Niet gek om via de zus van mijn vriendin een kruiwagen te kunnen rijden naar de Viproom op Schiphol. Daar sta je graag extra vroeg voor op. En dan neem je voor lief dat bij een klein treinstation richting luchthaven de kaartjesautomaat je giropas inslikt en het een hele tijd verdomt hem weer uit te spugen. Gelukkig dat een slimmer persoon helpt en constateert dat je voor achten niet op ‘korting’ moet drukken want de kortingskaart geldt pas na negenen. We redden het net voor de treindeuren sluiten. Via de stationsroltrap staan we later midden in de enorme vluchthaven. We leggen alle stress af. En gaan vanzelf eleganter lopen als we de zacht-getapijte lounge betreden met designstoelen- en schemerlampen. Ondanks de drukte is het gepraat niet meer dan een gezoem dat je oren kietelt. De lampen geven diffuus licht af. Vanuit onze fauteuil met tafeltje kijken mijn vriendin en ik elkaar vergenoegd aan. Wat een bof dat haar zus hier werkt, want een paar dagen Parijs kunnen we ons nog net permitteren, maar geen businessclass, vanzelfsprekend. We voelen ons nu eventjes rijk. Espresso, piepkleine broodjes, beleg, vruchtensappen. We kunnen alles nemen wat we willen.

Ruim op tijd vertrekken we bijna spijtig naar de plek vanwaar we de lucht in zullen gaan. Ik heb me opgeworpen als paperassenbewaarder voor deze reis. Het genoemde Gatenummer bij het inchecken heb ik meteen in mijn hersenkamer geplant. Heel erg rustig is het bij Gate 7. Om eerlijk te zijn: er zit nog niemand. Ach, de geroutineerde zakenlui komen echt niet zo vroeg als wij, zeggen we tegen elkaar.
We kijken, al pratend, met smaak naar alles wat aan ons voorbij trekt. Na drie kwartier is er nog niemand. Zouden we de enigen zijn die om deze tijd vliegen? Mijn vriendin gaat eens even op de monitor kijken een eindje verderop of er soms vertraging is.
‘Oh, jee, we zitten bij de verkeerde gate,’ roept ze uit. ‘Deze vlucht gaat veel later naar Parijs’. We hadden bij gate 9 moeten zijn, ons vliegtuig is net vertrokken.’
‘Schipholvloer open u’ is het eerste wat in me opkomt. Maar deze hal is net nieuw en ik kan het vergeten. Voor de vorm loop ik ook nog even naar de monitor. Het is waar, hij is weg, natuurlijk. We informeren en worden naar een speciale balie gestuurd. Volgnummertje pakken. Nou, dit gaat wel even duren, het is hier ontzettend druk.
Zijn er dan zoveel stommerds zoals ik?
Ik denk het eigenlijk niet. Als we zitten te wachten, probeer ik te reconstrueren waarom ik het verkeerde nummer in mijn hoofd had. Zeven en negen, het kan alleen de klank geweest zijn of mijn ogen zonder leesbril. Mijn vriendin wil er niet van horen dat het mijn schuld is. Ik had ook moeten kijken, zegt ze. Ik zucht ontroerd, dit zijn de echte.

Na twee uur zijn we eindelijk aan de beurt en hoeven geen toeslag te betalen omdat we zo lang hebben moeten wachten. We besluiten dat maar als meevaller te zien. Tegen de avond komen we in Parijs aan. Na een uur tevergeefs bij de ronddraaiende koffers te hebben gestaan, begrijpen we dat de onze niet zijn meegekomen. Ik zal het kort houden: Speciale balie, anderhalf uur wachten, alle gegevens bij een Franse juffrouw droppen. Gewapend met donkerblauw nood-tasje waarin: poppentandenborstel, dito tandpasta, een opvouwbaar borsteltje en een enorm T-shirt, reizen we via trein en metro richting de wijk Marais. Arriveren daar bij ons hotel, met de naam ‘Croix de Malte’, oplichtend in het donker.
Op de hotelkamer kijken we elkaar aan, laten ons vallen op het bed en krijgen de slappe lach.

Twee dagen later, op de avond voor we teruggaan, worden onze koffers bezorgd.

Categorieën: Reisverhalen

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

20 reacties

SIMBA · 23 maart 2008 op 18:49

Die titel, ik lag dubbel!! 😆
Dus jullie hebben 2 dagen door Parijs gesjouwd in hetzelfde kloffie 😀

Neuskleuter · 23 maart 2008 op 19:41

Haha, leuk! Wat jammer dan hè, dat je daarna ook nog verplicht moet shoppen! Nieuwe kleren, wat ondergoed en dan ook maar gelijk de rest van Parijs goed zien. Wat een straf. 😀

Teunis · 23 maart 2008 op 20:56

Heel [d]herkenbaar[/d], [d]leuk[/d], ach je begrijpt het wel.

gr. teun

Anne · 23 maart 2008 op 21:43

o o o o o o o o o o o o Pally…….. 😆

Dees · 23 maart 2008 op 23:05

Toch fijn, met schone kleren in het vliegtuig terug 😉 Leuk stukje!

LadyDaan · 24 maart 2008 op 00:31

Pakkentitel, die je alleen begrijpt als je het stukje gelezen hebt!
Leuk stukje, vlot leesbaar!

Fem · 24 maart 2008 op 09:11

:oeps: ik heb mezelf ooit een dag te vroeg op het vliegveld ingecheckt… :oeps:

SIMBA · 24 maart 2008 op 09:32

@ Fem: 😆 :stom: :hammer:

pepe · 24 maart 2008 op 09:55

Wat een vermakelijk verhaal weer, en wat een geluk je naar U. wel de juiste trein had en nog op tijd.

😆

WritersBlocq · 24 maart 2008 op 14:07

Blijven reizen Pally, en erover schrijven natuurlijk! En Fem, doe die van jou ook maar in de wachtrij 😆

Ma3anne · 24 maart 2008 op 19:00

Is dit deel 3? Geweldig reisverhaal! 😀 😎

Mosje · 24 maart 2008 op 20:13

Mevrouw, uw naam is muts.
😀

arta · 24 maart 2008 op 20:38

😆 😆 😆
Erg leuk geschreven, Pally!
Zo heb je wel extra lang van die extra luxe kunnen genieten!
(Overigens moest ik ooit om 7.00u het vliegtuig in Brussel hebben, terwijl ik rond die tijd nog ergens in de buurt van Maastricht rondreed met een reispartner die nog slechter kaart kon lezen dan ik…):-D

pally · 24 maart 2008 op 22:01

Ach Mosje , als ik in de chatroom hier rondneus dan noem jij alle cx-vrouwen muts. Nou, dat vind ik wel pet! Ik wou dat iemand ons voor dat gescheld van jou kon be’hoeden’-. 😎 😎 😀 😀

Verder allemaal bedankt voor de leuke reacties!

groet van Pally

Li · 24 maart 2008 op 22:58

Hoogmoed komt ten val Pally 😀
Van kouwe kak naar clochard :stom:

Leuke column!
Li

Bitchy · 25 maart 2008 op 04:39

Ben blij dat ik niet de enige ben die 7 en 9 door elkaar haalt, op gezette tijden. 😉

😆

lisa-marie · 25 maart 2008 op 09:27

ik vind hem leuk 😆
De titel is heel goed gevonden.
Van dat zachte pluche van de lounge ga je inderdaad eleganter lopen.
Zelf mijn kleine man was er even stil van.

geertsjohn · 26 maart 2008 op 07:54

En nog ruik je frisser dan de gemiddelde Fransman! 😉

KawaSutra · 27 maart 2008 op 01:13

Wat een column! En wat een reacties! Prachtig.
Wat dacht je van een reisje naar de maan, Pally? 😀

pally · 27 maart 2008 op 21:27

Bedankt , Kawa, zou ik best willen, naar de maan.
Ga je dan met me mee? Anders kom ik met mijn verstrooide kop misschien op Jupiter 😀

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder