweterige nacht van ontaarding en tegennatuurlijkheid die zijn weerga niet kent; een zinderende beestsessie in een roes van xtc, marihuana en wodka. Loeiend geil en vol toekomstzin smeden we plannen voor de afwerking van zijn gezinswoning met jacuzzi’s vol harige Turken en een sm-kelder en nemen we het volledige repertoire van Jasperina door. Somewhat slightly dazed bij het ontbijt speel ik mijn CD van Bojoura voor hem. Ik heb mijn koffie nog niet helemaal op als-ie ineens zegt: schiet eens wat op en dan hoor je eigenlijk al beter te weten.

Maar als-ie een week later op MSN vraagt of-ie het hemd van mijn lijf mag scheuren met zijn tanden, zit ik meteen weer op de trein naar Breda; en dan voel ik me toch in de bek gespuugd als hij de dag daarna bovenvermeld cliché op mijn voicemail inspreekt. En ergens in dat MSN-gebeuren is mij ooit ontvallen: “Ja, het is bij mij toch ook ietsje meer dan alleen maar geilheid.” Kom maar op met de rotte tomaten.

En deepthroaten kon-ie ook voor geen meter.