Gedachten aan een donut van één meter wijd

Pasen voorbij. Koninginnedag gehad.
Alle chocolade- en alcoholverslaafden hebben hun persoonlijke nationale feestdag gevierd en hebben zich waarschijnlijk driemaal rond gegeten en gedronken. Alle Nieuwjaarsvoornemens worden langzamerhand ontkracht doordat iedereen nu opeens zijn vingers ‘gekruist’ bleek te hebben tijdens het maken van het goede voornemen. Meestal zijn dat diegenen die niet de discipline hebben om hun handen terug te trekken als ze automatisch reiken naar de heerlijk ogende en zoet-ruikende schaal met paaseitjes of koekjes.
Sommigen luisteren dan toch naar het kleine stemmetje binnenin, die zegt dat ze iets verkeerd doen, maar bijna verdrongen wordt door de gedachten aan besuikerde donuts van één meter wijd, een toren van bierkratten en een pakhuis vol met goudgeel gebakken Lays-chips. Dat kleine stemmetje binnenin schreeuwt om aandacht, maar hij is bijna onverstaanbaar. Toch proberen velen te luisteren naar het stemmetje. Het stemmetje wordt alleen door velen niet verstaan want iedereen begint opeens af te vallen op zijn Sonja’s. De Sonja Bakker wonderboeken vlogen in een razend tempo de Stumpel uit doordat iedereen geloofde dat onze eigen altijd nuchtere Westfriese Sonja het geheim tegen onze vetrijke eetgewoontes had gevonden. Gelukkig is Sonja weg, ermee gestopt. Tijdelijk dan. En wel met een heel erg dikgevulde portemonnee.
We hoopten even uit te kunnen puffen na het irritante stemmetje van Sonja wekenlang te hebben moeten aanhoren. Maar de een is nog niet weg of de andere Dagobert Duck komt er al weer aan. De volgende eetverslaving-geneesguru is al opgestaan om de wereld te laten zien dat zijn bijzondere recepten wél werken. Dokter Frank. Een dokter met een, naar mijn mening, iets te aardige glimlach die met zijn titel ‘dokter’ mensen wilt laten geloven dat ze door zijn truukjes kunnen genezen van hun ‘eetziekte’. Zijn recepten zijn vaak zo ingewikkeld gemaakt dat je halve dagen aan het kokkerellen bent en tijdens het koken telkens wordt gepijnigd als je de koelkast open doet en in plaats van het chocolade-karamelijs, waar echte slagroom in verwerkt zit en juist nu 50% extra inhoud bevat, de magere karnemelk moet pakken. Nee, als Frank zijn titel zou hebben weggelaten dat klinkt hij toch iets minder ‘goddelijk’.
Zomaar de meest vreemdste ingrediënten kopen om de culinaire afvalgerechten te maken van Hans, Willem of Gerard-Jan.
Dat idee, en dat doet natuurlijk niemand.
Al deze geldverkwistende methoden werken niet. De afgevallen kilo’s komen er volgend jaar gewoon weer aan, als je vergeten bent om elke dag een liter yoghurt en maximaal 6 druiven te eten, voor de vitamientjes. Gewoon wat minder eten en wat meer bewegen, denk je dan. Onze omgeving is echter zo aangepast op onze spontane vreetkicken en luiheid dat er op elke hoek van de straat wel een ongezonde maar o-zo lekkere BigMac te kopen is en de nieuwe Peugeot zó comfortabel is dat we de achterklep niet open hoeven te tillen. Dat gaat met een knopje. We hebben helemaal geen Sonja Bakker of Dokter Frank nodig om van onze uitpuilende zwembandjes af te komen. De Burgerkings en comfortabele luxe-dingetjes moeten de straat uit. Ook uit je huis. Wedden dat er dan wel wat kilootjes afgaan? We moeten weer gaan leven zoals we dat 40 jaar terug deden, toen was haast niemand te dik. Ooit op zwart-witte beelden van toen een straat vol met dikke mensen zien lopen met een hamburger in hun hand? Dacht het niet. Het is helaas alleen bijna niet te doen, ons hele leven aanpassen zodat we niet worden blootgesteld aan alle vette versnaperingen en luxe. Wil je alsnog snel afvallen? Dan heeft Laurens een goede tip voor je. Drink de kruidenthee van je oma, wonderbaarlijk! Amen oma.