A., 24 januari 2003
Geachte heer Balkenende,

Vooreerst wil ik u feliciteren met het feit dat het CDA als grootste partij uit de verkiezingen gekomen is.
Ik kom er eerlijk voor uit: ik draag u en uw partij geen warm hart toe. De komende tijd zult u echter via de beeldbuis regelmatig te gast zijn in mijn woonkamer en af en toe zelfs in mijn slaapkamer en daarom wil ik graag een aantal huisregels met u doornemen. Wij spreken in dit huis met minstens twee en hooguit honderd woorden in een zin, waarbij een maximum spreeksnelheid geldt die passend is bij een modaal burgerlijk woonerf.
Waarden en normen: onze waarden staan niet ter discussie en aan normen houden we ons, daar praten we verder niet meer over.
We hebben alleen een malle vrolijke grijns op ons gezicht als er iets grappigs gebeurt, niet als we spreken over ziektekosten, wachtlijsten, Feijenoord en andere ellende.
Wij gedragen ons naar wat we waard zijn. Als wij, als haantje de voorste, 86 dagen lang geen orde en rust hebben weten te bewerkstelligen in ons kippenhok en als wij, als haantje de voorste, vervolgens te laf zijn om zelf voor poelier te spelen, dan stellen wij ons uiterst bescheiden op en vragen we beleefd aan die rooie haan van hiernaast of hij mee wil helpen.
Zo zijn onze huisregels en wie zich daar niet aan houdt, die wordt onmiddellijk uitgezet. Er zit namelijk een knop aan mijn teevee.

Categorieën: Politiek

1 reactie

Juanita · 4 februari 2003 op 16:26

Mooie beeldspraak, Koele. Kort, krachtig, en recht voor zijn raap. 😀

gr. Juanita

Geef een reactie

Avatar plaatshouder