Fruitige markt

Leuk hier die markt in Zwolle, wij gaan er graag naartoe. En vooral als je fruit nodig hebt is het hier de moeite waard om een wandeling te wagen op de markt. Stel je voor, een heerlijke zomerse dag, lekkere temperaturen het idee om wat te shoppen op de markt. Wat wil je nog meer. Een paar boodschappentassen mee, en wij aan de wandel. Groenten gehaald, wat planten, in ieder geval we hadden alles behalve fruit. “Op de terugweg naar de auto kunnen we toch wat sinasappels en mandarijnen meenemen”? “Ja, Claudy, maar de tassen zijn ondertussen aardig vol, ik sjouw me een bult”. “Ach we zijn er bijna”.
En jawel, de regen kwam eerst langzaam met kleine druppels naar beneden en toen ging het harder regenen. Maar dan ken je mijn vrouw niet, wat in haar kop zit , zit niet in de kont. Er moest en zou fruit gehaald worden. Ik wilde zo snel mogelijk naar onze auto, we hadden vier zware tassen te tillen, en mijn voeten voelde aan als een geheel gratis verzorgde voetreis naar Timboektoe, ik kon niet meer. En ik voelde mijn spijkerbroek toch iets langer worden aan de pijpen door het regenwater. Maar dat kan ook de kift zijn geweest hoor. Totdat we een stal zagen met een goede aanbieding,40 sinasappels voor 3 euro, en 40 mandarijnen voor 2 euro. Dat was tenminste de moeite van het sjouwen waard.

Wij stonden netjes op onze beurt te wachten, in de regen net onder de kap van de kraam. Naast mij stond een dame, keurig gekleed in een lederen broek, leren jasje, vol goud behangen, lange oorbellen, en zei riep met luide stem “Zo dat gaat lekker” Ik dacht dat zij bedoelde dat het zo druk aan die kraam was. Claudy had de bestelling gedaan, ik betaalde en zij liep in te laden met die lange armen van haar. Een paar plastic zakken meer en zwaarder, sjokten wij naar de auto. Eindelijk thuis, boodschappen uitgeladen, en ik ging de fruitschalen befruiten. “He Claudy waar moet ik met de rest van het fruit heen, ik heb nergens geen ruimte meer”. “Ja, dat kan dus niet, ik heb hier nog twee zakken vol”. “Hoe kan dat nou, hier liggen 40 sinasappels en 20 mandarijnen in de schalen, ik kan die andere 20 niet kwijt”. Verbaasd liep ik met mijn restanten naar de keuken, alwaar Claudy beteuterd naar 40 sinasappels en 40 mandarijnen keek die de aanrecht overspoelde met oranje. “Wat is dat nou, hier is ons fruit”!

Nee Claudy dat is het fruit van die dame die vroeg of het lekker ging, dat mens durfde natuurlijk niks tegen ons te zeggen, zo klein en tenger zijn we niet, en met al dat zinloos geweld leek het haar natuurlijk verstandiger om haar mond maar te houden. Voorlopig heb ik me een bult gesjouwd met haar fruit. Alhoewel, mijn zus in Den Haag heb ik aardig bedeeld, want ik kon voorlopig geen oranje vrucht meer zien. Ik neem voortaan voorlopig even een vitamine C pil….