Ga Weg!

Ga weg economische crisis, je maakt me aan het stressen. Je maakt me nerveus, je zorgt ervoor dat ik ongerust wordt over mijn toekomst. Je zet me aan het denken, over de dingen die ons te wachten staan in de komende paar jaar. Ik hoop niet dat we dezelfde crisis mee gaan maken als een paar decennia geleden. Het zou vreselijk zijn. Soms hoop ik dat mijn leven van een paar maanden geleden weer terug kon komen. Toen was alles nog normaal en de dingen moeten nodig weer normaal worden. Dus alstublieft, slechte economie, pak je koffers en ga weg. Misschien kan je naar Mars gaan. Ik heb gehoord dat er daar leven is, ook al geloof ik er zelf niet veel van. Ik twijfel dus of je daar mensen kan gaan vervelen met je slechtheid. Heb je me gehoord? Goed.

Deze hele economische crisis zorgt ervoor dat ik elke dag meer en meer ga stressen. Een paar van mijn favoriete tijdschriften (Zowel Nederlandse, maar voornamelijk Zweedse) zijn gestopt met publiceren omdat ze in financiële problemen zitten. Veel mensen raken hun banen kwijt in allerlei bedrijven, waardoor de hoop ooit aan een goede baan te komen steeds kleiner wordt. Overal ter wereld, niet alleen in Nederland en Europa. Bye bye future! Bye bye dreams.

Hoewel… afgelopen avond had ik een droom. Ik droomde dat mijn vader zijn baan kwijt was, dat ik het land werd uitgezet omdat ik alleen maar “geld kostte”. Ik kon nergens heen, want we moesten ons huis in Zweden ook verkopen. Ik was helemaal verloren. Uiteindelijk eindigde ik in een klein kamertje, stoffig en vies. Ergens ver afgelegen van de bewoonde wereld.
Toen werd ik wakker, een hele nare droom, bijna een nachtmerrie! Ik hoop dat het nooit werkelijkheid wordt. Mijn ouders hebben een goed bestaan, en wij als kinderen ook. Het is niet zo dat ik met en gouden lepel in mijn mond geboren ben, maar ik geef toe.. wie kan er nou zeggen dat ze twee huizen hebben? Waarschijnlijk niet veel mensen. Het is iets waar ik zo aan gewend ben, dat het raar zou zijn als het ineens niet meer zo zou kunnen zijn.
Ik kan me het ook eerlijk gezegd niet voorstellen! Het is zo vreselijk voor de mensen die duizenden en duizenden euro’s zijn kwijtgeraakt doordat ze verkeerde investeringen gedaan hebben. En het is hartverscheurend om te horen dat de voedselbanken overuren draaien.
Door deze droom heb ik me gerealiseerd dat ik eigenlijk een verschrikkelijk luxe leventje heb, ik ben vanochtend op de bus gestapt en ben naar de dichtstbijzijnde voedselbank gereisd. Voortaan zal ik enkele vrije middagen in de week gaan helpen met het inpakken en uitdelen van pakketen, zodat ik op mijn manier ook nog wat kan bijdragen.

Tot de tijd dat deze crisis over is, zullen we maar moeten hopen en elke avond moeten bidden (als sommige van ons dat nog niet doen) dat het allemaal snel over zal zijn en niet erger zal worden. En vooral onze hoop en dromen niet laten varen, hoe moeilijk het ook zal lijken.